Οι αναμνήσεις μας από τα McDonald’s είναι όλη μας η ζωή

Οι αναμνήσεις μας από τα McDonald’s είναι όλη μας η ζωή

Λίγα λόγια για ένα φαγάδικο που μας μεγάλωσε και αγαπήσαμε όσο κανένα άλλο στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια.

Είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι σχέσεις που μπορεί να έχει κάποιος και να κρατάνε 30 χρόνια. Ακόμα και τους περισσότερους από τους φίλους μας, τους γνωρίζουμε λιγότερα. Το φθινόπωρο του 1991 στο Σύνταγμα άνοιξε το πρώτο εστιατόριο McDonald’s, με τον κόσμο να σχηματίζει “ουρές για ένα χάμπουργκερ” όπως έγραφαν τότε οι εφημερίδες.

Εκείνες τις μέρες ξεκινούσε για πολλούς από εμάς μία μεγάλη σχέση αγάπης, με ένα brand το οποίο ταυτίσαμε με ξέγνοιαστες στιγμές, στιγμές απόλαυσης και χαράς με την παρέα, την οικογένεια και την αγαπημένη ή τον αγαπημένο μας. Κι αν το καλοσκεφτείς, ό,τι ήταν για τον καθέναν από εμάς τότε τα McDonald’s, είναι και τώρα. Κι αν τότε ο μόνος τρόπος για να τα απολαύσουμε ήταν να επισκεφτούμε το εστιατόριο McDonald’s στο Σύνταγμα, τώρα έχουμε το McDelivery, το McDrive και τόσα εστιατόρια σε όλη τη χώρα για να απολαύσουμε το αγαπημένο μας Burger.

30 χρόνια McDonald’s συμπληρώνονται φέτος. Με τον Σάκη Ρουβά κεντρικό πρόσωπο μίας καμπάνιας που φέρνει στη ζωή μας τα τρία Νέα Anniversary Burgers.

Εμείς πάλι, στην 24MEDIA είπαμε να δηλώσουμε την αγάπη μας για τα 30 χρόνια McDonald’s, μέσα από τις αναμνήσεις μας αλλά και εκείνο που συνηθίσαμε να παραγγέλνουμε κάθε φορά που πλησιάζαμε στο ταμείο και μυρίζαμε αυτή την ακαταμάχητη μυρωδιά της πατάτας των McDonald’s. Κι έτσι απαντήσαμε στην ερώτηση “τι είναι για εσένα τα McDonald’s;”.

Τα βράδια της παρέας για τον Μάνο Μίχαλο

Ποτέ δεν ήταν το μπόουλινγκ. Ούτε ήταν οι άγουρες εφηβικές συζητήσεις μας κι ας έπαιρναν ξεκάθαρα κι αυτές θέση στο τραπέζι. Διονύσης, Αλέξανδρος, Βασίλης και Μάνος ξεκινούσαμε κάθε Παρασκευή μεσημέρι με τα πόδια από το 2ο γυμνάσιο Γλυφάδας, κατηφορίζαμε στο κέντρο της περιοχής και αφού γλιστρούσαμε στο παρκέ του Blanos παλεύοντας για ένα strike, στη συνέχεια φτάναμε εκεί που ήταν εξαρχής ο ουσιαστικός προορισμός μας.

Τα McDonald’s.

Ένα Big Mac, δύο Double Cheeseburgers και μαζί οι καλύτερες πατάτες από καταβολής πατάτας, πάντα με ανάποδη σειρά κατανάλωσης. Από τότε έχουν κυλήσει πολλά χρόνια και οι Παρασκευές δεν έχουν ούτε μπόουλινγκ, ούτε καν την ίδια σύνθεση παρέας. Όμως τα McDonald’s παραμένουν μέρος μιας διαφορετικής οικογενειακής ρουτίνας, αφού αρκετά συχνά δύο μικρά αγόρια και ένα ακόμα πιο μικρό κορίτσι παρακαλάνε τον μπαμπά να παραγγείλει ή να τα πάει στα “Μακ”. Δεν θέλω και πολύ για να με ρίξουν, σαν τις κορίνες του bowling center. Απλά τα Double έχουν γίνει Triple Cheeseburgers. Μεγαλώνουμε κι αλλάζουμε.

Τα βράδια στο σπίτι με τη Μυρτώ για την Μαρία Μαλαφέκα

Ένα τηλεκοντρόλ, η Μυρτώ και ένα 20άρι Chicken McNuggets είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας (μου). Κι αν όχι της απόλυτης επιτυχίας, είναι σίγουρα της ευτυχίας, αφού εδώ και αρκετά χρόνια είναι το δικό μου “me time” – η απόλυτη απόλαυση του comfort zone του σπιτιού σου, εκεί που μπορείς και θέλεις να κάτσεις με τις ώρες, με παρέα ή χωρίς.

Η διαδικασία ήταν, είναι και θα είναι απλή: ξεκινάμε με την παραγγελία McDelivery για να έχουμε το χρόνο μέχρι να έρθει να επιλέξουμε αυτό που θα δούμε κάθε φορά, και με το που έρθει στο σπίτι το μαγικό κουτί με τα 20 τμχ Chicken McNuggets, πατάμε το play.

Και αυτό σημαίνει για μένα McDonald’s, μία αγκαλιά Chicken McNuggets (κυριολεκτικά) και δύο γλυκόξινες sauce στον καναπέ με τη Μυρτώ κουλουριασμένη επίσης στον καναπέ – ενίοτε ζητιανεύοντας κάποιο Chicken McNugget – που θα κάνουν την Κυριακή μου πιο “εύκολη”, και την μετάβαση στη νέα εβδομάδα πολύ πιο smooth και ανώδυνη. Εδώ και 30 χρόνια (αν και δεν τα έχω προλάβει από την πρώτη τους ημέρα στην Ελλάδα) τα McDonald’s είναι μία διαχρονική παρέα, μία σταθερή αξία που έρχεται σε όλων το μυαλό είτε το βράδυ μίας τεμπέλικης Κυριακής είτε το ξημέρωμα μετά από ένα ξέφρενο Σαββατόβραδο.

Τα Σάββατα της οικογένειας για τον Χρήστο Χατζηιωάννου

Θυμάμαι τους φίλους μου στο σχολείο να ανυπομονούν να έρθει το Σαββατοκύριακο για να παίξουν video games, να πάνε για μπάλα και να κοιμηθούν λίγο παραπάνω. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ανυπομονεί όλες τις καθημερινές για εκείνη τη μεγάλη βόλτα που κάναμε με τους γονείς μου κάθε Σάββατο πρωί στη Γλυφάδα. Για ψώνια, για κούρεμα, για παιχνίδι, για βόλτα, με έναν τελικό προορισμό. Τα McDonald’s. Κι όσο κι αν ήθελα να δοκιμάζω και τις “μεγαλίστικες” για μένα τότε γεύσεις ενός Big Mac ή ενός McChicken, δεν άφηνα τον εαυτό μου να φύγει από τα McDonald’s χωρίς το παιχνίδι του Happy Meal.

Και σίγουρα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι 30 χρόνια μετά θα είμαι εγώ αυτός που θα δίνει κλεφτές μπουκιές από το Big Mac στο παιδί, ότι θα είμαι εγώ αυτός που θα ζητάει σχεδόν κάθε Σάββατο μεσημέρι στο ταμείο δύο Happy Meal, το ένα με παιχνίδι και το άλλο με βιβλίο από το Happy Readers. Ο μικρός μας το λέει “patty” το Cheeseburger που θέλει να τρώει, έτσι του έμαθαν τα παιδικά. Κι όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο, νιώθω σχεδόν περήφανος όταν βλέπω και τα δύο αγόρια να μασουλάνε το δικό τους Cheeseburger. Μάλλον νιώθω ότι έμοιασαν λίγο στον μπαμπά τους.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα