Το παράδοξο του ΣΥΡΙΖΑ και η πρόκληση

Είναι βαρετό να “κολλάμε” σε κάθε δημοσκόπηση στο ποιο κόμμα έρχεται πρώτο, ποιο χάνει δυνάμεις, ποιο τις κρατά. Καταλήγει, αυτό είναι κάτι που το έχω προσέξει, να δημιουργείται πεδίο αντιπαράθεσης το οποίο θυμίζει πολύ παιδάκια που τσακώνονται στην παιδική χαρά ή οπαδούς ομάδων, ένα ατέρμονο και ανώριμο “εμείς” και “εσείς”.

Για να μιλήσουμε με παραδείγματα… ποια είναι η ιδιαίτερη σημασία της πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ όταν, ας το προσέξουμε αυτό, η διαφορά του από την Νέα Δημοκρατία είναι μόλις δύο μονάδες;

Πολύ παραπάνω, ποια είναι η βαρύτητα ετούτης της πρωτιάς όταν αφενός αυτό το αποτέλεσμα “βγαίνει” μετά τα ιδιαίτερα σκληρά μέτρα και αφετέρου με τον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίζει μόλις 0,2% από την προηγούμενη δημοσκόπηση της ίδιας εταιρείας;

Σαν να μην φτάνει αυτό, για το ΣΥΡΙΖΑ μιλάω πάντα, έρχεται και η καταλληλότητα του αρχηγού η οποία εξακολουθεί να ανήκει, η πρωτιά της, στον Αντώνη Σαμαρά με δεύτερο το γνωστό… κανέναν και τρίτο τον Αλέξη Τσίπρα.

Επομένως, η βασική ερώτηση είναι η εξής:

Τι συμβαίνει με το ΣΥΡΙΖΑ και προς το παρόν τουλάχιστον, δεν μπορεί να απολαύσει μία ξεκάθαρη και σταθερή πρωτιά χωρίς βαρίδια; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα όσο και τα “περίεργα”.

Είναι γεγονός πως τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο το κόμμα του κ. Τσίπρα αντιμετωπίζει πολίτες χωρίς ξεκάθαρη άποψη. Οργισμένους, θυμωμένους και “παρμένους” αλλά ταυτόχρονα όχι αποφασισμένους! Ο μέσος Έλληνας πολίτης αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο ρεύμα και να καταστήσει σαφή την επιθυμία του. Αυτό αποτυπώθηκε και στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση αλλά και στους δρόμους. κοινώς στις διαδηλώσεις – διαμαρτυρίες, όπου βγήκαν στην επιφάνεια πλείστες αντιφατικές τάσεις και στάσεις.

Εύλογα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βοηθιέται από αυτό το ας το πούμε λαϊκό μπέρδεμα, μπέρδεμα το οποίο γίνεται ακόμα χειρότερο από την επίθεση που δέχεται το κόμμα της Αριστεράς σχεδόν από παντού.

Τον χτυπά ξεκάθαρα η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ… επιφανειακά πιο ήπια στην ουσία απλώς πιο “υπόγεια” οι ΑΝΕΞ, σκληρά η Χ.Α. επίσης σκληρά και ανοικτά το ΚΚΕ! Θα μπορούσαμε να πούμε εύκολα πως όλοι τα έχουν βάλει με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, τις δυσκολίες αυτές και άλλες ακόμα που δεν μπορούμε να αναλύσουμε τώρα λόγω χώρου, έπρεπε να τις περιμένει η Κουμουνδούρου. Όφειλε να έχει κατά νου και να προετοιμαστεί κατάλληλα για τα χτυπήματα αυτά διότι απλούστατα ουδείς θα του “άνοιγε την πόρτα” για να περάσει στο Μαξίμου.

Ώρα λοιπόν να μιλήσουμε για τα “περίεργα” που λέγαμε πριν. Δυνάμεθα να τα πούμε και… παράδοξα και τα οποία αφορούν αποκλειστικά στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δημοσκόπηση της GPO δείχνει πως ένα πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών, το 74% για την ακρίβεια, πιστεύει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει και το σχεδόν 62% υποστηρίζει πως η καλύτερη λύση είναι η τρικομματική υπό το Σαμαρά.

Μετάφραση αυτού του δείγματος: Προτιμάμε το ΣΥΡΙΖΑ  στην αξιωματική αντιπολίτευση ΕΚΤΟΣ εάν κάνει λίφτιγκ!

Ήτοι, σταματήστε τις εσωκομματικές τριβές, σταματήστε κ. Τσίπρα να κάνετε τον πυροσβέστη κάθε φορά που ένα στέλεχος σας “ξεφεύγει”, γίνετε πιο σαφής στο πρόγραμμα σας, εξηγείστε ευθαρσώς ΠΩΣ θα κυβερνήσετε.

Εγώ τουλάχιστον έτσι το μεταφράζω.

Ως πολιτικά όντα που είμαστε, είμαι αναγκασμένος να προσθέσω και κάτι ακόμα. Αντιγράφω από συνέντευξη του κ. Τσίπρα στο Ποντίκι:

“Που θα επιδιώξει να συσπειρώσει όλα τα ρεύματα της κομμουνιστικής, της ανανεωτικής, της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας που δεν έκαναν καμία έκπτωση και δεν προσχώρησαν στο μνημονιακό μπλοκ. Έναν φορέα που θα συμμετέχει σε όλα τα κοινωνικά κινήματα χωρίς ηγεμονισμούς και χωρίς καμία διάθεση χειραγώγησης.”

Σε ένα μπλοκ τόσο οι κομμουνιστές και η υπόλοιπη Αριστερά με τη σοσιαλδημοκρατία;

Οπαδοί και φίλοι του ΠΑΣΟΚ επειδή απλώς τάχθηκαν κατά του μνημονίου “αγκαλιά” με την Αριστερά που τόσα χρόνια – δεκαετίες πολεμούσαν;

Ποιο είναι το όραμα, το μοντέλο που παράγει η πρόταση αυτή;

Στον ίδιο χώρο όσοι στη συνείδηση του μέσου Έλληνα πολίτη έχουν καταδικασθεί για το σημερινό χάλι με όσους (υποτίθεται πάντα) το πολεμάνε και θέλουν την αλλαγή του; Δεν είναι κομματάκι… παράδοξο αυτό;

Ή μήπως η ταμπέλα “αντιμνημονιακός” τους χωράει όλους και έτσι εξηγείται τότε και η “γέφυρα” προς τους ΑΝΕΞ;

Την ίδια στιγμή στην ίδια συνέντευξη μιλά για δανεισμό! Λέει: “Προφανώς θέλουμε δανεισμό αλλά πρέπει να επανεξετάσουμε τους όρους του δανεισμού.” και “Δεν αρνούμαστε ότι είναι αναγκαίο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο να βρεθεί λύση που θα εμπεριέχει φυσικά τον δανεισμό, αλλά αυτός ο δανεισμός πρέπει να αξιοποιηθεί σωστά”.

Πάλι δανεικά; Από ποιους κ. Τσίπρα;

Τέλος, στην ομιλία του είπε κάποια στιγμή πως θέλει να δημιουργήσει: “Έναν φορέα κοινωνικά γειωμένο, ταξικά προσανατολισμένο στις δυνάμεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος, στα νέα μεγάλα κοινωνικά κινήματα”.

Φρασεολογία κομμουνιστική και “κινηματική”; ΟΧΙ, το λέω με σαφήνεια και ευθαρσώς, δεν είναι κακό αλλά κ. Τσίπρα και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορείτε να απαιτείτε από έναν φοβισμένο, τρομαγμένο και άκρως μπερδεμένο λαό να σας εμπιστευθεί όταν εσείς δεν τοποθετείστε με απόλυτη σαφήνεια.

Καταλάβετε το πως με την ακολουθούμενη στρατηγική σας βάζετε εσείς εμπόδια στην ίδια σας την προσπάθεια, έρχεστε σε αντίφαση και δίνετε “αέρα” στους αντιπάλους σας οι οποίοι εμφανίζονται απλώς… ξεκάθαροι.

Διότι φίλατοι του ΣΥΡΙΖΑ το προεκλογικό “θα” και το προεκλογικό ψέμα ο λαός θα το τιμωρήσει αφού πρώτα το δoκιμάσει. Το μπέρδεμα της Αριστεράς δεν θα το εμπιστευθεί καν.

Στην τελευταία δημοσκόπηση, αυτή της GPO, το ποσοστό των πολιτών που δεν επιθυμούν παραμονή στο ευρώ και στην ΕΕ πάση θυσία, έχει αυξηθεί σημαντικά.

Αυτή είναι η πρόκληση για το ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του. Καλή η “μπλόφα” όντας αντιπολίτευση αλλά εφόσον θέλετε την κυβέρνηση είστε υποχρεωμένοι να απαντήσετε.  Με το ποσοστό που λέει “όχι πάση θυσία” στην ΕΕ, το οποίο αυξάνεται ή προσκολλημένοι στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας με όποιο κόστος;