Προς ένα καυτό φθινόπωρο

Και να που εμφανίζονται πια μετρήσεις που δείχνουν ότι έχουμε μπει σε μια νέα φάση. Ότι η διαφορά  Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ ξεφεύγει πια από ελέγξιμα επίπεδα και ότι το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μέσα σε χρόνο ρεκόρ κατάφερε να  έχει διψήφια διαφορά από τον παραπαίοντα, δίχως έρμα, στίγμα και σαφείς στόχους ΣΥΡΙΖΑ.

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα σπεύσουν να καταφύγουν στα συνήθη επιχειρήματα για δημοσκοπήσεις που πέφτουν έξω, στα συνήθη υπονοούμενα για «στημένες καταστάσεις». Όμως αυτά δεν μετράνε πια και πολύ ή μετράνε μόνο σε αυτούς που πίστευαν και κήρυτταν την προοπτική μιας μακροχρόνιας πολιτικής ηγεμονίας του ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως του Αλέξη Τσίπρα, πολλοί από τους οποίους μάλιστα είναι οι ίδιοι απογοητευμένοι από την πορεία της Κυβέρνησης . Πάντως μια διψήφια διαφορά στην πρόθεση ψήφου, ανάμεσα σε Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ φαντάζει πια πιο φυσιολογική  από τις διαφορές πέντε η έξι μονάδων (πάλι υπέρ της Ν.Δ) που επικρατούσαν μέχρι σήμερα.

Οι λόγοι γι αυτό , είναι απλοί :

1.      Σ ΄όλες τις έρευνες ΟΛΩΝ των Εταιρειών τους τελευταίους μήνες φαινόταν  ότι πάνω από το 80% των πολιτών θεωρούν ότι η Κυβέρνηση πορεύεται σε λάθος κατεύθυνση.

2.      Σ΄όλες τις έρευνες ΟΛΩΝ των Εταιρειών φαινόταν ότι πάνω από το 80% των ερωτηθέντων δεν ήταν ικανοποιημένοι από τις επιδόσεις της Κυβέρνησης και αυτό εκφραζόταν με ποσοστά της τάξης του 60%-65% ακόμα και ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

3.      Σ΄όλες τις έρευνες ΟΛΩΝ των Εταιρειών εκφραζόταν μια πρωτοφανούς έκτασης , βάθους και σταθερότητας ατομική και συλλογική απογοήτευση για το μέλλον της χώρας, για το μέλλον του κάθε κοικοκυριού.

4.      Σ΄όλες τις έρευνες ΟΛΩΝ των εταιρειών υπήρχε μια καθαρή , σταθερά διευρυνόμενη διαφορά στην παράσταση νίκης είκοσι ,τριάντα μονάδων υπέρ της Ν.Δ.

5.      Σ΄ολες τις έρευνες ΟΛΩΝ των Εταιρειών φαινόταν μια μικρότερη η μεγαλύτερη υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι του Αλέξη Τσίπρα για Πρωθυπουργός , κάτι που ποτέ δεν έχει συμβεί και μάλιστα τόσο γρήγορα στην σύγκριση του εν ενεργεία Πρωθυπουργού και του ηγέτη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης .

Αν αυτά τα ποιοτικά στοιχεία τα συγκεντρώσουμε και σ΄αυτά αθροίσουμε και την κατάρρευση της δημοφιλίας του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και την παντελή αποσυσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, προκύπτει ως αβίαστο συμπέρασμα ότι η διαφορά στην πρόθεση ψήφου δεν θα μπορούσε να κρατηθεί για πολύ σε σχετικά ελέγξιμα πλαίσια. Ήταν θέμα χρόνου να σπάσει το φράγμα και σ΄αυτή την συγκυρία φαίνεται να σπάει. Αν δε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρει τρόπους αντίδρασης  κινδυνεύει να βρεθεί προ μεγάλων προβλημάτων. Εκτιμώ ότι η ηγεσία του έχει πλήρη επίγνωση αυτού του κινδύνου. Γι αυτό άλλωστε και θυμήθηκε ξαφνικά τις ξεχασμένες «αριστερές ευαισθησίες» της και προσπαθεί εσπευσμένως να περάσει την απλή αναλογική. Θα μπορούσε να το κάνει πριν τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου και δεν το έκανε. Ουσιαστικά αυτοπροδίδεται υπό τον φόβο μιας συντριβής που θα μπορούσε να πετάξει τον ΣΥΡΙΖΑ για πολύ εκτός πολιτικού παιγνίου. Προσπαθεί επομένως «να το σώσει», ακόμα και αν βάλει ατομική βόμβα στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος και οδηγήσει την χώρα σε ακυβερνησία στην πιο κρίσιμη στιγμή της ύπαρξής της.

Όμως δεν είναι μόνο τα δημοσκοπικά ευρήματα που οδηγούν σ΄αυτό το συμπέρασμα. Είναι η σκληρή πραγματικότητα που βιώνει η ελληνική κοινωνία, τα νέα μέτρα που ψήφισε και οδηγούν σε νέο κύκλο ύφεσης και παραπέρα φτωχοποίηση, στα αδιέξοδα μπροστά στα οποία βρίσκεται η πραγματική οικονομία. Και όλα αυτά ενώ υπάρχει μια Κυβέρνηση που βασικοί υπουργοί της περί άλλων τυρβάζουν, μια Κυβέρνηση που δεν ξέρει τι θέλει και που το πάει, που δεν πιστεύει αυτό που κάνει, που δείχνει να περιμένει κάποιο θαύμα, συνεχίζοντας να λέει ωμά, κυνικά ψέματα.

–          Εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι πήραν ήδη μια καλή πρώτη γεύση τι σήμαιναν οι δεσμεύσεις Τσίπρα, Τσακαλώτου, Κατρούγκαλου, Νεφελούδη κ.α περί μη μείωσης των συντάξεων. Πολύ απλά πήγαν στα ΑΤΜ και κατάλαβαν, συνειδητοποίησαν μέσα σε δευτερόλεπτα τον εμπαιγμό. Έτσι δημιουργείται ένα μείγμα απογοήτευσης, οικονομικών αδιεξόδων για τα νοικοκυριά, οργής για την κοροϊδία και τα ψέματα.

–          Την ώρα που κυβερνητικά επαναλαμβάνουν μονότονα ότι «ήρθε η ώρα της ανάπτυξης», άρχισαν τα «κανόνια» που αποτελούν πιθανούς προσεισμούς ενός «σκασίματος» της πραγματικής οικονομίας .Σκεφτείτε μόνο τον τελευταίο μήνα: ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ, ΠΥΡΣΟΣ, ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ και έρχονται και άλλα, πολλά άλλα.

–          Την ώρα που μιλάμε για την ανάγκη επενδύσεων και ιδιωτικοποιήσεων, ο ένας υπουργός δήθεν κλαίει, ο άλλος δηλώνει ότι θα ήθελε να είναι με τους διαδηλωτές και ο άλλος κάνει κουτοπονηριές με την σύμβαση της COSCO. Αλήθεια τι μπορεί να εμπνεύσει μια τέτοια Κυβέρνηση ; Σε τι να πείσει;

–          Τα δημόσια έσοδα κατακρημνίζονται, κανένας δεν κόβει πια αποδείξεις και όλα δείχνουν ότι οδηγούμαστε σε μια άνευ προηγουμένου συρρίκνωση και κατάρρευσή τους. Ενώ δε συμβαίνουν αυτά, σύντομα θα προσγειωθούν και τα μπιλιετάκια των φόρων και του ΕΝΦΙΑ, ενώ θα συζητούνται και νέα μέτρα, ενώ στο βάθος θα παραμονεύει ο γνωστός «κόφτης».

Αυτά τα δεδομένα, συνδεδεμένα με την διαφαινόμενη σκλήρυνση της στάσης των θεσμών μετά και το BREXIT , θα φέρνουν σε παραπέρα,παρατεταμένη δύσκολη θέση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με ότι αυτό θα σημαίνει και για την διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών. Φέρνουν στην επιφάνεια τον κίνδυνο μιας πραγματικής κοινωνικής έκρηξης, ενός ισχυρού αντιευρωπαϊκού ρεύματος και μιας αποσύνθεσης του κοινωνικού ιστού.

Γι αυτό αναζητείται πολιτική λύση. Τον προηγούμενο Αύγουστο – Σεπτέμβριο φαινόταν ότι ότι αυτή η λύση θα μπορούσε να είναι μια οικουμενική Κυβέρνηση. Ωστόσο, την ειρωνεύτηκε ,την πολέμησε, την ενοχοποίησε, την αρνήθηκε αλαζονικά ο Αλέξης Τσίπρας που προτίμησε να σχηματίσει «αριστερή» Κυβέρνηση με τμήμα της ελληνικής λαϊκίστικης ακροδεξιάς. Τώρα οι ρόλοι φαίνεται να αντιστρέφονται. Αναζητείται πολιτική λύση, στην οποία δεν θα θέλει ,αλλά και δεν θα μπορεί να συμμετέχει η δύναμη που τα τίναξε όλα στον αέρα. Επωμίζεται δε στα μάτια και στο μυαλό της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών μεγάλη ευθύνη όποια δύναμη δώσει με τον ένα η τον άλλο τρόπο «χώρο» σε όσους κυβέρνησαν τόσο ανεύθυνα, ψεύτικα, ανερμάτιστα, τυχοδιωκτικά .

Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι.

Αν αυτές τις μέρες ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες , φαίνεται ότι το Φθινόπωρο θα σπάσουν τα πολιτικά θερμόμετρα …

*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός Αναλυτής, στέλεχος της Εταιρείας δημοσκοπήσεων OPINION POLL. Έχει πλούσια αρθρογραφία για θέματα Αυτοδιοίκησης, Ανάπτυξης, ανανέωσης του πολιτικού συστήματος κ.λ.π. Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων.