Η ζωή χωρίς τον Γερούν

Η ζωή χωρίς τον Γερούν
Prees conference after the Eurogroup finance Ministers meeting in Brussels, Belgium on Dec. 5, 2016 Alexandros Michailidis / SOOC

Οι εθνικές εκλογές στην Ολλανδία τον Απρίλιο επηρεάζουν και τη διαπραγμάτευση, καθώς είναι πολύ πιθανό να αλλάξει ο πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος έχει μία "καρμική" σχέση με τη χώρα μας. Ενδεχόμενος διάδοχος, ο υπηρεσιακός Ισπανός Ντε Γκίντος

Εκλογές και στο Eurogroup μπορεί να φέρουν οι εθνικές εκλογές στην Ολλανδία όπου το Κυβερνών κεντροδεξιό κόμμα του Μάρκ Ρούτε έρχεται σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις σταθερά δεύτερο πίσω από το ακροδεξιών τάσεων λαϊκιστικό κόμμα του Γκέερ Βίλντερς.

 Στην περίπτωση που οι δημοσκοπήσεις πέσουν μέσα για πρώτη φορά στα τελευταία χρόνια, τότε είναι δεδομένο ότι από το σημερινό κυβερνητικό συνασπισμό θα αποχωρήσουν οι Εργατικοί, οι οποίοι σύμφωνα και πάλι με τα γκάλοπ οδεύουν σε μια εκλογική συντριβή.

Αυτό σημαίνει ότι ο Γερούν Νταϊσελμπλούμ ( ο οποίος είναι μέλος των Εργατικών ) δεν θα είναι πια υπουργός οικονομικών της Ολλανδίας και κατά συνέπεια δεν θα μπορεί να είναι και πρόεδρος του Eurogroup. Οι υπουργοί Οικονομικών θα πρέπει να επιλέξουν το νέο πρόεδρο του συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης έχοντας ως πρώτη επιλογή το -διεκδικητή της θέσης από το 2015- Ισπανό υπουργό Οικονομικών κ. Λουίς Ντε Γκίντος, ο οποίος όμως έχει το μειονέκτημα της υπηρεσιακής σήμερα κυβέρνησης που υπάρχει στην Ισπανία μετά από ένα χρόνο θεωρητικής «ακυβερνησίας». Από εκεί και πέρα οι επιλογές των «μεγάλων δυνάμεων» θα στραφούν στους υπουργούς των μικρότερων χωρών αναζητώντας το υποψήφιο που θα εκφράζει καλύτερα την κυρίαρχη τάση δηλαδή την άποψη του Βερολίνου.

 «Καρμική» σχέση

Πάντως η σχέση του Ολλανδού πολιτικού με το ελληνικό πρόγραμμα είναι αυτό που λέμε «καρμική». Ανέλαβε την θέση διαδεχόμενος τον τωρινό πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλώντ Γιουνκέρ τον Ιανουάριο του 2013 σε μια καμπή για το ελληνικό πρόγραμμα με ανοιχτά ζητήματα το εργασιακό, την μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό, την αναμόρφωση του καθεστώτος στο ΦΠΑ και τους έμμεσους φόρους.

 Στην αρχή ήταν εξαιρετικά επιθετικός με την Ελλάδα, οδηγώντας την διαπραγμάτευση που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2013 να «ολοκληρωθεί» με όλα τα μεγάλα θέματα ανοιχτά τελικά τον Μάρτιο του 2014, δίνοντας τότε πρόσκαιρα χώρο στην προηγούμενη κυβέρνηση για τις ευρωεκλογές και τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης.

 Τότε ο κ. Νταϊσελμπλούμ δέχθηκε εκ των έσω κριτική από τον αρχηγό του Σοσιαλιστικού κόμματος Εμίρ Ρέμερ, ο οποίος του ζήτησε να αποχωρήσει από την θέση του προέδρου του Eurogroup κατηγορώντας τον για την κατάληξη των συνομιλιών με την Ελλάδα για το δεύτερο μνημόνιο. Ωστόσο στις 21 Ιουλίου του 2015 ανανέωσε την θητεία του ως πρόεδρος του Eurogroup, έχοντας την στήριξη και της Γερμανίας και της Γαλλίας .

 Η συνάντηση της Αθήνας

Meeting between Yanis Varoufakis and Jeroen Dijsselbloem, at the Ministry for Finance, in Athens, on Jan. 30, 2015 / Jeroen Dijsselbloem, , 30 , 2015 Menelaos Myrillas / SOOC

 

 Στις αρχές του Φεβρουαρίου του 2015 έμεινε ιστορική η συνάντηση με τον τέως υπουργό οικονομικών κ. Γιάννη Βαρουφάκη στην Αθήνα η οποία τελείωσε με εκείνη την… αναγκαστική χειραψία και τον ίδιο να ψιθυρίζει στο αυτί του Έλληνα υπουργού « μόλις σκότωσες την τρόικα», βγάζοντας ένα συμπέρασμα από όλα όσα είχε πεί ο κ. Βαρουφάκης λίγη ώρα πριν .

 Ακολούθησε ένα πολεμικό πεντάμηνο που κατέληξε με την αποβολή του κ. Βαρουφάκη από την συνεδρίαση του Eurogroup τον Ιούνιο του 2015 και τους υπόλοιπους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης να συζητούν ευθέως το Grexit.

 Με την αλλαγή της διαπραγματευτικής ομάδας και στην συνέχεια την υπογραφή του τρίτου μνημονίου τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν, αλλά ο κ. Νταϊλσεμπλούμ συνέχισε να είναι εξαιρετικά απαιτητικός με την Ελλάδα.

 Τώρα οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα βρίσκονται ξανά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι (με κάποιους να μιλούν ανοιχτά και για αδιέξοδο) με δεδομένης της κόντρας μεταξύ της Γερμανίας και του ΔΝΤ για τους μεσοπρόθεσμους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων. Η διαφορά των εκτιμήσεων για τους μεσοπρόθεσμους στόχους που φτάνει το 2% του ΑΕΠ απειλεί πλέον σοβαρά να υποχρεώσει την Ελλάδα στην λήψη νέων μέτρων ύψους 4,55 δισ ευρώ.

Το Deja Vu του Ολλανδού πολιτικού γίνεται τώρα όταν, μέσα σε ένα τεράστιο πρόβλημα για το ελληνικό πρόγραμμα, ενδέχεται να αναγκαστεί να αποχωρήσει από την θέση του αφήνοντας ανοιχτό και το δεύτερο πρόγραμμα (το οποίο ως γνωστό δεν τέλειωσε ποτέ ) αλλά και το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης για την Ελλάδα.

Η μεταστροφή

Ωστόσο λίγο καιρό πριν την επικείμενη αποχώρηση του και βλέποντας ότι το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων οδηγεί και τον ίδιο εκτός τους Ολλανδικού υπουργικού συμβουλίου και ενισχύοντας τα ευρω -σκεπτικιστικά κόμματα της χώρας του έχει αρχίσει να είναι επιτέλους πιο φιλικός για την Ελλάδα.

Ήταν ο πρώτος που άνοιξε επίσημα την συζήτηση για την ανάγκη αναθεώρησης των πρωτογενών πλεονασμάτων, χαρακτηρίζοντας το δεκαετή στόχο για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ « μη ρεαλιστικό». Βεβαίως ήρθε στην συνέχεια η απόφαση του Eurogroup της προπερασμένη Δευτέρας για να αποδείξει ότι η μόνη φωνή που περνάει είναι αυτή της Γερμανίας. Το ίδιο συνέβη και με το θέμα του χρέους, αφού από τα μέσα του Νοεμβρίου άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο να συζητηθούν άμεσα και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα .

Η μεταστροφή του και η αποστασιοποίηση από την γραμμή του Βερολίνου που υποστήριζε πιστά όλον αυτόν τον καιρό ήρθε μάλλον πολύ αργά για τον ίδιο.

Ο υπηρεσιακός Ντε Γκίντος

European finance ministers meeting in Brussels, Belgium, on Nov. 9, 2015 / , 9 , 2015 Aris Oikonomou / SOOC

 

Εάν ο Ισπανός Ντε Γκίντος, που παλεύει τρία χρόνια τώρα για το χρίσμα του Σόιμπλε υιοθετώντας τη σκληρότερη στάση για τα κράτη που έχουν δημοσιονομικά προβλήματα, θα είναι πρόεδρος του Eurogroup παρόλο που είναι υπηρεσιακός πρωθυπουργός.

Προέρχεται από την ισπανική κεντροδεξιά, δηλαδή από το κόμμα του Μαριάνο Ραχόι και συνήθως κινείται στη γραμμή της Γερμανίας στις συνεδριάσεις του Eurogroup.

Διαφορετικά το σενάριο είναι να αναλάβει κάποιος από τις μικρές χώρες του βορρά όπως το Βέλγιο ή (ακόμη χειρότερα για την Ελλάδα) ο υπουργός Οικονομικών κάποιου από τα νεόκοπα κράτη μέλη της Βαλτικής, που θεωρούνται απόλυτα προσδεδεμένα στο άρμα του Βερολίνου.

(Πηγή φωτογραφίας: Sooc.gr)

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα