Εθνικής σημασίας η ανασύσταση του κεντρώου χώρου

Αποτελεί ρεαλιστικό στόχο η ανασύσταση του κεντρώου χώρου; Η παρούσα πολιτική συγκυρία θα ευνοούσε την προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, ή μήπως οι υπάρχοντες πολιτικοί σχηματισμοί, οι οποίοι κινούνται σ’ αυτόν τον χώρο, αποτελούν εμπόδιο;

Τα ερωτήματα συμπληρώνονται και από ένα επιπλέον, που στην πορεία αυτής της προσπάθειας ενδεχομένως να καθορίσει και το αποτέλεσμα. Οι “κυρίαρχοι” του πολιτικού σκηνικού, εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία, θα θελήσουν να προσεγγίσουν το χώρο ή θα αρκεσθούν-ίσως και λόγω ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων- στην περιχαράκωση των χώρων τους;

Κατ’ αρχήν πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το αφήγημα του μεσαίου χώρου, που ανέδειξε και πολιτικά πιστώθηκε ο Κώστας Καραμανλής, χρειάζεται να επικαιροποιηθεί στη βάση των νέων δεδομένων που έχουν προκύψει. Η προσπάθεια του πρώην πρωθυπουργού έφθασε μέχρι το “κοινωνικό κέντρο”. Μετά την παραίτηση Καραμανλή, η προσπάθεια από κάποιους εγκαταλείφθηκε και από κάποιους άλλους-μεταξύ αυτών και όσων σήμερα θεωρούν αναγκαία την ανασύσταση του Κέντρου- υπονομεύθηκε. Τώρα, όμως, χρειάζεται δίπλα στις δυνάμεις του “κοινωνικού κέντρου”, που εξέφραζε ο Καραμανλής, να συμπαραταχθούν και οι δυνάμεις του “πολιτικού κέντρου”.

Η ανασύσταση του μεσαίου χώρου, ή καλύτερα του ενδιάμεσου μετριοπαθούς μεταρρυθμιστικού χώρου, απαιτεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο που θα το συνοδεύει απαραίτητα ένα όραμα για την μετά- μνημονιακή εποχή. Ένα νέο πολιτικό αφήγημα ικανό να κινητοποιήσει ευρύτερες δυνάμεις πέραν των σημερινών σχηματισμών, αλλά και προσωπικότητες εντός και εκτός της χώρας. Αυτό ασφαλώς δεν εξαιρεί από την προσπάθεια δοκιμασμένα στελέχη που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ, στο Ποτάμι και σε άλλες κινήσεις ή σχηματισμούς, αλλά κύριο μέλημα πρέπει να είναι η προσέλκυση νέων ανθρώπων που πιστεύουν στη ριζική ανασυγκρότηση του κράτους και της οικονομίας.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ανασύσταση του κεντρώου χώρου θα κριθεί και από τη στάση που κρατήσει η νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Κατά πόσο δηλαδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα εγκαταλείψει την προσπάθεια επιστροφής στο μεσαίο χώρο. Διότι μπορεί ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να πιστεύει στο “άνοιγμα”, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει ταύτιση όλων στη κεντροδεξιά μ’ αυτό το εγχείρημα. Σε κάθε περίπτωση ο ρόλος της Νέας Δημοκρατίας είναι σημαντικός, αφού η σύγκλιση με τις φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις περνάει μέσα από την ειλικρινή επιθυμία για συμπόρευση σ’ ένα κοινό αντιπολιτευτικό πλαίσιο που θα προετοιμάσει το έδαφος για μια κυβέρνηση συνεργασίας.

Η ανασύσταση του κεντρώου χώρου είναι απολύτως συνυφασμένη με την ανασυγκρότηση της χώρας σε όλα τα επίπεδα. Και είναι πανθομολογούμενο ότι τα χρονικά περιθώρια εξαντλούνται μαζί με τα όποια αποθέματα αξιοπιστίας έχουν απομείνει στην εικόνα που έχει η Ελλάδα εκεί όπου λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις. Συνεπώς ένας πολιτικός χώρος που θα εκφράζει τη σύνθεση και τη συναίνεση αποκτά εθνική σημασία πέραν των άλλων. 

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος