Γιατί ο Αλέξης “υποδύεται” τον Ανδρέα;

Γιατί ο Αλέξης “υποδύεται” τον Ανδρέα;
Ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν AP

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Αλέξης Τσίπρας «παίζει τα ρέστα» του προκαλώντας τον Ερντογάν να πραγματοποιήσει τις απειλές του. Με τις κινήσεις του αυτό δείχνει να επιζητά.

Κυριακή, παραμονή του Αγίου Πνεύματος ο πρωθυπουργός αποφάσισε να συγκαλέσει εκτάκτως το ΚΥΣΕΑ. Λες κι αν το συγκαλούσε τη Δευτέρα θα έχανε το momentum. Τέλος πάντων, πρωθυπουργός είναι ό,τι θέλει κάνει. Αυτή είναι η μια όψη του θέματος. Η άλλη είναι, ότι επειδή ακριβώς είναι πρωθυπουργός δεν μπορεί κάνει ό,τι θέλει. Κυρίως όταν αυτό που θέλει να κάνει- που στην προκειμένη περίπτωση ήταν ένα κακόγουστο επικοινωνιακό show- έχει ως «δόλωμα» ένα λεπτού χειρισμού εθνικό ζήτημα.

Η δραματοποίηση που επιχειρήθηκε με τη σύγκλιση του ΚΥΣΕΑ (ενώ την ίδια ώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναχωρούσε προκειμένου να παρακολουθήσει αγώνα μπάσκετ με αμαξίδια), παρά το γεγονός ότι ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της Κύπρου από το πρωί της ίδιας μέρας είχε φροντίσει να αποδραματοποιήσει τα γεγονότα στην Κυπριακή ΑΟΖ, αποκαλύπτει την πρόθεση του πρωθυπουργού να μετατρέψει την κρίση σε ένταση.

Κατά μια εκδοχή ο Αλέξης Τσίπρας αναζητούσε μια ευκαιρία να «ισοφαρίσει» τη συμφωνία των Πρεσπών. Μπήκε λοιπόν στον πειρασμό, στον «τελευταίο πειρασμό», να δοκιμάσει μεσούσης της προεκλογικής περιόδου να… υποδυθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου. Μόνο που δεν έχει ούτε το πολιτικό εκτόπισμα του Ανδρέα ούτε βέβαια οι συνθήκες είναι ίδιες ώστε να πιάσει το «κόλπο». Γιατί δεν γίνεται στην Αθήνα να έχουμε… κρίση, και στη Λευκωσία οι πολιτικοί αρχηγοί και τα ΜΜΕ να μη δίνουν ανάλογη έμφαση σ’ ένα ζήτημα που κατ’ εξοχήν τους αφορά. Και εν πάσει περιπτώσει αν είχαμε κρίση ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν θα περίμενε τον Αλέξη Τσίπρα να συγκαλέσει του ΚΥΣΕΑ. θα είχε συγκαλέσει το Εθνικό Συμβούλιο.

Άρα το ερώτημα που προκύπτει είναι αν έχουμε κρίση, ή αν ο πρωθυπουργός δημιουργεί κρίση προκειμένου να αποφύγει τη κρίση του ελληνικού λαού. Μπορεί να ακούγεται ως ανέκδοτο, αλλά όσοι ανατρέξουν στα γεγονότα του πρώτου εξαμήνου του 2015 θα διαπιστώσουν ότι έπρεπε να βγεί ο πρωθυπουργός μετά από 17 ώρες απ’ το δωμάτιο ώστε να ζήσουμε στη συνέχεια τι σημαίνει… υπερήφανη διαπραγμάτευση. Συνεπώς και αυτή τη φορά ο Αλέξης Τσίπρας αισθάνεται ότι μπορεί να γυρίζει το παιχνίδι, όπως τότε που νόμιζε ότι μπορούσε να αλλάξει την Ευρώπη. Άλλωστε ποιος ξεχνάει το ανέκδοτο με τις αγορές που θα χόρευαν γιατί θα βαρούσε το νταούλι ο Αλέξης. Στην προκειμένη όμως περίπτωση εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με αγορές, αλλά με εθνικά συμφέροντα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πράγματι έχουμε σε εξέλιξη ένα λεπτό ζήτημα που απαιτεί σοβαρούς διπλωματικούς χειρισμούς από αυτούς που έχουν γνώση των γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή. Προφανώς ο πρωθυπουργός δεν συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών. Οι κινήσεις του δείχνουν ότι παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με θέματα που δεν γνωρίζει και κυρίως δεν μπορεί να ελέγξει εφόσον χαθεί το μέτρο. Αντιθέτως εκμεταλλεύεται την ένταση με σκοπό να αλλάξει την πολιτική ατζέντα της προεκλογικής περιόδου. Και αξιοποιεί τη συγκυρία παίζοντας με όλα τα σενάρια. Ακόμα και τα πιο ακραία ώστε να παρουσιαστεί ως εγγυητής των εθνικών συμφερόντων. Ποιος άλλωστε θα τολμήσει να αμφισβητήσει τις προθέσεις του όταν θα κινδυνεύει να θεωρηθεί «υπονομευτής» εν ώρα εθνικής κρίσης;

Παλιά και δοκιμασμένη συνταγή. Ποτέ δεν αμφισβητείς τον πρωθυπουργό όταν βρίσκεται σε εξέλιξη εθνική κρίση. Μόνο που δεν υπάρχει εθνική κρίση, αλλά προσπάθεια να δημιουργηθεί εθνική κρίση προκειμένου ο Αλέξης Τσίπρας να παίξει το τελευταίο του χαρτί τρεις εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Αναμφισβήτητα οι τουρκικές προκλήσεις γεννούν προβλήματα, τα οποία όμως αντί ο πρωθυπουργός να τα αντιμετωπίσει με τη δέουσα σοβαρότητα, τα χρησιμοποιεί βάσει σχεδίου προκειμένου να αναγκάσει την αντιπολίτευση να τον ακολουθήσει.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Αλέξης Τσίπρας «παίζει τα ρέστα» του προκαλώντας τον Ερντογάν να πραγματοποιήσει τις απειλές του. Με τις κινήσεις του αυτό δείχνει να επιζητά. Εξηγήσαμε παραπάνω γιατί το κάνει, απειλώντας με κυρώσεις τον Ερντογάν. Το κάνει όμως εκ του ασφαλούς αφού η Ευρώπη και οι ΗΠΑ εγγυώνται την ασφάλεια της Κυπριακής ΑΟΖ. Δηλαδή, δεν χρειαζόταν το ΚΥΣΕΑ και οι «συστάσεις» στον Ερντογάν. Ο Αλέξης δεν είναι ο Ανδρέας και η Ελλάδα του 2019 δεν είναι η Ελλάδα του 1976. Η ρητορική του «Βυθίσατε το Χορα» δεν έχει εθνικό ακροατήριο, γιατί υπάρχει και το… «Βυθίσατε τη Χώρα».

Ακολουθήστε το News24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα
Exit mobile version