Και όμως ο Ζάεφ θριάμβευσε χωρίς να το καταλάβει

Παρακολουθώντας την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος στα Σκόπια, είδα έναν Ζάεφ πανικόβλητο να σκέφτεται τις εκλογές, έναν Καμμένο να πανηγυρίζει θεωρώντας εαυτόν δικαιωμένο, κι ένα Μαξίμου αμήχανο να αμύνεται επιτιθέμενο στη Νέα Δημοκρατία. Κανείς, όμως, απ’ όλους αυτούς δεν είδε αυτό που πραγματικά συνέβη στο δημοψήφισμα. Τον θρίαμβο του Ζόραν Ζάεφ!

Έναν θρίαμβο που δεν κατάλαβε ούτε ο ίδιος. Αφού κι αυτός όπως και οι εδώ ενδιαφερόμενοι ακολουθώντας την μυρωδιά, δεν πήραν… μυρωδιά ότι οι σκοπιανοί αναγνώρισαν δια της αποχής ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι επωφελής για τη χώρα τους και κακή για την Ελλάδα. Το γιατί θα γίνει αντιληπτό αφού πρώτα επισημανθεί πόσο δίκιο είχε ο Τόμας Μαν, όταν έλεγε ότι «Αν σε διακατέχει μια έμμονα μια ιδέα, την βρίσκεις να εκδηλώνεται παντού. Μπορείς ακόμα και να τη μυρίσεις». Να, όμως, που σ’ αυτή την περίπτωση κανείς δεν πήρε… μυρωδιά.

Πάμε λοιπόν απ’ την αρχή. Οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους της πΓΔΜ είναι πάνω- κάτω 1.800.000. Από αυτούς πήγαν να ψηφίσουν γύρω στους 600.000. Δηλαδή το 1/3 ή το 37% των εκλογέων. Το «ΝΑΙ» συγκέντρωσε το 91% που σημαίνει ότι και να πήγαιναν να ψηφίσουν οι 300.000 της αποχής το «ΟΧΙ» (κάπου 900.000 ψήφισαν στις εθνικές εκλογές) το «ΝΑΙ» θα επικρατούσε με ένα ποσοστό γύρω στο 70%. Από που κι έως που λοιπόν το φιάσκο; Αντιθέτως πρόκειται για επιτυχία του Ζάεφ. Κι αυτό γιατί όλοι πείσθηκαν(μετέχοντες και απέχοντες) ότι η ετεροβαρής συμφωνία των Πρεσπών δεν τους παίρνει τίποτα από αυτό που είχαν.

Είναι τόσο ετεροβαρής υπέρ των συμφερόντων των Σκοπίων, ώστε όσοι απείχαν δεν το έκαναν για να μην περάσει η συμφωνία- αφού υποσυνείδητα συμφωνούν- αλλά για να εκδηλώσουν την αντίδραση τους στις πιέσεις και τα διλήμματα που έθεταν στις επισκέψεις τους οι ξένοι ηγέτες. Στο κάτω- κάτω αν ήταν κατά της συμφωνίας θα πήγαιναν μαζικά και θα την καταψήφιζαν. Ακόμα όμως και σ’ αυτή την περίπτωση το «ΟΧΙ» δεν θα κέρδιζε. Είπαμε καλύτερη συμφωνία γι αυτούς δεν θα μπορούσε να έρθει.

Αρκεί να σκεφθείτε ότι και να ήταν στο 50% η αποχή, ώστε να υπάρχει η κατά Καμμένο νομιμοποίηση του δημοψηφίσματος, το «ΝΑΙ» θα έχανε κάπου 20 με 25 μονάδες. Συνεπώς εκτός του ότι δεν είναι κανείς αρμόδιος να ερμηνεύει το Σύνταγμα των Σκοπίων, είναι προφανές ότι αυτοί που θα ψήφιζαν το «ΟΧΙ» επέλεξαν το βήμα της αποχής αντί να κάνουν το βήμα της συμμετοχής. Κι αυτό γιατί κατά βάθος άφησαν το «ΝΑΙ» να κάνει περίπατο, γιατί εμφανώς η συμφωνία είναι καλή γι αυτούς και κακή για μας.

Εν προκειμένω ο κ. Καμμένος, πρωτίστως αυτός, και εν συνεχεία ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών, αντί να «γνωματεύει» ο μεν και να «δίνουν κουράγιο» στον Ζάεφ οι δε, οφείλουν να εξηγήσουν στους Έλληνες πως είναι δυνατόν μια «καλή» συμφωνία για τα εθνικά συμφέροντα, που μεταφράζεται σε «ΟΧΙ» στη… «μακεδονική» γλώσσα, να λαμβάνει μόλις το 6%; Και πως γίνεται μια «κακή» συμφωνία για τους δίπλα, να γίνεται αποδεκτή από το 91% των ψηφισάντων; Κι ενώ στατιστικά σε κρίσιμα δημοψηφίσματα (πχ Ελλάδα, Κύπρος, Brexit κα) αποδεδειγμένα λειτουργεί το θυμικό στο δίλημμα που επιβάλλεται έξωθεν;

Μήπως τελικά το δημοψήφισμα έλυσε τα χέρια του Ζάεφ και δένει τα δικά μας;