Όποιος θέλει να πάει σχολείο, να σηκώσει το χέρι

Μπορεί το τελευταίο διάστημα η συζήτηση σχετικά με το άνοιγμα των σχολείων να μονοπωλούσε στις ειδήσεις και στις συζητήσεις γονιών και κηδεμόνων, σε αρκετές χώρες όμως, το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση δεν έχει διασφαλιστεί, ακόμα αν και αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα. Για παράδειγμα, σε πολλές επαρχίες χωρών της Αφρικής και της Ασίας, τα παιδιά από μία ηλικία και έπειτα αποτελούν εργατικά χέρια που υποστηρίζουν την οικογένειά τους για τα προς το ζην ή είναι εκείνα που αναλαμβάνουν το νοικοκυριό για να μπορούν οι γονείς να φέρνουν τα χρήματα στο σπίτι.

Και παρόλο που είναι δύσκολο να αλλάξει μια τέτοια νοοτροπία, η ιστορία έχει δείξει πώς αυτό γίνεται, μόνο που χρειάζεται η συμβολή όλων. Το κράτος να διασφαλίσει την πρόσβαση στην εκπαίδευση, τις δομές, το προσωπικό. Η τοπική κοινότητα να ενημερώσει και να ενημερωθεί, να πλαισιώσει τις πρωτοβουλίες που θα φέρουν τα παιδιά μέσα στις τάξεις αλλά και οι ίδιοι οι γονείς να τα στηρίξουν ώστε να καταφέρουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Είναι τρία επίπεδα, που σύμφωνα με την ActionAid, χρειάζεται παράλληλη και ταυτόχρονη δράση ώστε η απόκτηση ποιοτικής εκπαίδευσης να γίνει πραγματικότητα κάποια στιγμή και να μην είναι ευσεβής πόθος για την ανθρωπότητα.

Σύμφωνα με την οργάνωση, για να αλλάξουν οι παγιωμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες δεκαετιών που κρατούν τα παιδιά εκτός της μαθησιακής κοινότητας χρειάζεται να υπάρχει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας. Επικοινωνία με όλα τα σχολεία μιας περιοχής, με τους δασκάλους, με τα ίδια τα παιδιά αλλά και με τους γονείς ώστε να γνωρίζουν όχι μόνο γιατί είναι σημαντικό να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο αλλά και πώς να διεκδικούν από τις τοπικές και εθνικές τους αρχές λογοδοσία και να ασκούν πίεση ώστε να τους παρέχει αυτά που οφείλει.

Το πρόγραμμα Αναδοχής είναι εκείνο που επιτρέπει στην ActionAid να έχει παρουσία σε απομακρυσμένες κοινότητες αναπτυσσόμενων χωρών και να πραγματοποιεί δράσεις γύρω από την εκπαίδευση. Η ενημέρωση, η εκπαίδευση, η υλοποίηση δομικών έργων αλλά και η άσκηση θεσμικής πίεσης είναι μερικοί από τους πυλώνες στους οποίους δραστηριοποιείται. Όσα δηλώνει η Νora, μια δασκάλα από ένα μικρό χωριό της Τανζανίας περιγράφουν το εύρος της κινητοποίησης που απαιτείται για να μπουν όσα περισσότερα παιδιά γίνεται στις τάξεις: «η ActionAid διοργάνωσε κάποια σεμινάρια για εμάς τους δασκάλους, για να διευρύνουμε τις γνώσεις μας. Το σχολείο μας έγινε πιο συμπεριληπτικό απέναντι σε αγόρια και κορίτσια και συνυπάρχουμε όλοι καλύτερα. Είχαμε περιπτώσεις παιδιών στην κοινότητα που δεν ερχόντουσαν στο σχολείο για διάφορους λόγους, κυρίως γιατί δεν τα άφηναν οι γονείς τους. Πλέον έρχονται οι ίδιοι αυτοί γονείς και ρωτούν πώς τα πηγαίνουν τα παιδιά τους. Αυτό είναι τεράστια αλλαγή.»

Όπως λέει η δασκάλα «βεβαίως και δεν έχουν πειστεί όλοι οι γονείς. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν βλέπω κορίτσια να διεκδικούν το δικαίωμά τους στη μάθηση. Πρόσφατα ήρθε μια μαθήτρια και μάς είπε ότι ο μπαμπάς της τής είπε να μη διαβάζει για να μείνει στην ίδια τάξη και μετά να σταματήσει το σχολείο. Ε μαθεύτηκε αυτό και τον συγκεκριμένο μπαμπά τον έπιασαν και του μίλησαν οι υπόλοιποι γονείς. Ζήτησε συγγνώμη κι ορκίστηκε να μην το ξανακάνει. Έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα.

Σύμφωνα με την Nora, με την παρέμβαση της οργάνωσης ο αριθμός των παιδιών εκτός σχολείων έχει μειωθεί. Αλλά αυτό αφορά μία κοινότητα, σε ένα μικρό χωριό της Τανζανίας. Υπάρχουν πολλά ακόμα τέτοια χωριά σε όλο τον κόσμο που τα παιδιά συνεχίζουν να μην πηγαίνουν σχολείο και αυτό πρέπει να σταματήσει.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τη δράση της ActionAid εδώ.