“Αδέσποτοι άνθρωποι”: Κλείστε όλες τις καταλήψεις, εξαφανίστε τους, να μη φαίνονται

Και το σχέδιο “εκκαθάρισης” του κέντρου της Αθήνας από πρόσφυγες και μετανάστες, καλά κρατεί. Σήμερα είχαμε ακόμη μια επέμβαση με μάσκες, γάντια και πάνοπλους αστυνομικούς για να απομακρυνθούν οικογένειες από κτίριο στη συμβολή των οδών Οκταβίου Μερλιέ και Πρασσά, στην περιοχή των Εξαρχείων, κοντά στο Κολωνάκι, κατάληψη γνωστή ως 5ο Λύκειο.

Σύμφωνα με την ενημέρωση που υπήρξε στη σελίδα της πρώην κατάληψης στο Facebook, οι οικογένειες μεταφέρονται στη Πέτρου Ράλλη για εξακρίβωση και μετά ανάλογα με τα χαρτιά που έχουν θα μεταφερθούν σε κλειστά ή ανοιχτά camps. Όπως αναφέρεται, το πιο πιθανό είναι να μεταφερθούν σε καινούργιο camp της Κορίνθου όπου και πήγαν και τα άτομα των δύο προηγούμενων εκκενώσεων τις περασμένες μέρες.

Φυσικά, μιλάμε για camps εκτός αστικού ιστού, μακριά από την ομαλή κοινωνικοποίηση και μακριά από τη φιλοσοφία ένταξης στην πόλη. Και φυσικά, μιλάμε για μεταφορά σε camps η δημιουργία των οποίων δεν έχει προκαλέσει αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες, διότι η νέα κυβέρνηση δείχνει διατεθειμένη να μην πάει κόντρα στις “φωνές των πολιτών” που δεν θέλουν μετανάστες στις κοινότητες και τα χωριά τους.

Όλο αυτό λοιπόν, είναι ζήτημα ολιστικής πολιτικής προσέγγισης και φιλοσοφίας.

Το 2004 επί Ολυμπιακών Αγώνων θυμάμαι τις επιχειρήσεις εκκαθάρισης του κέντρου από αδέσποτα και αστέγους για “να μη φαίνονται”.

Δεκαπέντε χρόνια μετά και τέσσερα χρόνια μετά τις κλειστές Αμυγδαλέζες της ντροπής, η νέα κυβέρνηση καθαρίζει το κέντρο από τους “αδέσποτους ανθρώπους”, πάλι για να μη φαίνονται.

Το ζήτημα δεν είναι το ότι εκκενώνονται οι καταλήψεις, που ορθώς εκκενώνονται αν αποτελούν υγειονομικό πρόβλημα πρωτίστως για τους ίδιους τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Το ζήτημα είναι το πού μετακινούν αυτούς τους ανθρώπους, στοιβαγμένους σε hot spot της συμφοράς (βλέπε Μόρια), με τον χειμώνα να έρχεται, δίχως κανένα σχέδιο για την επόμενη μέρα. Γιατί είπαμε. Δεν πρέπει να φαίνονται.

Θα μου πείτε, δεν φταίει και η προηγούμενη κυβέρνηση;

Σαφώς και φταίει, γιατί δεν πίεσε περισσότερο για αλλαγή της συμφωνίας έτσι ώστε οι αποκλεισμένοι των νησιών να μεταφερθούν στην ενδοχώρα και έτσι ώστε να επισπευσθούν οι αιτήσεις περί ασύλου. Μη ξεχνάμε όμως πως τις μέρες του Σαμαρά, είχαμε τα κλειστά camps και τις εξεγέρσεις, ενώ οι ροές πολλαπλασιάστηκαν από το 2015 και μετά, δημιουργώντας νέα δεδομένα.

Έτσι φτάσαμε στο να βρεθούμε μπροστά σε ένα χάος. Από τη μια οι χρηματοδοτήσεις της ΕΕ που δεν ελέγχονταν προς ΜΚΟ πάσας φύσης, από την άλλη οι δομές που δεν αρκούν και αντιμετωπίζουν υπερπληθυσμό και από την άλλη οι αλληλέγγυες καταλήψεις που εκ των πραγμάτων έπρεπε να φιλοξενήσουν κόσμο.

Ανορθολογικά μεν, ως αναγκαιότητα δε. Προφανώς και οι χώροι που δεν είναι επαρκείς υγειονομικά πρέπει να κλείσουν για το καλό όσων φιλοξενούνται, ή να γίνουν λειτουργικές δομές. Δηλαδή πόσο παράλογο θα ήταν ένα δημόσιο κτίριο που βρισκόταν σε συνθήκες εγκατάλειψης να ανασκευαζόταν και να δινόταν στη διάθεση οργανώσεων για στέγαση προσφύγων; Είναι προτιμότερο να αδειάζει και να σφραγίζονται τα πορτοπαράθυρά του με τούβλα μέχρι νεωτέρας; Μάλλον ναι.

Φοβάμαι εν ολίγοις πως εδώ βρισκόμαστε πάλι μπροστά σε μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από πολιτική σκοπιμότητα.

Το δόγμα ικανοποίησης των νοικοκυραίων βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη με τον ανθρωπισμό του Κράτους να διακυβεύεται.

Με πρόσχημα την “ασφάλεια και την τάξη”, με πρόσχημα τη “μάχη των Εξαρχείων”, γυναικόπαιδα μεταφέρονται εξόριστα εκτός αστικού χώρου, σε μέρη που δεν ωφελούν την κοινωνική ένταξη. Η νέα γκετοποίηση είναι προ των πυλών.

Οι “αγανακτισμένοι πολίτες” δεν θα βλέπουν μαντίλες, πρόσφυγες και μετανάστες, παρά μόνο τα παιδιά των ξένων που ευτυχώς, βάσει νόμου, ακολουθούν τα εκπαιδευτικά προγράμματα και εντάσσονται στο εκπαιδευτικό σύστημα του τόπου όπως θα έπρεπε να γίνεται σε κάθε εύρυθμο δυτικό κράτος που θέλει να σέβεται τον δημοκρατικό του χαρακτήρα.

Τι συμβαίνει όμως με τους χιλιάδες που παραμένουν έγκλειστοι στα πρώην στρατόπεδα της ντροπής, χωρίς δουλειά, περιμένοντας τον επόμενο προορισμό τους; Κάποια στιγμή θα αγανακτήσουν και θα εξεγερθούν.

Κάποια στιγμή, αυτοί που “δεν πρέπει να φαίνονται”, οι απόκληροι της σύγχρονης εποχής, οι αποκλεισμένοι της κοινωνίας, θα βγουν στους δρόμους διεκδικώντας το δίκιο τους. Και ξέρετε κάτι; Όλο το δίκιο θα είναι μαζί τους.

ΥΓ. Δεδομένου ότι οι ροές από την Τουρκία αυξάνονται και πάλι λόγω των παιχνιδιών του Ερντογάν, αναμένουμε να δούμε το σχέδιο ετοιμότητας της νέας κυβέρνησης. Όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος ωστόσο, τα πρώτα δείγματα γραφής στο μεταναστευτικό, μόνο ως θετικά δεν μπορούν να θεωρούνται.