Τιτανικός: Το τελευταίο τραγούδι της ορχήστρας

Λίγες μέρες πριν την τραγική επέτειο του Τιτανικού, το BBC παρουσιάζει τους πέντε μύθους που εξαπλώθηκαν μέσω της μεγάλης οθόνης.

Εκατό χρόνια από τη βύθιση του Τιτανικού, έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πάμπολλες ταινίες αλλά κατά πόσο αυτά που μας έχουν “πλασάρει” είναι αληθινά;

Ο Τιτανικός παρέσυρε στον θάνατο 1.523 ανθρώπους από τους 2.223 συνολικά επιβάτες του και ακολούθησε μια ολόκληρη παραφιλολογία σχετικά με τις συνθήκες του ναυαγίου, δημιουργώντας μια σειρά από μύθους.

Μύθος νούμερο 1: Το “αβύθιστο” πλοίο

Ίσως ο μεγαλύτερος μύθος που έχει ειπωθεί για τον Τιτανικό καθώς σύμφωνα με τον Ριτσαρντ Χάουελς του βρετανικού πανεπιστημίου Κινγκς Κόλετζ, η ίδια η εταιρεία ποτέ της δεν είπε κάτι σχετικό με το “αβύθιστο” του Τιτανικού.

Αντίθετα, σημειώνει είναι μια ιστορία που βολεύει παρά πολύ τη λαϊκή δοξασία.

Εάν κάποιος φτιάξει έναν αβύθιστο πλοίο είναι όπως ο Προμηθέας που έκλεψε τη φωτιά από τους Θεούς.

“Η βύθιση του Τιτανικού δεν θεωρήθηκε τόσο σημαντικό γεγονός στην εποχή του, καθώς πολλοί πίστευαν τότε πως κάτι τέτοιο, αργά ή γρήγορα, θα συνέβαινε’, είπε.

Μύθος νούμερο 2: Το τελευταίο τραγούδι της ορχήστρας

Μια από τις πιο ζωντανές εικόνες σε πολλές ταινίες για τον Τιτανικό είναι αυτή που η ορχήστρα συνεχίζει να παίζει ενώ το πλοίο βυθιζόταν.

Η συγκεκριμένη ιστορία βασίστηκε σε αυτόπτες μάρτυρες, οι οποίοι είχαν δηλώσει πως θυμούνται μεν την ορχήστρα να παίζει αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιο ήταν το τελευταίο.

Όλοι οι μουσικοί πνίγηκαν στα βάθη του Ατλαντικού ενώ θεωρούνται ήρωες που οικειοθελώς παρέμειναν στο πλοίο παίζοντας μουσική και φτιάχνοντας τη διάθεση των επιβατών που προσπαθούσαν να βρουν μέσο διάσωσης.

Σύμφωνα με θεωρίες, το τελευταίο τραγούδι που έπαιζε η ορχήστρα ήταν ο ύμνος “Nearer, My God, To Thee”.

Μύθος νούμερο 3: Ο θάνατος του καπετάνιου

Λίγα είναι αυτά που ξέρουμε για τον θάνατο του καπετάνιου Εντουαρντ Σμιθ, ο οποίος παρουσιάστηκε στην ταινία ως ένας βαριά πληγωμένος από τύψεις κι ένοχες άνθρωπος που προτίμησε να βυθιστεί με το καράβι του από το να διασωθεί.

“Τίποτα από αυτά δεν συνέβη όμως”, τονίζει ο Λούντεν-Μπράουν. ‘Απλώς η τύχη του Σμιθ αγνοείται. Σαν να έγινε καπνός. Κανείς δεν ξέρει τι απέγινε. Ωστόσο, είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για το ναυάγιο του Τιτανικού, αφού αυτός ήταν που οδήγησε το καράβι ανάμεσα στα παγόβουνα, θεωρώντας λανθασμένα ότι, παρά το μέγεθος του πλοίου του, μπορούσε με ελιγμούς να τα αποφύγει”.

Μύθος νούμερο 4: Ο κακός πρόεδρος της εταιρείας

Οι ιστορίες γύρω από τον πρόεδρο της White Star Line, Μπρους Ισμέι, τον θέλουν να είναι ένας “καβγατζής” που πίεσε τον καπετάνιο να οδηγήσει το πλοίο μέσα από τα παγόβουνα για να κάνει πιο γρήγορα, καθώς και ότι όταν το πλοίο βυθιζόταν πήρε τη θέση μιας γυναίκας σε μια σωσίβια λέμβο, για να σωθεί.

“Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν πως ο Ισμέι βοήθησε πολλούς επιβάτες να ανέβουν σε σωσίβιες λέμβους, προτού επιβιβαστεί στην τελευταία από αυτές”, αναφέρει ο λόρδος Μέρσι, ο οποίος είχε διεξάγει την έρευνα για τις συνθήκες του ναυαγίου, λίγους μήνες μετά το δυστύχημα. Ο ίδιος ο Ισμέι σώθηκε και παραιτήθηκε από τη θέση του έναν χρόνο μετά, το 1913.

Μύθος νούμερο 5: Η ερμητικά κλειστή πόρτα μεταξύ πρώτης και τρίτης θέσης

Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στη ταινία του Κάμερον είναι εκείνη που απεικονίζει τους επιβάτες της τρίτης θέσης να σπρώχνονται και να εμποδίζονται από το να πάρουν σωσίβια.

Σύμφωνα με το συγκεκριμένο μύθο, μεταξύ της πρώτης και της τρίτης θέσης επιβατών, υπήρχε μια πόρτα που έμεινε κλειδαμπαρωμένη, ακόμη και κατά τη διάρκεια του ναυαγίου, προκειμένου οι “κοινωνικά κατώτεροι” επιβάτες, να μην έχουν την ευκαιρία να διασωθούν, αφήνοντας τους εύπορους επιβάτες να επιβιβαστούν στις σωσίβιες λέμβους.

Όντως ένα τέτοιο τύπου κιγκλίδωμα υπήρχε, όμως η πόρτα δεν ήταν αμπαρωμένη και σίγουρα όχι κατόπιν εντολής. Σύμφωνα με το πόρισμα της έρευνας του Λόρδου Μέρσι, οι περισσότεροι επιβάτες της τρίτης θέσης αρνήθηκαν από μόνοι τους να αποχωριστούν τα λιγοστά τους υπάρχοντα και να επιβιβαστούν δίχως αυτά στις λέμβους – ενώ δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως δόθηκε εντολή από τον καπετάνιο να μείνουν κλειδωμένοι στο χώρο που τους αναλογούσε.