Κυβέρνηση τρε (Τ)ζολί

Τις επόμενες ώρες ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της (δεύτερης) «κυβέρνησης της Αριστεράς», ο γνωστός για τις (ακρο)δεξιές απόψεις του πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος επιστρέφει από το ταξίδι του στις ΗΠΑ. Επιστρέφει, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, με λυμένο το ζωνάρι του και, για να χρησιμοποιήσουμε μία αγαπημένη του έκφραση, ετοιμάζεται μετά την Τετάρτη οπότε και έχει θέσει σχετική διορία στον (συγ)κυβερνήτη του Αλέξη Τσίπρα, να κάνει την κυβέρνηση κούγκι!

Το κόκκινο πανί για τον (σκούρο μπλε, σχεδόν μαύρο) Πάνο Καμμένο ακούει στο όνομα Γιάννης Μουζάλας, ο οποίος τυγχάνει να είναι (εξωκοινοβουλευτικός) υπουργός αναπληρωτής της (συγ)κυβέρνησης του με τον Αλέξη Τσίπρα. Πρόκειται για τον υπουργό που τόλμησε να πει την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ ή FYROM)  σκέτη «Μακεδονία». Τι κι αν διαβεβαίωσε ότι επρόκειτο για ένα γλωσσικό ολίσθημα, τι κι αν ζήτησε (δέκα φορές) συγνώμη. Για τον Πάνο τον Καμμένο ο ««εθνομηδενιστής» Μουζάλας πρέπει να αποκεφαλιστεί ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. 

Η αλήθεια είναι το «Μακεδονία» ήταν μόνο η αφορμή. Γιατί για τους παροικούντες την κυβέρνηση ήταν γνωστό ότι οι σχέσεις Καμμένου και Μουζάλα ήταν από την αρχή από παγερές έως εχθρικές. Ιδιαίτερα από την πλευρά του υπουργού Εθνικής Άμυνας που δεν έχανε ευκαιρία να κάνει τη ζωή δύσκολη και να βάζει όπου μπορεί τρικλοποδιές στον «συνάδελφό» του αναπληρωτή υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής. Και η προ μηνός κοινή συνέντευξη Τύπου με τα (συγκρατημένα) χαμόγελα των δυο τους ήταν σαφές ότι έγινε για τις τηλεοπτικές κάμερες, τους φωτογράφους και την ανάγκη να πεισθούν οι δημοσιογράφοι και μέσω υμών η κοινή γνώμη ότι συνεργάζονται στο μεγάλο ζήτημα του προσφυγικού. 

Στην πραγματικότητα Καμμένος και Μουζάλας αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικούς κόσμους οι οποίοι αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας και η σχιζοφρένεια της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής σκηνής, δεν επρόκειτο να συναντηθούν ποτέ. Δύο παράλληλες γραμμές που βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά και, σύμφωνα με τα κλασσικά μαθηματικά που μαθαίνουμε στο σχολείο, όσο κι αν προεκταθούν δεν πρόκειται ποτέ να βρουν κοινό σημείο.

Αυτά στα μαθηματικά. Γιατί στην πολιτική, ιδιαίτερα στην ελληνική πολιτική σκηνή, όπως αποδείχθηκε και από την χρεωκοπία της χώρας, τα μαθηματικά παίζουν από ελάχιστο έως κανένα ρόλο.

Στηριζόμενος, προφανώς, σε αυτό το «κεκτημένο» πολλών δεκαετιών,  ο πρωθυπουργός της χώρας επέλεξε να βάλει στην ίδια κυβέρνηση τον Δημήτρη Καμμένο και τον Κώστα Φωτάκη. Τη Θεοδώρα Τζάκρη και τον Αλέξη Χαρίτση. Τη Μαρίνα Χρυσοβελώνη και τον Θεοδόση Πελεγρίνη. Την Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά και τον Αριστείδη Μπαλτά. Τον Παναγιώτη Κουρουμπλή και τον Χριστόφορο Βερναρδάκη. Τον Πάνο Καμμένο και τον Γιάννη Μουζάλα. Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει!

Μόνο που, όπως αποδεικνύεται από την ίδια τη ζωή, μερικές φορές ο μύλος δεν μπορεί να τα αλέσει (και) όλα. Κι έτσι ο κ. Τσίπρας έρχεται, πλέον, αντιμέτωπος με τις (λανθασμένες) επιλογές του: «Ή αυτός ή εγώ», λέει ο Καμμένος και έχει δίκιο αλλά πού να το βρει! Πάντως όχι στην απάντηση του Αλέξη Τσίπρα την περασμένη Παρασκευή από τις Βρυξέλλες: «Οι κυβερνήσεις συνεργασίας έχουν τα καλά τους και τις δυσκολίες τους. Θα βρεθεί η χρυσή τομή, όταν συναντηθώ με τον Πάνο Καμμένο όταν επιστρέψει από τις ΗΠΑ».

Προφανώς, γι’ αυτό και η διαρροή (στη Real news): «Ας κάνουν κυβέρνηση με τον Μουζάλα, τον Παπαδημούλη και την Αντζελίνα Τζολί. Εγώ αν δεν παραιτηθεί ο Μουζάλας, τα μαζεύω και φεύγω», φέρεται να λέει ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και όλοι αναρωτιούνται: Τρε ζολί κ’ αμάν αμάν; Η απάντηση προσεχώς…

* Ο Χρίστος Βούζας έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε όλο φάσμα των ΜΜΕ και είναι διευθυντής της βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση ιστοσελίδας  aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής.