Ο Σουλτς, το χρέος και οι αυταπάτες

default image

Ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου διέψευσε τις “φήμες” για παρέμβασή του αποδεικνύοντας ότι οι επικοινωνιακές “ελπίδες” είναι πάντοτε φρούδες και η τσουκνίδα δεν γίνεται... ρόδο

Βιάστηκε ο “κυβερνητικός αξιωματούχος”, θέλοντας ντε και καλά να μας πείσει ότι όλα πάνε κατ’ ευχήν, να δηλώσει ότι “το Ευρωκοινοβούλιο θα αναλάβει πρωτοβουλία για το χρέος” και πριν προλάβει να… χαρεί τις δηλώσεις του, ο Μάρτιν Σουλτς τον διέψευσε.

Ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, που προφανώς είχε ήδη δεχτεί οργίλο τηλεφώνημα από τον Σόιμπλε, δήλωσε “έκπληκτος” για τις “φήμες”, αν και δεν γίνεται να είναι απλώς φήμες ό,τι δηλώνει κυβερνητική πηγή μετά από συνάντηση Τσίπρα – Σουλτς, και επαναφέροντας τα πράγματα στη γερμανική θέση τους συμπλήρωσε ότι “το θέμα θα υπάρξει στην ατζέντα εργασίας της Οικονομικής Επιτροπής σε επόμενη συνεδρίαση, αλλά αυτό είναι κάτι τυπικό και δεν αποτελεί συγκεκριμένη πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου”.

Το ενδιαφέρον δεν είναι τα “ναι μεν αλλά” του κ. Σουλτς, που -για να παραστήσει ότι έχει ρόλο- προφανώς και ανέφερε στη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό ότι έχει πάρει πρωτοβουλία να συζητηθεί το θέμα του χρέους στην Οικονομική Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά, μόλις άρχισαν τα τηλεφωνήματα από την Γερμανία, υποβάθμισε την όλη “πρωτοβουλία” σε κάτι “τυπικό”.

Άλλωστε τυπικές και όχι ουσιαστικές είναι οι περισσότερες δραστηριότητες του Ευρωκοινοβουλίου, καθώς τις σημαντικές αποφάσεις τις λαμβάνουν -ερήμην των πολιτών και των εκπροσώπων τους- οι (μη εκλεγμένοι) γραφειοκράτες των Βρυξελλών.

Το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν ακόμη “κυβερνητικοί αξιωματούχοι” και “κυβερνητικές πηγές” που θεωρούν -παρά την εμπειρία τους από τις διαπραγματεύσεις που έγιναν τους τελευταίους 21 μήνες- ότι μπορεί να στηρίξουν την όποια ελληνική προσπάθεια πολιτικάντες του είδους του κ. Σουλτς και να ελπίζουν σε αυτόν, επειδή “μπορεί να αναλάβει σημαντικό ρόλο μετά από τις επόμενες γερμανικές εκλογές”.

Σαν να αγνοούν ότι αυτός ο κ. Σουλτς στήριξε πάντοτε την “αύξηση των δημοσίων εσόδων” με κάθε τρόπο, ακόμη κι όταν ερωτάτο για την δυσβάστακτη για τους Έλληνες πολίτες υπερφορολόγηση. Σαν να μην είναι αυτός που όλες οι συνεντεύξεις του τα τελευταία δύο χρόνια καταλήγουν μονότονα στο ίδιο τροπάρι, ότι “οι αποκρατικοποιήσεις πρέπει να προχωρήσουν πιο γρήγορα”, ακόμα κι αν το θέμα που ετίθετο ήταν άλλο, η λιτότητα, η απουσία αναπτυξιακής προοπτικής των “συνταγών” ή η δημιουργία Ευρώπης πολλών ταχυτήτων.

Σαν να μην γνωρίζουν ότι η μόνη… ουσιαστική πολιτική παρέμβασή του στα ελληνικά πράγματα δεν ήταν κάποια “στήριξη” στις διαπραγματεύσεις με τους “Θεσμούς” αλλά η προσπάθειά του να επιβάλει ως κυβερνητικό εταίρο το… Ποτάμι, που “είναι έτοιμο να αναλάβει ευθύνες για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας”.

Κακός σύμβουλος οι αυταπάτες! Κι ακόμα χειρότερο να στηρίζεις πάνω τους “σχέδια”, ελπίζοντας ότι ο κάθε Σουλτς θα αρνηθεί τον εαυτό του και αυτή τη φορά θα αποδειχθεί… διαφορετικός.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα