Θέλουν τον Μητσοτάκη “απολογούμενο” γιατί κερδίζει!

Κάποτε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε πει ότι οι εχθροί του ήταν μέσα στο κόμμα και οι αντίπαλοί του έξω. Το θυμήθηκα παρατηρώντας κάποιους που δεν αντέχουν την… πολλή πραγματικότητα και εξ αυτού η φαντασία τους καταλήγει να είναι αφόρητα πληκτική. Τόσο, όσο, να δείχνει περισσότερο αστεία απ’ ότι είναι.

Η αναφορά αφορά εκείνους που λησμονούν από που ξεκίνησε η Νέα Δημοκρατία, από που πέρασε και που πάει, παραμένοντας ζωντανός οργανισμός, που θέλει να μείνει «Νέα» και δίνει καθημερινά εξετάσεις να μείνει «Δημοκρατία». Κυρίως, όμως, αφορά όλους όσοι παραβλέπουν ότι η παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής άντεξε και συνεχίζει γιατί, παρά τα λάθη και τις αποστάσεις που κατά καιρούς κράτησε από το λαϊκό χαρακτήρα της, στάθηκε όρθια υπερασπιζόμενη τις αξίες της ελευθερίας, τη κοινωνική ευαισθησία της, και τον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Παρ’ όλα αυτά κάποιοι δεν εννοούν να αντιληφθούν ότι για να μείνει όρθια η αστική προοδευτική παράταξη, και να έχει σε όλες τις δημοσκοπήσεις σταθερά υψηλό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιος είχε την ετοιμότητα να αναλάβει την ευθύνη. Κάποιος πήρε το ρίσκο να πάρει δύσκολες αποφάσεις προκειμένου να διαφυλάξει τη συνοχή και τις προοπτικές της, που σημειωτέον απειλήθηκαν μετά από εκλογές. Αυτός που επί τρία χρόνια, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, θεωρείται «καταλληλότερος» από τον Αλέξη Τσίπρα.

Κι αν όλα αυτά φαίνονται αυτονόητα, ίσως και να χρειάζεται ένα πολύ ξεχωριστό μυαλό για να αναλύσει το προφανές. Δηλαδή, που ήταν η Νέα Δημοκρατία μετά από τις εκλογές του 2009, πως ήταν μετά από τις εκλογές του Μαΐου του 2012, και πως μετά από τις δυο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015. Να θυμηθούμε ότι η Νέα Δημοκρατία έχασε με 11 μονάδες διαφορά από τον Γιώργο Παπανδρέου το 2009, ότι έφθασε να κερδίζει τις εκλογές του 2012 με μόλις 18% και στη συνέχεια με 29,5% να σχηματίζει κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά και να χάνει δύο φορές μέσα στο 2015 με ποσοστά που δεν ξεπερνούσαν το 30%.

Κάποιοι λοιπόν φαίνεται ότι επιμένουν σε νοοτροπίες που απέχουν από τις επιθυμίες της κοινωνίας και συγχρόνως προσβάλλουν τη νοημοσύνη των πολιτών. Διότι αρνούνται να αποδεχθούν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση πολιτικού, αφού από απλός βουλευτής και μετέπειτα υπουργός που υποχρεώθηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις, κερδίζει κατά κράτος τον Αλέξη Τσίπρα και τις καθεστωτικές πρακτικές και αντιλήψεις που κυνικά εφαρμόζει. Και αυτό σε μόλις τρία χρόνια και κάτω από δύσκολες συνθήκες, αλλά και ενορχηστρωμένες επιχειρήσεις λάσπης, για μια παράταξη που κράτησε τη χώρα στην Ευρώπη και στο ευρώ.

Είναι προφανές ότι η υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας δημιουργεί υψηλές προσδοκίες, που εύλογα κάποιοι επιχειρούν να αξιοποιήσουν προκειμένου να καταστήσουν… «απολογούμενο» τον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί… θα κερδίσει στις εκλογές. Ο Αλέξης Τσίπρας εφευρίσκει τη «λαϊκή κεντροδεξιά» και βγάζει στη… σέντρα τον Προκόπη Παυλόπουλο, ενώ όσοι δεν αντέχουν να δούν τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό αφήνουν να «σέρνεται» ότι θα είναι αποτυχία αν το κόμμα δεν συγκεντρώσει 40% και δεν πάρει την αυτοδυναμία! Λες και μετά από τον Γιώργο Παπανδρέου στην Ελλάδα υπήρξαν αυτοδύναμες κυβερνήσεις και μάλιστα σε ποσοστά… πυρετού.

Ωραία η πλάκα και το καλαμπούρι, αν και τα χρόνια της κρίσης και της πολιτικής παρακμής που βιώνει η χώρα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- «προθύμων» θα έπρεπε να έχει διδάξει πολλά σε πολλούς. Ας μιλήσουμε σοβαρά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αισθάνεται ούτε «ιδιοκτήτης», αλλά ούτε «ενοικιαστής» της παράταξης. Έχει συναίσθηση του ρόλου του και ως εκ τούτου γνωρίζει ότι η πολιτική αλλαγή που σηματοδοτεί τη ρήξη με το παρελθόν, δεν είναι υπόθεση απλά ενός κόμματος, αλλά μιας μεγάλης λαϊκής παράταξης- ενός μετώπου λογικής- που με σημείο αναφοράς τη Νέα Δημοκρατία θα δημιουργήσει τις συνθήκες για ένα νέο ξεκίνημα. Και τέλος πάντων αυτός γνωρίζει καλύτερα από τους «ανυψωτές πηχών», ότι όταν οι ψηφοφόροι του δώσουν την εντολή να κυβερνήσει, δεν θα κριθεί από το πόσο καλά θα διαχειρισθεί τις τύψεις τους, αλλά πόσο αποτελεσματικός θα δείξει στη λήψη των αποφάσεων και στην εφαρμογή τους.

Για όσους κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ας κάνουν το κόπο να ανατρέξουν στο αρχέγονο δίλημμα της σανίδας του Καρνεάδη ώστε να κατανοήσουν γιατί ο Μητσοτάκης απευθυνόμενος σε όλους τους πολίτες κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές του 2016, και να αντιληφθούν γιατί θα κερδίσει και τις εθνικές εκλογές του 2019.