Ονειρεύονται τη ναζιστική Γερμανία

*Λειψία, 9 Μαρτίου 1930. Ο Μπέρτολντ Μπρεχτ ανεβάζει την παράσταση «Ακμή και παρακμή της πόλης Μαχάγκονυ» (έργο που προβλέπει την πτώση του αστικού καθεστώτος). Οι αντιδράσεις των ναζί, είναι θυελλώδεις ωστόσο δεν καταφέρνουν να εμποδίσουν την επιτυχία του.

*Μάρτιος 1932. Το έργο του Μπρεχτ «Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων», παίζεται μόνο μια φορά απ’ το ραδιόφωνο του Βερολίνου και η ταινία του, «Κούλε Βάμπε ή σε ποιον ανήκει ο κόσμος» (έργο που αναφέρεται στα προβλήματα του προλεταριάτου) απαγορεύεται από τη λογοκρισία.

*Στις 27 Φεβρουαρίου 1933, μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ και τον διωγμό των κομμουνιστών που ακολούθησε, ο Μπρεχτ εγκαταλείπει τη Γερμανία.

*Στις 10 Μαΐου 1933, βιβλία του Μπρεχτ και άλλων συγγραφέων, ποιητών και επιστημόνων ρίχνονται από τους ναζιστές στη μεγάλη πυρά μπροστά από την Όπερα του Βερολίνου.

Τα παραπάνω περιστατικά από τις «περιπέτειες» στη ναζιστική Γερμανία, ενός μόνο καλλιτέχνη, του Μπέρτολντ Μπρεχτ, τα παραθέτω μόνο και μόνο για να παρατηρήσετε την κλιμάκωση των ενεργειών.

Πώς από τις αντισυγκεντρώσεις των ναζιστών το 30’, φτάνουμε στους διωγμούς, στους φόνους και το κάψιμο βιβλίων το 33’, αφού έχουν κατακτήσει την εξουσία.

Είμαστε ακόμα στην αρχή της σκοτεινής διαδρομής, ωστόσο γνωρίζοντας πού οδηγεί, ίσως μπορέσουμε να προλάβουμε.

Πρόκληση για την πρόκληση. Δικαίωμά τους

Τα όρια στην τέχνη και στη σάτιρα, τα καθορίζει ο κόσμος και όταν μια παράσταση ή ένα έργο δεν αξίζει, η μεγαλύτερη απόδειξη είναι τα άδεια καθίσματα και τα ελάχιστα εισιτήρια.

Το θέμα της παράστασης «Chorpus Christi», είναι προφανές ότι θα προκαλέσει, αλλά από την αποδοκιμασία, μέχρι την δια της βίας ματαίωσή της, μας χωρίζει η (ναζιστική) άβυσσος.

Αντιδράσεις κατά έργων υπήρξαν και στο παρελθόν(πχ ο τελευταίος πειρασμός), ωστόσο είναι διαφορετικό να βλέπεις θεούσες να κραδαίνουν σταυρούς και να φωνάζουν συνθήματα (δικαίωμά τους εφόσον δεν ασκούν βία) και διαφορετικό να γίνεται η πίστη τους, ευκαιρία για τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής και τους επικεφαλής τους.

Παράσταση με ΜΑΤ

Τα γεγονότα στο θέατρο «Χυτήριο», έδειξαν αφενός, ότι η Χρυσή Αυγή, όσο και αν εσχάτως αποκηρύσσει το ναζισμό και το έχει γυρίσει στα πατριωτικά παραμύθια, ονειρεύεται τη ναζιστική Γερμανία, αφετέρου ότι θα συνεχίσει να απειλεί τη Δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου, όσο της το επιτρέπει  το κράτος και η κοινωνία των πολιτών.

Την πρώτη μέρα, η παράσταση ματαιώθηκε και είδαμε όλοι το σόου των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, που συμβολικά (και αυτός ήταν ο πραγματικός στόχος, να δοθεί δηλαδή το συγκεκριμένο μήνυμα) αντικατέστησαν το νόμο και την τάξη.

Τη δεύτερη μέρα, οι χρυσαυγίτες κινήθηκαν και πάλι προς το θέατρο,  όπου όμως αυτή τη φορά υπήρχαν καλλιτέχνες, που υπερασπίζονταν το δικαίωμα των ηθοποιών να παίζουν και του κοινού να βλέπει παραστάσεις. Υπήρχαν και αστυνομικοί , που έκαναν τη δουλειά τους και όχι τα στραβά μάτια και η παράσταση ανέβηκε κανονικά.

Αυτή είναι η απάντηση. Η κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών και η λειτουργία των νόμων.  Πρέπει να τους ταράξουμε στη νομιμότητα, πριν προλάβουν με τη βία, την προπαγάνδα και την τρομοκρατία να επιβάλλουν το νόμο τους.

Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα,  η αδιαφορία των πολιτών τους δίνει χώρο και ο «εναγκαλισμός» ενός κομματιού της αστυνομίας με την ακροδεξιά, καλύπτει τη δράση τους. 

Όσα έγιναν στο «Χυτήριο», ήταν τελικά πολύ χρήσιμα, καθώς διαπιστώσαμε και πού το πάει η Χρυσή Αυγή (μετά τους μετανάστες, οι καλλιτέχνες και οι ομοφυλόφιλοι και έχει και συνέχεια) και πως ο κατευνασμός δεν είναι λύση, όταν απέναντί σου έχεις τραμπούκους και φασίστες.

Κινούνται εκτός νόμου, βγάλτε τους εκτός νόμου

Πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Άδωνις Γεωργιάδης, δήλωσε ότι τη στιγμή που κάποιος βουλευτής της ΧΑ θα σηκώσει χέρι μέσα στο κοινοβούλιο, θα κινήσει τις διαδικασίες για να τεθεί εκτός νόμου το συγκεκριμένο κόμμα.

Αυτό είναι άραγε το κριτήριο; Η βία εντός κοινοβουλίου;  Τα τάγματα εφόδου, οι μπουνιές του Κασιδιάρη στην Κανέλλη, τα επεισόδια στο «Χυτήριο», δεν είναι άραγε αρκετά;

Οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής αρνούνται ότι είναι ναζιστικό κόμμα, ωστόσο μια ματιά στα χαρακτηριστικά των ναζιστικών κομμάτων,  είναι ιδιαίτερα χρήσιμη.

*Ρατσισμός  και αντισημιτισμός

*Μιλιταρισμός

*Προπαγάνδα υπέρ της «φυλετικής καθαρότητας»

* Σκηνοθέτηση προπαγανδιστικών διοργανώσεων.

*Αντίθεση με τον μαρξισμό, τον κομμουνισμό και τον καπιταλισμό.

*Απολυταρχισμός και άρνηση της δημοκρατίας μέσω της συντριβής πολιτικών κομμάτων και συνδικάτων και του περιορισμού της ελευθερίας τύπου και έκφρασης.

Μήπως ο κ. Γεωργιάδης και οι συνάδελφοί του δεν θα πρέπει να περιμένουν την πρώτη γροθιά στο κοινοβούλιο για να κινήσουν τις διαδικασίες;

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι αρχισυντάκτης του News247.gr