Το τεράστιο ταξικό χάσμα της Αμερικανικής δημιουργικότητας

Έχετε ξανακούσει τον όρο “δημιουργική τάξη”; Αν όχι, πρόκειται για μια έννοια που εισήγαγε ο πολεοδόμος Richard Florida για να περιγράψει τους εκατομμύρια ανθρώπους που εργάζονται σε διάφορους τομείς της τέχνης, των επιστημών και της τεχνολογίας και των οποίων η δουλειά περιλαμβάνει την ανάδυση νέων και καινοτόμων ιδεών.

Η δημιουργική τάξη έχει πρωτίστως συσχετιστεί, καλώς ή κακώς, με τις μεγάλες Αμερικανικές πόλεις. Μια νέα έρευνα όμως του National Endowment for the Arts (ΝΕΑ) έρχεται να ανατρέψει αυτή τη θεωρία και να φέρει στο προσκήνιο μια διαφορετική όψη της πραγματικότητας, ότι δηλαδή η δημιουργικότητα ανθίζει εξίσου στα αστικά κέντρα και τις παράκτιες περιοχές. Τα αποτελέσματα της έρευνας αποκάλυψαν επίσης ότι το μεγάλο χάσμα δημιουργικότητας στην Αμερική δεν έγκειται ανάμεσα στις κεντρικές και τις παραμεθόριες περιοχές, αλλά ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο. Για ρίξτε μια ματιά…

Όπως μπορείτε να δείτε στον χάρτη, η μελέτη βρήκε ένα εκπληκτικά ευρύ φάσμα συμμετοχής στις τέχνες μεταξύ των κρατών, με εμφανή την πόλωση μεταξύ Βορρά και Νότου.

Στο ένα άκρο του φάσματος, οι λαοί σε μέρη όπως η Δυτική Βιρτζίνια, η Οκλαχόμα και η Φλόριντα φαίνεται να έχουν μικρό ενδιαφέρον για ό,τι έχει να κάνει με τέχνη – τα επίπεδα συμμετοχής εκεί κυμαίνονται περίπου στο 30 τοις εκατό. Αντίθετα, οι άνθρωποι σε κράτη όπως το Κολοράντο, το Βερμόντ, η Μοντάνα και το Όρεγκον παρουσιάζουν περίπου διπλάσιες πιθανότητες να δημιουργήσουν κάποιο έργο τέχνης.

Ποια είναι η κινητήριος δύναμη αυτών των αντιθέσεων; Μια άλλη έρευνας της NEA έχει κάποιες απαντήσεις, μεταξύ των οποίων η εκπαίδευση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.

Το ποσοστό των κατοίκων με πτυχίο πανεπιστημίου είναι πιο πιθανό να συσχετιστούν με την καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Με άλλα λόγια, όσο μεγαλύτερη η πρόσβαση στην παιδεία, τόσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον για την τέχνη. Είτε πρόκειται για ενεργητική ενασχόληση με τα καλλιτεχνικά δρώμενα είτε για παρακολούθηση εκθέσεων τέχνης και διάφορων performance.

Με δεδομένο ότι τα υψηλά επίπεδα φτώχειας και η εκπαίδευση βρίκονται σε πλήρη αλληλεξάρτηση, πιο πλούσια κράτη διοχετεύουν περισσότερα χρήματα στην παιδεία, το οποίο συνεπάγεται υψηλότερους μισθούς για τους κατοίκους και συνακόλουθα υψηλότερο εκπαιδευτικό επίπεδο, και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται…

Δυστυχώς, ένα τόσο τυχαίο γεγονός όπως ο γεωγραφικός τόπος στον οποίο θα γεννηθούμε επηρεάζει έμμεσα το εάν θα καταφέρουμε ποτέ να φτάσουμε στην κορυφή της διάσημης πυραμίδας των ανθρώπινων αναγκών του Maslow, δηλαδή στην “αυτοπραγμάτωση” και την ευημερία μέσω της δημιουργικότητας.

[Πηγή: Washington Post]