Γιατί η Μέρκελ δεν χαλαρώνει τη λιτότητα. Το poker game των διαπραγματεύσεων

default image

Πόσο εύκολο είναι να πείσεις τους Γερμανούς του 2015 να σταματήσουν τη λιτότητα στην Ελλάδα; Ποια είναι η γραμμή της Μέρκελ, που “κολλάει” η ανάπτυξη και ποιες είναι οι λογικές προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ. Ανταπόκριση από το Βερολίνο, εν μέσω πυρετωδών διαπραγματεύσεων

Τα τελευταία 24ωρα, το NEWS 247 έχει την ευκαιρία να είναι στην καρδιά των γεγονότων, στο Βερολίνο και να ακούσει τι συζητούν οι οδηγοί της Ε.Ε. πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Τα παρακάτω συμπεράσματα προκύπτουν από διπλωματικές και κυβερνητικές πηγές που διατηρούν την ανωνυμία τους και μας φέρνουν μπροστά σε ρεαλιστικά δεδομένα που ρίχνουν φως στο επίπονο παιχνίδι των διμερών συζητήσεων και εξηγούν λίγο πολύ το γιατί καθυστερούμε.

Ας τα βάλουμε κάτω ένα προς ένα.

Στη Γερμανία η λιτότητα εκλαμβάνεται ως προοπτική ανάπτυξης για το μέλλον και έχει να κάνει με το εσωτερικό σύστημα και τη διάρθρωση του κράτους. Οι Γερμανοί έχουν εφαρμόσει λιτότητα στη χώρα τους και ισχυρίζονται ακόμη πως έχουν δει κράτη του Νότου αλλά και την Ιρλανδία, να περνούν από τα μνημόνια (προγράμματα τα ονομάζουν αυστηρά) και να ανακάμπτουν. Κάπως έτσι ισχυροποιούν τη θέση τους για συνέχιση της πολιτικής τους. 

Παρόλα αυτά, το επιχείρημα τους έχει να κάνει με το να καθησυχάσουν κυρίως την εσωτερική κοινή γνώμη που ακόμη πιστεύει ότι πληρώνει την κρίση τρίτων.

Το “success story” του Νότου πλην της Ελλάδας, πέρασε από όξυνση των οικονομικών ανισοτήτων εντός της κοινωνικής δομής, από εξώσεις και κατάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος, και αυτό οι Γερμανοί πολιτικοί το γνωρίζουν καλά, αλλά το κρύβουν μέσω του “σοκ”.

Μέλος του CDU μου ανέφερε πως ο δρόμος είναι “ένας και ξεκάθαρος”.

“Αν δεν θέλετε τις προτάσεις μας, μπορείτε να φύγετε και εμείς δεν θα σας αφήσουμε να πεθάνετε. Αν χρειαστείτε εγχειρήσεις μπορείτε να έρθετε στη χώρα μας. Αν χρειαστείτε φάρμακα, θα σας παρέχουμε εμείς”. Κυνική διατύπωση και σχεδόν ανατριχιαστική, αν αναλογιστεί κανείς πως η ατάκα ειπώθηκε χωρίς κανένα χαμόγελο στα χείλη. Όταν ρώτησα μάλιστα αν θα υπάρξει haircut, η άμεση αντίδραση ήταν, “ναι, η αλήθεια είναι πως είναι καλό να κουρευόμαστε αυτή την εποχή”.

Στην ουσία τα κυβερνώντα κόμματα δεν θα υποχωρήσουν στο επιχείρημα του Τσίπρα περί αναδιάρθρωσης του χρέους, γιατί φοβούνται πως αυτό θα ζητήσουν και άλλα κράτη.

Ο Σαμαράς δεν είχε την υποστήριξη της Μέρκελ στο τέλος της διακυβέρνησης του γιατί “δεν εφάρμοσε στο ακέραιο τα όσα του ζητήθηκαν”, όπως ειπώθηκε από στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών του Βερολίνου, κάτι που είναι και μια ανοιχτή παραδοχή του CDU. Παρότι η δικομματική μας, δεν έκανε ουσιαστικά ποτέ λόγο για αναδιάρθρωση.

Ξέρουν στην Μπούντεσταγκ πως η λιτότητα δεν μπορεί να είναι άλλο ανεκτή στην Ελλάδα, ούτε καν σαν λέξη, μιλώντας πάντα για όσους την έχουν βιώσει στο πετσί τους. Δηλαδή, για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Ωστόσο, δεν θα υποχωρήσουν στις αξιώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού γιατί παραμένει πολιτικός και ιδεολογικός τους αντίπαλος.

Το αντεπιχείρημα στα περί άμβλυνσης της λιτότητας, είναι η “αναξιοπιστία της Αθήνας και η διαφθορά”, το οποίο μαγειρεύεται με κυνική στάση, σκληρές θέσεις και σερβίρεται καυτό, αλλά με φιλοευρωπαϊκό υποτίθεται πρόσημο.

 

Γιατί όμως δεν μας βγάζουν εκτός;

Από την άλλη, η Μέρκελ δεν θέλει το Grexit, επισήμως όπως λέει το κόμμα της, όχι πια για οικονομικούς, αλλά για πολιτικούς λόγους, καθώς σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των Χριστιανοδημοκρατών, η έξοδος μιας χώρας όπως η δική μας από την Ευρωζώνη, θα αποδυναμώσει ηθικά την Ένωση της οποίας ηγείται το Βερολίνο, αλλά δεν θα προκαλέσει αλυσιδωτές οικονομικές αντιδράσεις.

Τον ισχυρισμό αυτόν τον αντιλαμβάνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ και στο δια ταύτα, οι διαπραγματεύσεις βαφτίζονται στην Μπούντεσταγκ σαν “ελληνικό poker game”. Οι αξιωματούχοι λένε πως θα βρεθεί λύση την ώρα που συνεχίζουν να δίνουν χρήματα με το σταγονόμετρο ποντάροντας στην κούραση της Ελλάδας.

Παρότι όμως το Βερολίνο αναφέρει πως δεν φοβάται πια το “ντόμινο”, επί της ουσίας το φοβάται. Δεν φοβάται τις επιπτώσεις στα κράτη που μετέχουν, δεν θέλει όμως ούτε καν να φανταστεί τι θα συμβεί στα υποψήφια κράτη προς ένταξη, αν ποτέ έχουμε Grexit.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως εδώ μιλάμε για ένα διπλό παιχνίδι.

Το μότο της Γερμανίας λοιπόν, είναι:

“Λιτότητα, τελεία και παύλα. Αυτό ξέρουμε να εφαρμόζουμε, αυτό εφαρμόσαμε στη χώρα μας, αυτό θα ακολουθήσετε αν θέλετε να μείνετε”.

Τι γίνεται από εδώ και πέρα, ή μάλλον, πώς θα μπορούσε να κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

1. Η Κουμουνδούρου πρέπει να συνεχίσει να αναδεικνύει με κάθε τρόπο το γιατί η λιτότητα σκοτώνει όλο και περισσότερο την Ελλάδα για να γίνουν υποχωρήσεις σε μεσοπρόθεσμο διάστημα. Η Γερμανία έχει ένα ηγεμονικό “στίγμα” και δεν θέλει να πάρει την ευθύνη μιας ανθρωπιστικής κρίσης που δεν θα αναστρέφεται.

2. Η ελληνική πλευρά καλείται να αποδείξει πως μπορεί να πατάξει επιτυχώς τη διαφθορά για να αποδομήσει το βασικό αντεπιχείρημα των Γερμανών. Αυτό θα καθησυχάσει την Γερμανική κοινή γνώμη που πιστεύει πως δίνει φόρους για έναν αναξιόπιστο εταίρο και η Μέρκελ θα μπορέσει να περάσει από τη Βουλή μέτρα υπέρ της ανάπτυξης στη χώρα μας.

Να διευκρινίσουμε εδώ ότι ο κύριος φόβος των CDU και SPD είναι η αντίδραση των ίδιων των ψηφοφόρων τους αν υποχωρήσουν.

Οι Γερμανοί πολίτες είναι ευρωπαϊστές αποτάσσοντας ξεκάθαρα και χωρίς ντροπή τα φαντάσματα του ναζιστικού παρελθόντος τους, φοβούνται όμως για την οικονομική ασφάλεια τους γιατί πέρασαν πρόσφατη κρίση. Η πάταξη της διαφθοράς στην Ελλάδα θα κάνει τους Γερμανούς ψηφοφόρους να αντιληφθούν πως οι Έλληνες δεν είναι πια εκείνοι που απειλούν την οικονομική τους ασφάλεια, μετά την αποτυχία των κυβερνήσεων που προηγήθηκαν του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι Γερμανοί πολιτικοί λένε: “Και να σας δώσουμε χρήματα για ανάπτυξη, πώς ξέρουμε πως δεν θα σπαταλήσετε τα λεφτά του λαού μας;”. Αυτό είναι το “χαρτί” που πουλάνε στο κοινό τους, αυτό πρέπει και να “καεί”.

3. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνεχίσει να εντάσσει τη λύση σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να την ανάγει σε συνολικό ζήτημα. Η ευρωπαϊκή λύση είναι η σημαία της Μέρκελ και αυτή η σημαία θα αρχίσει να κομματιάζεται αν ανέβει στην εξουσία η Λεπέν στη Γαλλία, φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και η Βρετανία πηδήξει από το καράβι της Ε.Ε.

4. Η κυβέρνηση πρέπει να μιλήσει ανοιχτά για κάθε λεπτομέρεια των διαπραγματεύσεων από εδώ και στο εξής. Η απόλυτη διαφάνεια θα γκρεμίσει το επιχείρημα περί αδιαφανούς πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα που χρησιμοποιείται από μέλη της Κομισιόν που μας περιθωριοποιούν σαν να είμαστε το “κακό παιδί”.

5. Η πολυφωνία σε ένα κόμμα είναι υγεία. Εν προκειμένω, χρειάζεται εσωτερική συναίνεση αν θέλουμε να φτάσουμε στην προτεινόμενη λύση. Διαφορετικά, το δημοψήφισμα θα ήταν μια λύση καθώς σε αυτή την περίπτωση, το όχημα για την επόμενη κίνηση θα ήταν η άποψη των ίδιων των άμεσα ενδιαφερομένων. Οι Γερμανοί αξιωματούχοι λένε μάλιστα σε κάθε ευκαιρία πως είναι δημοκρατικό δικαίωμα της Ελλάδας, ένα δημοψήφισμα. Δεν σχολιάζουν το ενδεχόμενο αποτέλεσμα του, αλλά δεν μπορούν να κάνουν πως δεν τους απασχολεί κιόλας.

Το στοίχημα πάντως είναι να γίνει το πρώτο “σπάσιμο” της γραμμής λιτότητας με ενέσεις ανάπτυξης, έστω και με ένα μικρό ρήγμα στην αρχή, μέχρι να αλλάξει η όλη θεώρηση της Κομισιόν υπέρ μας. Θέλει υπομονή, αλλά έρχονται και εκλογές στην Ισπανία οσονούπω. 

Στο τέλος της ημέρας ο Τσίπρας καλείται να πείσει το Βερολίνο κερδίζοντας την παύση των περικοπών και να δώσει σήμα ότι μπορεί να βάλει σε τάξη την παθογένεια των ελληνικών ζητημάτων που έχουν στιγματίσει τη χώρα από τη μεταπολίτευση και πέρα.

Βαρύ και ίσως άδικο έργο για μια τόσο νέα κυβέρνηση που δεν πήρε πίστωση χρόνου από την Ευρώπη, αλλά και μια τελευταία ίσως ευκαιρία για άμβλυνση της ύφεσης και της πολιτικής υπέρ της, εντός της μεγάλης οικογένειας της Ε.Ε.

Φωτογραφίες: Έκδοση του Die Linke για τη χώρα μας

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα