Χρυσαυγίτικο έγκλημα χωρίς τιμωρία

Είναι δυνατόν μια “κατεπείγουσα έρευνα” να κρατά δύο χρόνια; Και είναι λογικό μια δικογραφία για αποδεδειγμένα εγκλήματα να πηγαίνει στο “αρχείο” όταν τα συγκεκριμένα γεγονότα θεωρούνται “αποδεικτικό εγκληματικής δράσης” σε δίκη που ήδη διεξάγεται;

Και όμως! Όταν οι αρχές δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους και αυτό μπορεί να συμβεί, με αποτέλεσμα τα στελέχη της Χρυσής Αυγής να μένουν στο απυρόβλητο παρά την συμμετοχή τους σε ένα πρωτοφανές ρατσιστικό πογκρόμ, με ένα νεκρό και 120 τραυματίες, από τους οποίους οι 20 σοβαρά.

Τέτοιες μέρες, πριν από πέντε χρόνια, μετά από τη δολοφονία του 44 χρονου Μανόλη Καντάρη στην περιοχή της Πλατείας Βικτωρίας, τα τάγματα εφόδου της φασιστικής συμμορίας εξόρμησαν στο κέντρο της Αθήνας χτυπώντας και μαχαιρώνοντας όποιον αλλοδαπό συναντούσαν. Ανάμεσά τους, πότε συντονίζοντας τον “βηματισμό” του… στρατού τους και πότε κανοναρχώντας τον με τα συνθήματα που φώναζαν με τις ντουντούκες, τα πρωτοκλασάτα στελέχη της.

Αποκαλυπτική για το συνέβη και η εισαγγελική αναφορά στο πογκρόμ που περιλαμβάνεται στην πρόταση προς το Συμβούλιο Εφετών που αποφάσισε την παραπομπή σε δίκη της εγκληματικής οργάνωσης: “Προκύπτει πλήρως και χωρίς καμία αμφιβολία η συμμετοχή του κόμματος στις εγκληματικές ενέργειες σε βάρος αλλοδαπών, ανεξέλεγκτα, στο κέντρο της Αθήνας […] με επικεφαλής επίλεκτα τότε στελέχη και ήδη βουλευτές και κατηγορούμενους, ήτοι τον προαναφερόμενο Ηλία Κασιδιάρη και τους Ηλία Παναγιώταρο, Παναγιώτη Ηλιόπουλο, Ευστάθιο Μπούκουρα και άλλους”.

Παρά τη σαφή αυτή διαπίστωση όμως, και παρά τα πολλά αποδεικτικά στοιχεία που συγκέντρωσε η πρωτοβουλία δικηγόρων «JailGoldenDawn», φωτογραφίες, οπτικοακουστικό υλικό, μαρτυρίες θυμάτων και δημοσιεύματα που επιβεβαίωσαν το μέγεθος της επίθεσης των φασιστοειδών, ο φάκελος που σχημάτισε -με εντυπωσιακή ραθυμία- το Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας, κρίθηκε τελικά… μη επαρκής, και η δικογραφία για το πογκρόμ τέθηκε στο “αρχείο αγνώστων δραστών”.

Πλέον, προς δόξαν των περίφημων “αρμοδίων”, και των υπηρεσιακών και πολιτικών προϊσταμένων τους, που ακόμη μια φορά εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς, ακόμη και η ανάσυρση της υπόθεσης δεν θα έχει καμία πρακτική συνέπεια αφού τα αδικήματα της διατάραξης κοινής ειρήνης, σωματικών βλαβών, φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, κλπ, έχουν παραγραφεί, λόγω παρέλευσης πενταετίας!

Οπότε οι δράστες του ρατσιστικού πογκρόμ, το οποίο -δυστυχώς για την χώρα μας- ήταν το μεγαλύτερο στη σύγχρονη εποχή σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, θα μείνουν στο απυρόβλητο. Όπως έμειναν και αυτοί που έβαλαν φωτιά σε καταυλισμούς προσφύγων ή σε αποθήκες με εφόδια ζωής για τους κατατρεγμένους, την ώρα που οι πολλοί, οι απλοί άνθρωποι αυτού του τόπου, έκαναν σημαία τους την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.

Έτσι όμως, όταν η δικαιοσύνη μένει “απέξω”, όσοι αντιρατσιστικοί νόμοι και να ψηφιστούν θα είναι απλώς “χαρτιά” χωρίς αντίκρισμα, και όσες πολιτικές δηλώσεις κατά του φασισμού και της εγκληματικής οργάνωσης κι αν γίνουν θα είναι απλώς άλλα λόγια να “αγαπιόμαστε”, και τα αυγά του φιδιού θα επωάζονται ανενόχλητα στα σκοτάδια της πόλης, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να ξαναχτυπήσουν.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.