O Josh Haner στο NEWS 247: Το μακελειό της Βοστώνης, ο τραυματίας που ξαναστάθηκε όρθιος και τα 2.000 κλικ μέχρι το Πούλιτζερ
Ο Josh Haner, φωτορεπόρτερ των N.Y T, κατέγραψε επί ένα χρόνο τη ζωή ενός ανθρώπου που ακρωτηριάστηκε, στην βομβιστική επίθεση στο Μαραθώνιο της Βοστώνης. Για το άλμπουμ που δημιούργησε, βραβεύθηκε με Πούλιτζερ. Τι είπε στο NEWS 247 για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή (Pics)
- 23 Απριλίου 2014 11:17
Όταν ο φωτορεπόρτερ των New York Times, Josh Haner βρέθηκε στην «πρώτη γραμμή» για να καλύψει τα δραματικά λεπτά μετά τη βομβιστική επίθεση στο Μαραθώνιο της Βοστώνης, εκείνο το τραγικό μεσημέρι της 15ης Απριλίου 2013, δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε.
Το ίδιο και ο Jeff Bauman που βρέθηκε στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή, για να πανηγυρίσει τη συμμετοχή της κοπέλας του, Erin Hurley, στην ιστορικότερη αθλητική διοργάνωση της Μασαχουσέτης από το 1897. Η ίδια απείχε λίγα λεπτά πριν την πολυπόθητη γραμμή τερματισμού και ελάχιστα μέτρα από την αγκαλιά του καλού της. Σε αυτή την απόσταση αναπνοής πριν το τέλος, έμελλε να γραφτεί η αρχή μιας διαφορετικής σελίδας στη ζωή του Jeff. Η μία από τις δύο διαδοχικές βόμβες των αδερφών Tsarnaev εξερράγη σχεδόν μπροστά του, σκορπίζοντας τον απόλυτο τρόμο και καταδικάζοντας τον ίδιο να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς πόδια.
Ο Josh Haner ήταν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του άτυχου Jeff, αποτυπώνοντας μέσα από τον φακό του καρέ καρέ τη συγκινητική διαδρομή από τον τραυματισμό, τον πόνο και τις ώρες αγωνίας σε νοσοκομεία και φυσικοθεραπευτήρια, μέχρι την ημέρα που ο 27χρονος στάθηκε ξανά όρθιος, πατώντας γερά πια στα καινούργια πλαστικά του πόδια.
Ένα χρόνο μετά, το εκπληκτικό φωτογραφικό άλμπουμ (δημοσιεύτηκε στους New York Times τον περασμένο Ιούλιο, με τίτλο «Beyond the Finish Line» ) τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ στην κατηγορία « Feature Photography», γεγονός που όπως ο ίδιος ο φωτογράφος ισχυρίζεται, δεν αποτελεί τίποτε άλλο από μία επιπλέον πρόκληση για να συνεχίζει να «γράφει ιστορία» με πρωτότυπα ενσταντανέ, ισοδύναμα με χιλιάδες λέξεις.
«Ξεχνάμε εύκολα σαν λαός. Όπως ξεχάσαμε και τις συνέπειες του τρομοκρατικού χτυπήματος. Ο 27χρονος Jeff ζούσε μέχρι τον περασμένο Απρίλιο σε ένα διαμέρισμα μαζί με την μητέρα του και δούλευε στο πολυκατάστημα Costco Wholeshale. Το αμέσως επόμενο λεπτό, η ήρεμη ζωή του γκρεμίστηκε και πλέον ζει ακρωτηριασμένος. Εύχομαι το βραβείο αυτό να σταθεί η αφορμή να ξαναθυμηθούμε όλα όσα δεν σταμάτησαν ποτέ να μάς πονάνε», δηλώνει ο Josh Haner σε αποκλειστική συνέντευξή του στο NEWS 247 , λίγα 24ωρα μετά την ανακοίνωση των νικητών των φετινών βραβείων.
Η γνωριμία και η αναμονή για το κλικ της ελπίδας
Οι δέκα επόμενες ημέρες μετά την τρομοκρατική επίθεση, βρήκαν τον Josh Haner να περιπλανιέται στα χαλάσματα της οδού Boylston και να απαθανατίζει τα απομεινάρια μιας σακατεμένης πόλης χωρίς ζωή. Στο αρχείο του βρίσκονται καταχωνιασμένα ντοκουμέντα από το ανθρωποκυνηγητό της αστυνομίας για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των αδερφών τρομοκρατών, τις κηδείες των τριών άτυχων θυμάτων και ανώνυμα πορτρέτα γεμάτα οργή και απόγνωση.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που η αστυνομία βρήκε τον Dzhokhar Tsarnaev να κρύβεται στην αυλή ενός σπιτιού, μέσα σε μία βάρκα. Ήμουν δύο τετράγωνα πιο κάτω. Μετά τους πυροβολισμούς της αστυνομίας, θυμάμαι τα έντρομα πρόσωπα περαστικών και μικρά παιδιά να κλαίνε. Επικρατούσε πανικός. Όσοι πλησίαζαν τυχαία στο σημείο, σταματούσαν για να αγκαλιαστούν. Σαν να μην ήξεραν αν θα ζήσουν το επόμενο λεπτό».
Στις οδυνηρές στιγμές που ακολούθησαν, ο Josh Haner επωμίστηκε το βάρος μιας ακόμα δύσκολης αποστολής. Μαζί με τον δημοσιογράφο των Ν.Υ Τ Tim Rohan ανέλαβαν να φτιάξουν το αφιέρωμα για τη ζωή του επιζήσαντα Jeff Bauman. Ένα εγχείρημα υψηλού ρίσκου που απαιτούσε λεπτότητα στο χειρισμό, διακριτικότητα, σεβασμό στην ιδιαιτερότητα του θύματος και αμοιβαία εμπιστοσύνη.
«Πέρασαν ώρες μέχρι να πάρουμε την τελική έγκριση από την μητέρα του. Στην αρχή μάς έδιωξε. Ήταν απόλυτα λογικό. Τής είπα ότι μπορεί να μην σου αρέσει το αποτέλεσμα της δουλειάς μας, αλλά υπόσχομαι ότι θα αντιμετωπίσουμε το θέμα με σοβαρότητα και κατανόηση. Και τελικά, δέχτηκε», λέει ο ίδιος και περιγράφει στο NEWS 247 τα πρώτα αμήχανα βράδια που μοιράστηκε με τον Jeff στο κοινό δωμάτιο του πόνου. Αυτές οι φορτισμένες ώρες που αργότερα αποτέλεσαν τον θεμέλιο λίθο για τον ισχυρό δεσμό της ανδρικής φιλίας τους.
«Από την πρώτη στιγμή που τον είδα, ήξερα μέσα μου ότι θα περιμένω. Μέχρι να τον δω να περπατάει. Μέχρι να φτάσει στο τέλος. Ήθελα να απαθανατίσω το λεπτό που η προσπάθειά του θα στεφόταν με απόλυτη αποτυχία. Και θυμάμαι ότι δάκρυσα, όταν αυτό συνέβη. Όταν στην απέναντι πλευρά ενός νοσοκομειακού διαδρόμου, σήκωσα τη φωτογραφική μηχανή, το λεπτό που εκείνος στηριζόταν και πάλι στα πόδια του και με το μεγαλείο της ψυχής του, γκρέμιζε ενώπιον όλων μας, τους χειρότερους εφιάλτες του».
Την ίδια συγκίνηση νιώθει ο Josh, όταν θυμάται τα εμψυχωτικά και με πολλή δόση χιούμορ, λόγια της Erin προς το αγόρι της: « Επιτέλους! Από εδώ και πέρα, θα μπορώ να σε φιλάω στο στόμα, όρθια» .
Οι τεχνικές δυσκολίες και η λεπτομέρεια στο μουντό νοσοκομείο
Από την πλευρά του, ο Josh Haner ομολογεί ότι το δυσκολότερο μέρος της δουλειάς του ήταν να διατηρήσει τις ισορροπίες μεταξύ του καλού καρέ – που επέτασσε το επόμενο κλικ – και του σεβασμού των ιδιωτικών στιγμών του ζευγαριού – που προέτρεπε «μην τραβάς». «Ήμουν ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας. Έπρεπε να αποφασίζω πότε θα τραβάω φωτογραφίες και πότε θα σέβομαι την ιδιωτικότητά του ζευγαριού. Ήταν και οι δύο πολύ ευάλωτοι και δεν ήθελα η ιδέα της μηχανής να τους φέρει σε δύσκολη θέση. Δεν ήθελα να προδώσω την εμπιστοσύνη τους».
Ακόμα και τους σκοπέλους του μονότονου νοσοκομειακού φόντου και του ενός και μοναδικού πρωταγωνιστή σε ολόκληρο το φωτογραφικό λεύκωμα, ο Josh με τα μαγικά κόλπα του, φρόντισε να τους υπερπηδήσει. «Όταν ο αναγνώστης ξεφυλλίζει το ψηφιακό άλμπουμ, μυείται στη λογική του “σπρώχνε – τράβα”, χωρίς να κουράζεται. Νιώθει σαν να έχει ζήσει τις στιγμές που βλέπει. Τι εννοώ; Στο αφιέρωμα, αν προσέξεις, ξεκινάω τη λήψη από μέτρια απόσταση, μετά από πιο κοντά και μετά απομακρύνομαι, τραβώντας τη φωτογραφία από μεγαλύτερη γωνία. Όταν φωτογραφίζεις συνεχώς ένα δωμάτιο κλινικής και ένα δωμάτιο φυσικοθεραπείας με έναν πρωταγωνιστή, πρέπει να βρεις κάτι το διαφορετικό, για να νιώθει και ο αναγνώστης ότι το ζει».
Πόσα όμως κλικ απαιτήθηκαν μέχρι να καταλήξει στις επικρατέστερες φωτογραφίες του αφιερώματος για τους N.Y T; «Πάνω από 2.000 και στο τέλος της κάθε μέρας, έβλεπα ποιες θα κρατήσω και ποιες όχι, με την συνεργάτιδά μου Becky Hanger. Εκείνη ως γραφίστρια, έβαζε και την τελευταία αισθητική πινελιά, με γνώμονα πάντα τη διαφορετικότητα στη λεπτομέρεια».
Και αναφέρει ακόμα ένα ξεκάθαρο παράδειγμα για το τι εννοεί λεπτομέρεια:
«Όταν τον πρωτογνώρισα τον Jeff, παρατήρησα ότι είχε κάτι ιδιαίτερο στα μάτια του. Σαν να φορούσε eyeliner. Μέσα από πολύ κοντινά πορτραίτα, διαπίστωσα ότι ακόμα και οι βλεφαρίδες του είχαν καεί από την έκρηξη βόμβας και αυτό το έντονο μαύρο χρώμα, ήταν απλά η ένδειξη ότι ξαναμεγαλώνουν ».
Και θα μεγαλώσουν πάλι. Και αναμφίβολα, ο Josh θα είναι εκεί για να αποτυπώσει με το φακό του την ελπίδα για ζωή, μέσα από τα μάτια (κυριολεκτικά αυτή τη φορά) του Jeff Bauman. Ήδη, σαν πιστός συνοδοιπόρος στο ταξίδι του, φροντίζει ακόμα και σήμερα να τον επισκέπτεται τακτικά.
«Συναντηθήκαμε την περασμένη εβδομάδα. Ο Jeff και η Erin έχουν αρραβωνιαστεί και περιμένουν παιδί τον ερχόμενο Ιούλιο. Πρόσφατα, αγόρασαν ένα σπίτι με μεγάλο κήπο για να παίζει ο σκύλος και η Erin σκοπεύει να επιστρέψει στο θρανία για να σπουδάσει Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας. Όλο αυτό το διάστημα, ο Jeff επιδόθηκε στη συγγραφή του βιβλίου του, με τίτλο «Stronger» («Δυνατότερος») που εκδόθηκε πριν λίγες ημέρες. Στο μέλλον σκοπεύει να τελειώσει ακόμα ένα βιβλίο και να ολοκληρώσει κάποια έργα στο σπίτι, ώστε να είναι περισσότερο λειτουργικό για εκείνον. O Jeff δεν έχει αλλάξει καθόλου. Διατηρεί ακόμα το ενεργητικό, θετικό, αισιόδοξο και ταυτόχρονα ταπεινό προφίλ, όπως ακριβώς τον γνώρισα ένα χρόνο πριν».
Φωτογραφίες του Josh Haner που απέσπασαν το Pulitzer 2014
Ο Josh Haner μέσα από τις πιο σημαντικές φωτογραφίες του
(Koριτσάκι φωτογραφίζει κηλίδες αίματος στην άσφαλτο, από τον Μαραθώνιο στη Βοστώνη )
(Φαντασμαγορική πρωτοχρονιά στην Time Square της Νέας Υόρκης, Ιανουάριος 1, 2008)
(Ο Edward Sharpe και οι Magnetic Zeroes σε συναυλία στην Coachella, Απρίλιος 17, 2010. Ο τραγουδιστής Alex χτύπησε κατά λάθος τον φωτογράφο με το μικρόφωνο. Μετά από λίγο, έβγαλε την μπλούζα του και την έδεσε στο κεφάλι του θύματος, προκειμένου να σταματήσει την αιμορραγία του)
(Ο Newt Gingrich και η σύζυγός του Callista χορεύουν στο Jackson, του Μισισίπι, ενώ συγκρότημα παίζει μουσική στη 01.00, Μάρτιος 9, 2012)
(Luis Jimenez στο κρεβάτι του στη Γουατεμάλα το 2008. Ο παράνομος μετανάστης εντοπίστηκε στη Φλόριντα από τις αρμόδιες Αρχές και νοσηλεύτηκε σε τοπικό νοσοκομείο, πριν επαναπατριστεί)
(Ο Shaun White τα δευτερόλεπτα της πτώσης του με σανίδα του snowboard, κατά τη διάρκεια Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, 2014)
(Πρωτοσέλιδο στους N.Y T για το σκάνδαλο δωροδοκίας της Wal – Mart και του σούπερ μάρκετ Bodega Aurrera που χτίστηκε μία ανάσα από τις Πυραμίδες Teotihuacan του Μεξικό, ένα μνημείο – σήμβολο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς)
Ποιος είναι τελικά ο Josh Ηaner που καταφέρνει όσα οι άλλοι δεν μπορούν;
Ο Josh Haner εργάζεται ως φωτογράφος στους New York Times και το τελευταίο διάστημα απασχολείται ως αρχισυντάκτης στην τεχνολογία της εικόνας.
Πριν την ένταξή του στο προσωπικό του “The Times” το 2006, ο Josh ήταν βοηθός συντάκτης φωτογραφιών στο περιοδικό Fortune.
Φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί στο Newsweek, Time, Fortune και το Rolling Stone.
Το βίντεο του Josh Haner με τη ζωή του Jeff Bauman κατέκτησε την πρώτη θέση στο National Press Photographers Association’s Best of Photojournalism και τη δεύτερη θέση στο διεθνή διαγωνισμό “Οι Καλύτερες Εικόνες”.
Τον Σεπτέμβριο του 2012 επιλέχθηκε ως “One to Watch” για το περιοδικό American Photo. Λίγο νωρίτερα, τού απονεμήθηκε ο τίτλος: Photo District News’s 2010 Industry Players, για την ίδρυση και την ενεργό συμμετοχή του στο Lens Blogs.
Την περίοδο αυτή, ολοκληρώνει ένα ντοκιμαντέρ στην περιοχή Redwood της Καλιφόρνια και δεν σταματά να φωτογραφίζει οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του και του διεγείρει τη φαντασία.
Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ το 2002, με πτυχίο B.S. στα Symbolic Systems and μεταπτυχιακό B.A. στο Studio Art.
Ως φοιτητής έλαβε διάφορες υποτροφίες από σπουδαία Ιδρύματα. Το ντοκιμαντέρ του σχετικά με τις γενετικές διαφορές σε ένα από τα νοτιότερα χωριά της Κένυας, Masai απέσπασε το Χρυσό Μετάλλιο Robert M. – την υψηλότερη τιμητική διάκριση του Στάνφορντ για ερευνητικό έργο στις τέχνες.
Ο Josh Haner σήμερα ζει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.