Παρά τους πρόθυμους παπαγάλους, την κυβέρνηση δεν την παίρνει…

Μάλλον θα έπρεπε να το περιμένουμε. Οι ιδιαίτερα δυναμικές κινητοποιήσεις των αγροτών στην Κρήτη αντιμετωπίστηκαν από την κυβέρνηση με την εφαρμογή του δόγματος “Νόμος και Tάξη” ακόμα μία φορά.

Το γεγονός ότι μερίδα αγροτών κατέλαβε για κάποιες ώρες τα αεροδρόμια του Ηρακλείου και των Χανιών στάθηκε η αφορμή να υιοθετηθεί σκληρή στάση που έφτασε μέχρι την εμπλοκή των εν λόγω αγροτών σε κατηγορία (εφόσον το αποφασίσει και η δικαιοσύνη) περί εγκληματικής οργάνωσης!

Κοινώς η κυβέρνηση (από αυτήν άλλωστε “έφυγαν” προς τους δημοσιογράφους και οι σχετικές διαρροές) τεντώνει το σκοινί σε σημείο που αυτό μπορεί άνετα να σπάσει από τη μία στιγμή στην άλλη.

Το κυβερνητικό επιτελείο κάνει ότι δεν βλέπει ότι στην ατμόσφαιρα πλανάται πλέον μία τρομερή αντίφαση. Το τεράστιο φαγοπότι στον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν έχει, προς το παρόν, σοβαρές νομικές συνέπειες για τους εμπλεκόμενους (εκτός από το πάγωμα των λογαριασμών της Πόπης Σεμερτζίδου). Αντιθέτως, οι αγρότες, μόλις αντιδρούν, έστω και δυναμικά, βγαίνουν με τη μία στον τάκο!

Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Για τους μεν μία αργή διαδικασία που περνά μέσα από την εξεταστική επιτροπή της Βουλής εκεί όπου πολλοί από τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου “προστατεύονται” τεχνηέντως από την κυβερνητική πλειοψηφία. Για τους δε, διαδικασίες fast track με επιχείρηση απόδοσης πολύ σοβαρών κατηγοριών που προφανώς έχουν ως στόχο να κάμψουν τις αντιδράσεις στο πανελλήνιο.

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι υπερτιμά τις δυνάμεις της και τη δημοφιλία που έχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία. Παραδομένη στη δίνη των σκανδάλων, ιδιαίτερα του αγροτικού που έχει άμεση σχέση με τις κινητοποιήσεις των αγροτών, καμώνεται ότι έχει την ισχύ της Θάτσερ και πολιτεύεται αναλόγως.

Η αλήθεια είναι ότι παίζει με τη φωτιά. Η οργή σε μεγάλες μάζες πολιτών για τις πολιτικές της είναι τόσο μεγάλη που η οποιαδήποτε λάθος κίνηση μπορεί να ανάψει το σπίρτο μίας εκτεταμένης, ίσως και βίαιης, αντίδρασης. Την ίδια ώρα, η μέθοδος του κοινωνικού αυτοματισμού δείχνει να έχει πεπερασμένα όρια. Δεν πουλά πια το αφήγημα ότι “οι αγρότες είναι πλούσιοι, με ευρωπαϊκό χρήμα στους λογαριασμούς τους και δεν έχουν καμία ανάγκη”.

Πρώτον γιατί ο πολύς κόσμος διαπιστώνει ότι αυτοί που “τρώνε” πράγματι βρίσκονται σε συγκεκριμένο κομματικό-ιδεολογικό στρατόπεδο και έχουν προνομιακές σχέσεις με το παρόν σύστημα εξουσίας. Δεύτερο γιατί αποτελεί κοινό τόπο το συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι αγρότες κοπιάζουν πολύ για ελάχιστη ανταμοιβή. Πωλούν φθηνά αλλά βλέπουν τις τιμές των προϊόντων τους να εκτοξεύεται στη στρατόσφαιρα κατά τη διαδρομή από το χωράφι τους μέχρι το ράφι.

Οι πολίτες βλέπουν, ψωνίζουν, έχουν συγγενικές και φιλικές επαφές με ανθρώπους που ζουν από το αγροτικό επάγγελμα και την κτηνοτροφία. Δεν ξεγελιούνται. Η σκούφια των περισσότερων κρατά από την ελληνική περιφέρεια. Αρα, πώς να “περάσει” το αφήγημα;

Επιστρατεύονται βέβαια οι γνωστές μέθοδοι. “Βίαιοι οι αγρότες, τραυμάτισαν αστυνομικούς, κατέβηκαν από τα Ζωνιανά κτλ κτλ“. Παλιά τους τέχνη κόσκινο μερίδας των ΜΜΕ που είναι πάντα πρόθυμα να παίξουν το κυβερνητικό παιχνίδι της στοχοποίησης και της διαστρέβλωσης. Μέρες που είναι, θυμάστε τι έλεγαν για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Καμία έκπληξη λοιπόν.

Αν η κυβέρνηση νομίζει ότι αυτήν τη δύσκολη ώρα μπορεί να παίξει με την οργή των πολιτών προσποιούμενη κάτι που δεν μπορεί να είναι (και λόγω της περιορισμένης πολιτικής επιρροής της), δικαίωμά της. Οσοι σπέρνουν ανέμους, θερίζουν, συνήθως, θύελλες. Η κυβέρνηση έχει φτάσει ήδη στα όριά τους τους αγρότες με τις πληρωμές του ΟΠΕΚΕΠΕ που ήταν πολύ μικρότερες από τις αναμενόμενες.

Δεν την παίρνει λοιπόν, κατά το κοινώς λεγόμενο… Παρά τους πρόθυμους παπαγάλους…