Καληνύχτα (ΜΜΕ) και καλή τύχη

Μετά Χριστόν προφήτες οι περισσότεροι “ειδικοί”, σχολιαστές και αναλυτές, των πράγματι μεγάλων ΜΜΕ στις ΗΠΑ. Αφού έριξαν όλο το βάρος και όλες τις αναλύσεις τους στην προσπάθεια να πείσουν ότι δεν υπήρχε περίπτωση εκλογής του Τραμπ και ότι η “παράσταση νίκης” έδειχνε ότι νικήτρια θα είναι η Κλίντον, αναγνωρίζουν τώρα ότι όλα όσα θεωρούσαν σωστά ήταν… λάθος.

Οι Los Angeles Times για παράδειγμα που πρόβλεπαν… 352 εκλέκτορες για την Χίλαρι, που θα κέρδιζε -υποτίθεται- όλες (!) τις αμφίρροπες πολιτείες που… έχασε, διαπιστώνουν τώρα -με γελοία “διπλωματικό” τρόπο- ότι «οι περισσότερες δημοσκοπήσεις και ειδήμονες -πιθανώς πρόχειρα- θεώρησαν ότι θα κέρδιζε η Κλίντον».

Η Washington Post που ήταν πιο μετρημένη και πρόβλεπε απλώς “οριακή νίκη της Κλίντον” θεωρούν ότι «οι πολιτικές δημοσκοπήσεις και οι βιομηχανίες αυθεντιών χρειάζονται μια επανεξέταση σε βάθος».

Καμιά τους όμως, όπως γενικότερα κανένα από τα συστημικά ΜΜΕ των ΗΠΑ -ούτε τώρα, με αποδεδειγμένη την αποτυχία των προβλέψεων και το ατελέσφορο των ισχυρισμών τους- δεν επιχειρεί να θέσει το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων και να εξηγηθεί επί της ουσίας.

Γιατί οι δημοσκοπήσεις έδειχναν όντως ότι προηγείται η υποψήφια των Δημοκρατικών αλλά στα όρια του στατιστικού λάθους, και αυτή η βασική εκτίμηση επιβεβαιώθηκε. Όπως επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις για το ποιες πολιτείες, από το Οχάιο και την Φλόριντα μέχρι την Βόρεια Καρολίνα και την Πενσιλβάνια, είναι αμφίρροπες.

Αυτό που δεν επιβεβαιώθηκε είναι η αστήρικτη πεποίθηση των “ειδικών” ότι “τελικά” θα κερδίσει τις αμφίρροπες πολιτείες και την προεδρία η Κλίντον. Οτι “τελικά” η κινητοποίηση των ισπανόφωνων και των αφροαμερικανών θα φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε να αποτρέψει την επικράτηση του Τραμπ.

Με άλλα λόγια αυτό που δεν επιβεβαιώθηκε ήταν η ακράδαντη άποψή τους ότι η υποψηφιότητα της Κλίντον ήταν η “ενδεδειγμένη”, τόσο ώστε να “επιτρέπεται”, και να γίνεται αποδεκτός από τα ΜΜΕ, ο πραξικοπηματικός τρόπος αντιμετώπισης από την ηγεσία των Δημοκρατικών της υποψηφιότητας του Μπέρνι Σάντερς. Ενώ ακριβώς αυτή η ουσιαστική επιβολή της υποψηφιότητας της Κλίντον και η στοίχιση σχεδόν όλων των ΜΜΕ πίσω της, έστρωσε τον δρόμο για την νίκη του Τραμπ.

Όπως δεν επιβεβαιώθηκε βέβαια και η από καθέδρας άποψή τους ότι η δαιμονοποίηση και γελοιοποίηση του Τραμπ είναι ο “σίγουρος τρόπος” για να ανακοπεί η δυναμική του. Και ότι οι “αξιοθρήνητοι” -για να θυμηθούμε τη ρήση της Χίλαρι- ψηφοφόροι του, θα μείνουν χωμένοι στην τρύπα τους και δεν θα βγουν να πάνε στην κάλπη για να χαλάσουν τη μανέστρα, δηλαδή την “παράσταση νίκης” που κατασκεύαζαν για την Κλίντον τα ΜΜΕ.

Ακόμη και τώρα, αυτοί οι “ειδικοί”, χωρίς κανέναν αναστοχασμό από αυτούς που εύκολα ζητάνε από τους άλλους, ισχυρίζονται ότι “πολλές από τις υποθέσεις που έχει κάνει ο κόσμος εδώ και καιρό για το ποιοι είμαστε ως χώρα και το τι θέλουμε από τους πολιτικούς μας, το πολιτικό μας σύστημα και ο ένας από τον άλλο, είναι πραγματικά λάθος».

Όντως αξιοθρήνητες διατυπώσεις για να μην ειπωθεί μια απλή αλήθεια: λάθος ήταν και εξακολουθεί να είναι η άποψη που έχουν οι “ειδικοί” για τον κόσμο, τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους που αντιμετωπίζονται ως αμαθείς και ανόητοι, η πεποίθησή τους ότι μπορούν να τους καναλιζάρουν “όπως πάντα”, η περιχαράκωσή τους στον γυάλινο πύργο μιας ελίτ που έχει διαρρήξει εδώ και χρόνια τους δεσμούς της με μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας που δεν έχουν προοπτική και δεν βλέπουν μέλλον.

Και είναι αυτή η περιχαράκωση των ΜΜΕ και των ελίτ από την κοινωνία, αυτός ο ιδιότυπος… απομονωτισμός των “παγκοσμιοποιημένων”, που επιτρέπει στους ακροδεξιούς σαν τον Τραμπ να βγαίνουν από το δεύτερο πλάνο της διαπλοκής και να περνάνε στο πρώτο και μάλιστα στο κέντρο της πολιτικής σκηνής.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.