Το ‘κλειστό κλαμπ’ της ΠΟΕ-ΟΤΑ και οι συμβασιούχοι

Πριν από 11 μήνες, στις 19 Ιανουαρίου του 2015, ένας 35χρονος πενταμηνίτης, ο Γιώργος Σταμέλος, έχανε τη ζωή του  λόγω πτώσης από απορριμματοφόρο του δήμου Μεγαρέων. Τότε, το θέμα είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις μέσω ανακοινώσεων του Συντονιστικού Εργαζομένων στην Κοινωφελή Εργασία, της ΑΔΕΔΥ αλλά και της αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας Ράνιας Αντωνοπούλου, η οποία παραδεχόταν ότι ο συγκεκριμένος συμβασιούχος εργαζόταν παράνομα στην καθαριότητα του Δήμου Μεγαρέων. 

Παρόλα αυτά η Ομοσπονδία που (λέει ότι) έχει ως βασικό στόχο της την προάσπιση των εργαζομένων στους δήμους, χρειάστηκε δύο ημέρες και ένα επικριτικό δημοσίευμα της aftodioikisi.gr υπό τον τίτλο: «Ο νεκρός πενταμηνίτης του Δήμου Μεγαρέων δεν συγκίνησε την ΠΟΕ-ΟΤΑ…», για να εκδώσει, τελικώς, ανακοίνωση για το τραγικό περιστατικό.

Και δυστυχώς η τραγωδία του περασμένου Ιανουαρίου δεν είναι το μοναδικό περιστατικό αλλά το αποκορύφωμα μιας σειράς γεγονότων που καταδεικνύουν ότι  για τη σημερινή ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ (σ.σ. πρώην ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ), οι συμβασιούχοι δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους αορίστου χρόνου.

Η υπόθεση ξεκινά από το Τακτικό Συνέδριο του 2012 όταν ΠΑΣΚΕ (σ.σ. τότε δεν ήταν ακόμη… πρώην) και ΔΑΚΕ αποφασίζουν να αποκλείσουν από τις διαδικασίες του, τα Σωματεία Εργαζομένων στους δήμους στα οποία θα ψηφίσουν και οι συμβασιούχοι.

Το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται και στο επόμενο Τακτικό Συνέδριο του 2015 όταν, επίσης, η (πρώην πλέον) ΠΑΣΚΕ σε αγαστή συνεργασία, και πάλι, με τη ΔΑΚΕ απορρίπτουν, αυτή τη φορά μέσω της Επιτροπής για τη νομιμοποίηση των μελών του Συνεδρίου, τους αντιπροσώπους των συμβασιούχων, που είχαν κληθεί να ψηφίσουν στις εκλογές των Σωματείων Εργαζομένων στους δήμους σε διαφορετική κάλπη από τους αορίστου χρόνου.

Και φτάνουμε στο πρόσφατο (5 έως 7 Δεκεμβρίου 2016) Καταστατικό-Οργανωτικό Συνέδριο που, μεταξύ άλλων, καλούνταν να αποφασίσει για το αν οι συμβασιούχοι θα είχαν τη δυνατότητα συμμετοχής στο Τακτικό Συνέδριο του 2018. Υπό την πίεση των όσων είχαν συμβεί στο τραγικό περιστατικό με τον Γιώργο Σταμέλο, τις αστοχίες στο θέμα της τροπολογίας Βερναρδάκη για την παράταση συμβάσεων και την κοινή πρόταση των τριών Αριστερών Παρατάξεων (ΜΕΤΑ, ΔΑΣ-ΠΑΜΕ και Αγωνιστικές Συσπειρώσεις), η πρώην ΠΑΣΚΕ, σε σύμπλευση πάντα με την ΔΑΚΕ, προτείνουν να συμμετάσχει μόνο ένα τμήμα των συμβασιούχων στο επόμενο Τακτικό Συνέδριο.

Το γεγονός, σε συνδυασμό με την, ανοιχτή για μια ακόμη φορά, συνεργασία πρώην ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ, προκαλεί έντονες αντιδράσεις και παρά το γεγονός ότι οι «πράσινοι» της ΠΟΕ-ΟΤΑ, μετά την κατακραυγή, κάνουν ένα βήμα πίσω και δέχονται περισσότερους αλλά όχι όλους τους συμβασιούχους, συμφωνία δεν επιτυγχάνεται.

Αποτέλεσμα, στο συνέδριο του 2018 να δούμε για τρίτη φορά, τη συνέχεια του ίδιου έργου: Τους συμβασιούχους, προφανώς για την ΠΟΕ-ΟΤΑ εργαζόμενους ενός κατώτερου Θεού, να μην καλύπτονται από την Ομοσπονδία που έπρεπε, πρώτους αυτούς, ως εκ των πραγμάτων αδύναμους κρίκους στην αλυσίδα των εργασιακών σχέσεων στους δήμους, να αγκαλιάσει.

Τι να πει κανείς. Ίσως, τελικά, η «πράσινη» ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ είτε να μην έχει ακόμη διαβάσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που εξομοιώνει τους εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου με τους συμβασιούχους είτε να αναμένει την εφαρμογή της στην χώρα μας για να αποφασίσει να καλύψει και τους συμβασιούχους και να μην λειτουργεί ως «κλειστό κλαμπ» που αγνοεί τους αδύναμους εργαζόμενους.

Εκτός κι αν; Εκτός κι αν, μιας και οι σημερινές ισορροπίες με τους αορίστου χρόνου βολεύουν την ηγεσία της πρώην ΠΑΣΚΕ, ενώ αντιθέτως η δύναμή της παράταξης στους συμβασιούχους είναι πολύ μικρότερη, με τη στάση της, απλώς επιβεβαιώνει τις δημόσιες καταγγελίες που έκανε πρόσφατα πρώην «πράσινος» συνδικαλιστής, ότι βλέπει τους εργαζόμενους ως «κουκιά».

* Ο Χρίστος Βούζας έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε όλο φάσμα των ΜΜΕ και είναι διευθυντής της βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση ιστοσελίδας  aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής.