Νομική 1973, το τέλος της αθωότητας

Τα πανεπιστήμια είναι χώροι συνάθροισης νέων και ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών. Γι αυτό και πατροπαράδοτα αντιμετωπίζονται από τα δικτατορικά καθεστώτα ως εστία μόλυνσης του ιδεολογικού τους δόγματος. Η Χούντα της 21ης Απριλίου καταφέρνει να επιβάλει τις απόψεις της χάριν σε μία δρακόντεια λογοκρισία. Όμως ένας καινούργιος και φαινομενικά ακίνδυνος άνεμος από την Αμερική εμφυσεί όνειρα οικουμενικής αρμονίας στην νεολαία. Θα συμπαρασύρει τους φοιτητές στην κατάληψη της Νομικής Σχολής Αθηνών τον Φεβρουάριο 1973.

“Στον έβδομο οίκο μπαίνει το φεγγάρι, Δίας και Άρης σ’ ευθεία γραμμή                                                         

Η Ειρήνη ενώνει τους πλανήτες, κι αγάπη πιά μεσουρανεί!”

Με αυτή την κοσμογονική ανακοίνωση της άφιξης της εποχής του Υδροχόου (μιας μεσσιανικής εποχής όπου τα πάντα θα διορθωθούν) ξεκινάει το Hair. Το ανατρεπτικό μιούζικαλ είναι το αποκορύφωμα του κινήματος των ‘παιδιών των λουλουδιών’. Γνωστοί και ως Χίππης, οι νέοι προέρχονται κυρίως από μεγαλοαστικά σπίτια. Απορρίπττοντας τις ανέσεις που τους προσέφεραν οι εύπορες οικογένειές τους, μετακομίζουν σε κοινόβια να ζήσουν μια πιο αγνή, ελεύθερη ζωή.  

Πρωταγωνιστούν στο Hair που πραγματεύεται την αντιπαράθεση των γενεών και τις βαθύτερες ανησυχίες των πρωτοετών Αμερικανών φοιτητών σε θέματα όπως η ταυτότητα, ο ελεύθερος έρωτας, ο ρατσισμός και κυρίως την αντίθεση των νέων στην εμπλοκή των ΗΠΑ στον παράλογο πόλεμο του Βιετνάμ. Ενάντια στην επιστράτευση προτείνουν το μακρύ, ατημέλητο μαλλί (εξ ου και ο τίτλος) και την μαζική λιποταξία.

Διαμετρικά αντίθετες είναι οι αξίες της δικτατορίας στην Αθήνα που βασίζεται στα στρατευμένα νιάτα με χαρακτηριστικά το κοντό μαλλί και την απόλυτη πειθαρχία. Η κυβέρνηση εθελοτυφλεί. Αποφασίζει ν’ αντιμετωπίσει τους χίππης σαν φαινόμενο του εξωτερικού, ένα αναγκαίο κακό για την εισροή συναλλάγματος που περιορίζεται αυστηρά στα τουριστικά θέρετρα και τους ξένους επισκέπτες. Για να επιβεβαιώσει αυτή την εκδοχή στέλνει τη Ρένα Βαλχοπούλου στα Μάταλα (κέντρο συνάθροισης των χίππιδων) να τους σατιρίσει σε μία ταινία. Όμως ως ‘θεία χίπισσα’ η μοναδική Βλαχοπούλου προσαρμόζεται στην αισθητική των παιδιών των λουλουδιών, συμβάλλοντας στην εξάπλωση αυτής της μόδας στην πρωτεύουσα.

Σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας ακούγονται να παίζουν τα πικάπ τα τραγούδια του Hair και στους δρόμους ο ραγδαία αυξανόμενος ρυθμός μακρυμάλλιδων ξεφεύγει του ελέγχου.

Ψηφίζεται ο νόμος 1347 που θα στρατολογεί τους φοιτητές λόγω απουσιών. Οι φοιτητές ξεσηκώνονται, ζητούν την ακύρωση του και καταλαμβάνουν την Νομική Σχολή. Τάσσονται υπέρ της δημιουργίας ενός καλύτερου αύριο και ενθουσιάζονται με την ιδέα ότι ο ξεσηκωμός τους προκλήθηκε από ‘τρίχες’ . Δυο μέρες αργότερα εγκαταλείπουν την κατάληψη οικειοθελώς όμως η αστυνομία τους αντιμετωπίζει στην έξοδο με συλλήψεις και προσαγωγές.

Η πίστη σε έναν καλόβουλο κόσμο κλονίζεται. Με δεδομένα το αγεφύρωτο χάσμα και  την ασυνενοησία, οποιαδήποτε μορφή διεκδίκησης αποκτά πλέον αυστηρά συγκρουσιακό χαρακτήρα, με πολύ κουλερ λοκάλ και μοναδικό αποδεκτό συμπαραστάτη στους αγώνες τους κομματικούς μηχανισμούς. Η Μεταπολίτευση γεννιέται. Σαράντα χρόνια αργότερα μας έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο, έναν γόρδιο δεσμό που μόνον οι νέοι θα μπορέσουν να αποκόψουν, θέτοντας τα θεμέλια για έναν καινούργιο κόσμο, πιο φιλικό, που στα σίγουρα θα είναι καλύτερος από τον δικό μας.

* Ο Μιχάλης Μουσσού είναι Κοινοτικός Σύμβουλος της Α’ Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Αθηναίων και Πρόεδρος του Πολιτιστικού και Εξωρραϊστικού Συλλόγου “Ο Λυκαβηττός”. Αρθρογραφεί στην Huffington Post για ελληνικά θέματα μείζονος σημασίας και δραστηριοποιείται στον τομέα της αγοράς ακινήτων.