Το παραμύθι της “Ενωμένης” Ευρώπης θρυμματίζεται

Όταν πηγαίνεις στη Σύνοδο Κορυφής με πρώτο αίτημα να καταστεί σαφές ότι “μονομερείς ενέργειες δεν είναι επιτρεπτές και ότι όσοι τις επιλέγουν θα έχουν τις ανάλογες συνέπειες” και μετά από την 15ωρη συνεδρίαση δεν υπάρχουν όχι “συνέπειες” αλλά ούτε μια στοιχειωδώς αποδοκιμαστική δήλωση τέτοιων συμπεριφορών, υπάρχει πρόβλημα.

Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο όταν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κάνοντας… πενηνταράκια την απόφαση της Συνόδου ανακοινώνει πως «Οι παράνομες ροές μεταναστών στην οδό των Δυτικών Βαλκανίων έφτασαν στο τέλος τους. Ούτε κουβέντα για μονομερείς ενέργειες, αλλά κοινή δράση των 28 κρατών της ΕΕ».

Για όποιους μάλιστα κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ο Ντόναλντ Τουσκ έκανε ένα ακόμα μεγάλο βήμα υπέρ όσων ύψωσαν τους φράχτες στη γειτονιά μας, ευχαριστώντας “τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων επειδή εφάρμοσαν μέρος της στρατηγικής της ΕΕ για να αντιμετωπιστεί η μεταναστευτική κρίση».

Μέρος της στρατηγικής της ΕΕ λοιπόν, το κλείσιμο της “βαλκανικής διόδου” και προφανώς εργαλείο για την βήμα βήμα υλοποίηση της πολιτικής της η “Διάσκεψη των Δυτικών Βαλκανίων”, που πραγματοποιήθηκε χωρίς να κληθεί η Ελλάδα. Άλλωστε η “αντίστροφη μέτρηση” άρχισε όταν η Γερμανία έκλεισε τα σύνορά της με την Αυστρία, περιορίζοντας την είσοδο των προσφύγων.

Και όλα αυτά που κατήγγειλε η ελληνική κυβέρνηση αλλά και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης που συνυπέγραψαν το κοινό ανακοινωθέν, έπεα πτερόεντα, λόγια για να φανεί ότι υπάρχει “εθνική γραμμή” και σχέδιο παρέμβασης. Κόλπο δηλαδή τελικά, για να μην ειπωθεί ανοιχτά αυτό που πρότεινε ο Λεβέντης: “Να πάει [ο πρωθυπουργός] στις Βρυξέλλες και να συμφωνήσει με ό,τι αποφασίσουν”!

Οπότε, η δήλωση του πρωθυπουργού ότι “πετύχαμε τη συντριπτική πλειοψηφία των επιδιώξεών μας” μένει μετέωρη και αποδεικνύεται προσχηματική, μια ακόμα προσπάθεια μετάθεσης της ουσιαστικής συζήτησης από το ότι με πολύ απτό τρόπο, που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, σε λιγότερο από ένα μήνα, μετά από έξι δεκαετίες παραμυθιών, η φούσκα της Ενωμένης Ευρώπης σπάει και η αποφορά μας πνίγει.

Κομμάτια και θρύψαλα η Ευρώπη του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης και των δημοκρατικών “κεκτημένων”. Μαύρη και άραχνη η εικόνα της. Κλειστή η βαλκανική δίοδος. Κλειστή όλη η Ευρώπη στους μετανάστες. Μετεγκατάσταση ορισμένων, ούτε καν όλων όσων προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές, ή, έστω, όλων όσων έφυγαν κυνηγημένοι από τη Συρία. Και αυτή η μετεγκατάσταση με τους πολλούς αστερίσκους και τους λίγους “τυχερούς”, θα αρχίσει κάποτε στο μέλλον, σε δυο ή τρία τέρμινα κατά πώς θα επιβάλουν οι σχεδιασμοί του τουρκικού καθεστώτος. Και “στήριξη” στην Ελλάδα “οικονομική και υλικοτεχνική” που ίσως καλύψει ορισμένες από τις ανάγκες όσων παραμείνουν επί καιρό στη χώρα μας.

Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες, λέει η παροιμία. Κι όποιος αντί για πολιτική με εμπεριστατωμένη ανάλυση της κατάστασης και συγκεκριμένα “δια ταύτα”, πορεύεται βλέποντας και κάνοντας, να βγει η εβδομάδα και ο μήνας, σπέρνοντας λόγια του αέρα που σκορπίζουν πριν περάσουν δύο 24ωρα, οδηγεί το καράβι στα βράχια, λέει η κοινή λογική.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.