Αντέχει η Ελλάδα εγκλωβισμένους με εγκλωβισμένη κυβέρνηση;

Η χώρα βρίσκεται στη χειρότερη καμπή της ιστορίας της κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Για να μη παρεξηγηθώ το “χειρότερη” δεν αφορά αποκλειστικά τη κυβέρνηση του κ. Τσίπρα. Προφανώς τα προβλήματα διογκώθηκαν επί της πρωθυπουργίας του κι αυτό το γνωρίζει και ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής του. Αναμφισβήτητα οι κυβερνήσεις προ και μετά κρίσης έχουν σημαντικές ευθύνες. Σήμερα όμως κυβερνούν ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Και ο ρόλος όμως του πρωθυπουργού, όταν αντιπολιτευόταν τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Παπαδήμου- ιδίως η στάση που τήρησε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έναντι της κυβέρνησης Σαμαρά- αποδεικνύεται σήμερα πόσο καταστροφικός ήταν για τη χώρα.

Κι αυτό γιατί, εκτός όλων των άλλων, η εμφάνιση του κ. Τσίπρα στο πολιτικό σκηνικό άσκησε πίεση σε όλα τα κόμματα να αντιμετωπίσουν τη κρίση ως τιμωρία και όχι ως μια μεγάλη ευκαιρία για την ανασυγκρότηση της χώρας. Ο “ριζοσπαστισμός” του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με την παρουσία της Χρυσής Αυγής, υποχρέωσε τις πολιτικές δυνάμεις-μηδέ της “αστικής” Νέας Δημοκρατίας εξαιρουμένης- αντί να συναινέσουν ώστε να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις των μέτρων που συνόδευαν τα μνημόνια, να ακολουθήσουν το δρόμο της μεταξύ τους μετωπικής αντιπαράθεσης.

Προηγουμένως, όμως, τα κόμματα- πάλι με τη Νέα Δημοκρατία να μην εξαιρείται του κανόνα- είχαν φροντίσει να “μιμηθούν” τη τακτική και τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο ΣΥΡΙΖΑ για τον προσεταιρισμό των “αγανακτισμένων”. Και όπως ήταν φυσικό από αυτή την παράδοξη τακτική κερδισμένος βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα που δημιούργησε η κρίση. Κερδισμένος πολιτικά βγήκε και ο κ. Τσίπρας, που εν τω μεταξύ είχε πάρει με το μέρος του την πλειονότητα του “καθεστωτικού” ΠΑΣΟΚ. Τα “κέρδη” όμως του κ. Τσίπρα εξανεμίστηκαν γρήγορα μια και δεν είχε τη διορατικότητα να τα επενδύσει στη συναίνεση και στη συνεννόηση. 

Επί της ουσίας η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίστηκε στη λογική του “εύκολου κέρδους” της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός πίστεψε ότι όσα κέρδη απέκτησε στην αντιπολίτευση, υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες, θα μπορούσαν να τον “συντηρήσουν” στη κυβέρνηση. Ωστόσο δεν υπολόγισε, ή μάλλον δεν εκτίμησε ρεαλιστικά, τις μεταναστευτικές- προσφυγικές ροές που επιδείνωσαν δραματικά την άθλια οικονομική κατάσταση. Αρχικά η κυβέρνηση υποβάθμισε τη σπουδαιότητα του θέματος. Στη συνέχεια το αντιμετώπισε με “ιδεολογικά” κριτήρια και όταν πλέον είχε αρχίσει να χάνει τον έλεγχο,  φάνηκε το σοβαρό έλλειμμα στη διαχείριση του προβλήματος. 

Είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα δεν αντέχει, ταυτόχρονα με δεκάδες χιλιάδες εγκλωβισμένους πρόσφυγες και παράτυπους μετανάστες, να έχει επιπλέον και μια “εγκλωβισμένη” κυβέρνηση. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως καθαρές λύσεις απεγκλωβισμού.   

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος