Η βιασύνη έφερε αμηχανία

default image

Μήπως ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι τόσο ισχυρό όπλο, όσο νόμιζαν οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ; Η σπουδή για γρήγορες κάλπες και ο αιφνιδιασμός που μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ

Ο κ. Α. Τσίπρας φαίνεται να βρίσκεται προ εκπλήξεων οδεύοντας στην πορεία προς τις εκλογές. Αυτός και το επιτελείο του προσέφυγαν βιαστικά και αιφνιδιαστικά στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, θεωρώντας προφανώς ότι οι εκλογές θα ήταν κάτι σαν υγιεινός περίπατος. Οι δημοσκοπήσεις στα τέλη Ιουλίου έδιναν τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται της Ν.Δ. κατά πολύ πάνω από δέκα ποσοστιαίες δυνάμεις και ο Α. Τσίπρας να εμφανίζει μια τεράστια δημοφιλία. Με «όπλο»,  λοιπόν, τον Αλέξη Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να πετύχει μια νέα νίκη, να ξέπλενε στη λαϊκή κολυμπήθρα την ασυνέπειά του, τις υποσχέσεις που δεν τήρησε και τις ευθύνες του για το τρίτο, βαρύ Μνημόνιο μετά από μια αποτυχημένη δήθεν διαπραγμάτευση. Θα μπορούσε να πετύχει εκλογική νίκη αυξάνοντας το πολιτικό κεφάλαιο του Πρωθυπουργού με ταυτόχρονο ξεκαθάρισμα του κόμματος από την αριστερή πλατφόρμα και ασφαλώς με κάτι πολύ σημαντικό: Οι εκλογές θα είχαν γίνει σε χρόνο ασφαλούς απόστασης από την συνειδητοποίηση εκ μέρους των πολιτών των 8 δις ευρώ φόρων, που θα καλεστούν να πληρώσουν μέχρι τέλους του χρόνου. Πάντα δηλαδή, με σεβασμό στον πολίτη…

Φαίνεται όμως ότι μάλλον βιάστηκαν να προκαταβάλουν την έκβαση του εκλογικού αγώνα, όπως και ότι υπερτίμησαν τις «μετοχές» του «υπερόπλου» με το όνομα Α. Τσίπρας. Αυτή η βιασύνη φαίνεται να συνοδεύει καθαρά τους συμβούλους και επιτελείς του Πρωθυπουργού. Είδαμε αυτή την βιασύνη, όταν ανέτοιμοι να κυβερνήσουν αλλά διψασμένοι για εξουσία, έριξαν την Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δια της γελοίας και ανεξήγητης πολιτικά καταψήφισης του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είμαι πεπεισμένος ότι πολλά, μα πάρα πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν συνειδητοποιήσει πόσο καλύτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να αφήσουν την προηγούμενη Κυβέρνηση να κάνουν και να ολοκληρώσουν την «βρώμικη δουλειά» και να έρθουν αυτοί τροπαιούχοι λίγους μήνες μετά, νίπτοντας τας χείρας τους. Προτίμησαν να ρίξουν την Κυβέρνηση, να προχωρήσουν σε μια θεατρική διαπραγμάτευση, να επιβαρύνουν δεκάδες δις ευρώ τη χώρα και να καταλήξουν σε ένα Μνημόνιο plus 14 δις ευρώ μέτρων και 85-90 δις ευρώ νέου δανείου.

Είδαμε αυτή τη βιασύνη όταν ακατανόητα προσέφυγαν αιφνιδιαστικά στο γνωστό ψευτοδημοψήφισμα. Τι κατάφεραν; Να φτάσουν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, να κλείσουν τις Τράπεζες, να επιβάλουν capital controls που ισχύουν ακόμα και θα ισχύουν για πολύ, πολύ καιρό με τεράστια επιβάρυνση της Οικονομίας της χώρας. Αποτέλεσμα; Εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα ηθικά και πολιτικά αφού το υπερήφανο ΟΧΙ μετατράπηκε μέσα σε ένα βράδυ σε ΝΑΙ, ενώ ακόμα « αντιστασιακοί » Έλληνες χόρευαν τσάμικους στο Σύνταγμα. Η συνέχεια γνωστή…

Το σύνδρομο της βιασύνης συνόδεψε τους ίδιους ανθρώπους και στην απόφαση για την εκ νέου προσφυγή στις κάλπες. Μόνο που φαίνεται να υποτίμησε πολλούς παράγοντες. Υποτίμησαν:

*Τη δυναμική που μπορεί να έχει η «Αριστερή Πλατφόρμα» και νυν «Λαϊκή Ενότητα», με δεδομένο ότι διέθετε ένα σημαντικό αριθμό στελεχών που ιστορικά ήταν το πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ σε γειτονιές, κοινωνικούς χώρους, συνδικαλιστικούς φορείς. Ανάμεσά τους 25 τουλάχιστον βουλευτές.

*Το γεγονός ότι η ήττα της διαπραγμάτευσης ήταν επί της ουσίας ήττα όλου του αφηγήματος ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια και στις εκλογές του Ιανουαρίου. Τίποτα από την στρατηγική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μείνει όρθια. Δεν είναι τυχαίο το αλαλούμ που κυριαρχεί σε δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, είτε αυτές αφορούν τις μετεκλογικές συνεργασίες, είτε αφορούν τα «παράλληλα  προγράμματα» που θα υλοποιούνται ταυτόχρονα με το Μνημόνιο. Η κατάρρευση αφηγήματος και στρατηγικής έχει φέρει ως αποτέλεσμα την πλήρη πολιτική και ιδεολογική ασάφεια και σύγχυση

*Ότι η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από αντιμνημονιακό κόμμα σε μνημονιακό και από κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε κόμμα που δεν ξέρει ούτε αυτό πως αυτοπροσδιορίζεται, θα έχει παράλληλες παρενέργειες στο εσωτερικό του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ. Αν μη τι άλλο, η αμηχανία, η αποσυσπείρωση και η έλλειψη πίστης σε ένα στόχο – που είναι άμεσα και ορατά αποτελέσματα – συνιστούν θανάσιμα προβλήματα σε προεκλογικές πειόδους.

*Ότι η υποτίμηση ή και η αδιαφορία για τα προβλήματα της Οικονομίας και της Αγοράς δεν περνούν ατιμώρητα. Ο κ. Τσίπρας αδιαφόρησε για τις συνέπειες της απόφασής του για τα Δημοψηφίσματα και έφερε μια πραγματική καταστροφή στην Οικονομία, φέρνοντας απέναντί του όλες τις ζωντανές δυνάμεις της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Δε φαίνεται να διδάχτηκε τίποτα όμως. Με την απόφασή του να προχωρήσει στις εκλογές αντί να πάρει άλλου τύπου πρωτοβουλίες για τη διασφάλιση της πολιτικής – κοινωνικής – οικονομικής σταθερότητας, θα φέρει αντίστοιχα αποτελέσματα και τώρα. Η αγορά στενάζει, η ανεργία αυξάνεται και αυτό θα επηρεάσει τη λαϊκή ψήφο.

Οι παραπάνω παράγοντες δημιουργούν ένα τοπίο στην πορείας για τις εκλογές. Ο «υγιεινός περίπατος» μετατρέπεται σε ντέρμπυ και σε κάθε περίπτωση σε μια δύσκολη εκλογική μάχη. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε οφθαλμοφανώς στην προεκλογική περίοδο ανέτοιμος, αν και τις εκλογές τις προκάλεσε ο Πρόεδρός του. Με αρνητικό Απολογισμό στην πλάτη του, με διαλυμένο το αφήγημά του, χωρίς καμία πρόταση για το μέλλον και σαφή άποψη για τη μετεκλογική διακυβέρνηση, μοιάζει με πλοίο που το πάνε οι άνεμοι.

Αρκεί το «αστέρι» Τσίπρα για να νικήσει;

Η ζωή θα δείξει…

Πάντως όσοι ομιλούν για αυτοδυναμία, προκαλούν τουλάχιστον τον γέλωτα…

* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός Αναλυτής, στέλεχος της Εταιρείας δημοσκοπήσεων OPINION POLL. Έχει πλούσια αρθρογραφία για θέματα Αυτοδιοίκησης, Ανάπτυξης, ανανέωσης του πολιτικού συστήματος κ.λ.π. Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα