Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με ή χωρίς τον Πολάκη

Εντάξει σύντροφοι, το πιάσαμε το υποννοούμενο. Ο Πολάκης δεν είναι αυτό που φαίνεται. Είναι ένα «αψύ» παλικάρι απ’ τα Σφακιά που «έβαλε ο θεός σημάδι» και έπεσαν όλοι να τον… «κατασπαράξουν». Θέλουν, δηλαδή, να μας πούνε ότι αν δεν ήταν ανάπηρος ο Κυμπουρόπουλος και είχε τα «χαρίσματα» του άντρα του πολλά βαρύ Πολάκη, λόγου χάρη να είναι μάγκας, να ρίχνει τις ζεϊμπεκιές του και να λέει και καμιά κουβέντα παραπάνω, αυτά που είπε θα περνούσαν όπως και τόσα άλλα που έχει κατά καιρούς έχει πει.

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, στον οποίο ο Πολάκης άσκησε… πολιτική κριτική, έπρεπε να είναι προσεκτικότερος και να μην προκαλεί τις… ευαισθησίες του αναπληρωτή υπουργού Υγείας. Όφειλε, δηλαδή, να γνωρίζει ότι το παλικάρι απ’ τα Σφακιά έχει τόσο αναπτυγμένο το αίσθημα της δικαιοσύνης και της αξιοκρατίας, ώστε να περιμένει την αντίδρασή του. Που ακούστηκε ένας ανάπηρος και δη υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία να αμφισβητεί την κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησης. Εν προκειμένω ο Κυμπουρόπουλος προκάλεσε τον Πολάκη κι αυτός αμύνθηκε στο όνομα όλων των ΑμεΑ. Εν ολίγοις αν δεν ήταν ο Κυμπουρόπουλος, δεν θα μαθαίναμε πόσο… επιτυχημένος υπουργός Υγείας είναι ο Πολάκης.

Δεν θα μαθαίναμε, επίσης, αυτή τη φορά με την οξφορδιανή προφορά του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι η δήλωση του Κυμπουρόπουλου του… «φάνηκε υπερβολικά νεοφιλελεύθερη». Και Νέα Δημοκρατία, και «νεοφιλελεύθερος», και Κιμπουρόπουλος, πως να μην εκραγεί το «αψύ» παλικάρι απ’ τα Σφακιά. Λοιπόν για να σοβαρευθούμε η περίπτωση του Παύλου Πολάκη αποτελεί την επιτομή του λαϊκισμού. Δεν ενδιαφέρει κανέναν σοβαρό άνθρωπο σ’ αυτή τη χώρα για ποια ιδεώδη αγωνίζεται αυτός ο κύριος. Δικαίωμα του να πιστεύει ότι είναι αριστερός, αγωνιστής, επιτυχημένος και ό,τι άλλο θέλει. Ακόμα και… υπουργός. Αλλά από που κι ως που αντλεί το δικαίωμα να ορίζει τις ζωές των άλλων με την «αψάδα» του και να καθορίζει το σωστό και το δίκαιο με βάσει την «αγενή κουλτούρα» του;

Σε τελευταία ανάλυση ο τρόπος που έχει επιλέξει να ασχολείται με τα κοινά είναι δηλωτικός του ήθους του. Είναι, επίσης, ένα χαρακτηριστικό δείγμα των καιρών και μιας υφέρπουσας αντίληψης ότι η ελευθερία οφείλει να υποτάσσεται στο… δίκαιο του αγώνα όπως τον φαντασιώνονται οι οπαδοί του «Πολακισμού». Κι αν μέχρι πρότινος ήταν το φιλαράκι του πρωθυπουργού που κανείς δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά, ακόμη κι όταν κατηγορούσε με χυδαιότητα δικαστές και πολιτικούς του αντιπάλους, η αγριότητα με την οποία επιτέθη απρόκλητα στον Στέλιο, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι ο Πολάκης δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση στο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Διότι αν προσέξατε, ακόμα και όσοι παίρνουν αποστάσεις από τη φασίζουσα εκφορά του λόγου του, αποφεύγουν να καταδικάσουν την εν γένει στάση του. Απλώς χαρακτηρίζουν «αχρείαστες» τις δηλώσεις του, ή «ατυχείς». Δεν τις καταδικάζουν. Γιατί επί της ουσίας δεν διαφωνούν με το περιεχόμενο, αλλά με τη χρονική στιγμή και το στόχο. Άλλωστε πριν από τον Κυμπουρόπουλο, ήταν ο Άδωνις, ήταν η Μαρέβα, ήταν ο Στουρνάρας, ήταν τόσοι και τόσοι που έχει συκοφαντήσει, χωρίς να ενοχληθεί η «αισθητική» όσων υποκρίνονται ενοχλημένοι για τα μάτια του κόσμου. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και αυτός θα συνεχίσει να είναι με ή χωρίς τον Πολάκη.