Το χρέος, η ‘καλή λύση’ και οι γερμανικές παγίδες

Το χρέος, η ‘καλή λύση’ και οι γερμανικές παγίδες

Πώς τοποθετούνται οι βασικοί παίκτες στο θέμα του χρέους, ενόψει του Eurogroup. Οι στόχοι της Ελλάδας και η τακτική του ΔΝΤ. Πότε ενδέχεται, να δούμε φως στο τούνελ

Με δεδομένο ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Βερολίνου και ΔΝΤ για την ελάφρυνση του χρέους έχουν κορυφωθεί από τη σύνοδο των G7 ( και του Washington Group ) στο Μπάρι, είναι δεδομένο ότι είτε την Δευτέρα είτε στο Eurogroup της 15 Ιουνίου θα έχουμε μια κάποια λύση.

Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η λύση θα δώσει τον «αέρα», που χρειάζεται για την επιστροφή στην περίφημη «κανονικότητα» ή θα διατηρήσει τους επενδυτές επιφυλακτικούς απέναντι στην Ελλάδα μέχρι και το 2018, όταν η ελάφρυνση του δημοσίου χρέους θα μπεί σε εφαρμογή

Η απόσταση από τις πυκνές διαπραγματεύσεις, που γίνονται αυτές τις μέρες μέχρι και τη συμφωνία σε μια συγκεκριμένη λύση, είναι ο τρόπος με τον οποίο θα ανακοινωθούν τα μέτρα.

Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, έχει εκπονήσει μια λύση, που περιλαμβάνει μια σταδιακή εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους μέχρι το 2030 το 2040 και το 2050 υπό την αίρεση ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να υλοποιεί μεταρρυθμίσεις.

Επι της ουσίας η λύση περιλαμβάνει την εξομάλυνση των πληρωμών ( δηλαδή το περιορισμό των υποχρεώσεων στο 15% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση ) τοκοχρεολυσίων κατά αρχήν μέχρι 2030 με επέκταση της του χρόνου αποπληρωμής κατά 10 χρόνια.

Σε δεύτερη φάση και αφού ο ΕΜΣ μετασχηματιστεί σε «Ευρωπαϊκό Νομιασματικό Ταμείο» θα αναλάβει πρωτοβουλία για την επέκταση αποπληρωμής, άλλα 10 χρόνια και τον περιορισμό με χρηματοοικονομικά μέσα των ετήσιων πληρωμών για τοκοχρεολύσια στο 20% .

Η Τρίτη φάση περιλαμβάνει νέα επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους κατά 10% και διατήρηση των ετήσιων πληρωμών για το τοκοχρεολύσια στο 20% του ΑΕΠ.

Σε σχέση με τη συμφωνία της 25ης Μαΐου, δεν υπάρχει στην τωρινή λύση, η δημιουργία μηχανισμού σταθεροποίησης των επιτοκίων μέχρι και την το 2060 όταν αναμένεται η Ελλάδα να εξοφλήσει στο σύνολο τους τα ευρωπαϊκά δάνεια ύψους 228 δις ευρώ.

Το ΔΝΤ θέλει η παράταση αποπληρωμής χρέους να μην έχει την αιρεσιμότητα των ενδιάμεσων « αξιολογήσεων» ώστε να εκληφθεί ως δεδομένη από τις αγορές .

Μπορεί να συζητήσει την παράδοση της σκυτάλης στον ΕΜΣ για την ευθύνη βιωσιμότητας του χρέους και δέχεται να εξοφληθεί το υπόλοιπο του δανείου προς την Ελλάδα ( περίπου 12 δισ. ευρώ) με τα υπόλοιπα του δανείου από τον ΕΜΣ που έχουν σημαντικά χαμηλότερο επιτόκιο.

Δέχεται επίσης και να αναθεωρήσει προς τα πάνω τις εκτιμήσεις του για τις δημοσιονομικές επιδόσεις της οικονομίας και την πενταετή περίοδο ( από το 2019 μέχρι και το 2023 ) στην οποία η Ελλάδα, θα πρέπει να επιτυγχάνει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ . Ζητά όμως μεγάλη μείωση του στόχου για τα επόμενα χρόνια

Η Γερμανία δέχεται με τη σειρά της, την επέκταση της περιόδου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους αλλά και τα τρία στάδια της λύσης του ΕΜΣ (αφού είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαμόρφωσή της), αλλά επιμένει ακόμη να μη θέλει ανάλυση και ποσοτικοποίηση των μέτρων εκ των προτέρων, αλλά από το καλοκαίρι του 2018 και υπο την προϋπόθεση της επιτυχούς ολοκλήρωσης του προγράμματος με τον ΕΜΣ

Αν δεν υποχωρήσει στις θέσεις της, η Κυβέρνηση του Βερολίνου θα έχουμε μια διατύπωση λύσης -έστω και ενισχυμένης- η οποία θα αναφέρει ότι «αν η Ελλάδα επιτύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους και συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις , το 2018 , θα υλοποιηθούν για την Ελλάδα τα μεσοπρόθεσμα μέτρα που συμφωνήθηκαν στο συμβούλιο υπουργών οικονομικών της 25ης Μαΐου του 2016», ακολουθούμενη από την περιγραφή των μέτρων που είναι γνωστά εδώ και ένα χρόνο.

Σε μια τέτοια περίπτωση τίθεται σε αμφισβήτηση ακόμη η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα ( εκτός και αν υπάρξει υποχώρηση ανάλογη αυτής του 2010) και φυσικά θα βρίσκεται στον αέρα η ένταξη της Ελλάδα στο QE από την ΕΚΤ.

Το καλό σενάριο

Η λύση που θέλει το ΔΝΤ ( και η Ελλάδα ) έστω και αν δέχεται τα μέτρα να υλοποιηθούν το 2018 είναι μια δέσμευση που θα αναλύει τα μέτρα στην λεπτομέρεια τους, θέτοντας συγκεκριμένους χρόνους εφαρμογής αλλά και το αποτέλεσμα τους. Δηλαδή ποιες χρονιές θα ελαφρυνθούν πόσο και ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα για το ελληνικό χρέους.

Έτσι και το ΔΝΤ θα μπορεί να τρέξει τα σενάρια του και να διαπιστώσει ότι αν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα οδηγούν σε ετήσιες υποχρεώσεις για την αποπληρωμή χρέους που δεν θα ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ μέχρι και το 2030 και το 20% από το 2031 μέχρι τουλάχιστον και το 2040.

Με την ανάλυση των μέτρων, η ΕΚΤ θα μπορεί να κάνει τις δικές εκτιμήσεις και να εντάξει την Ελλάδα στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων και εταιρικών ομολόγων ( QE) δίνοντας ένα πιστοποιητικό φερεγγυότητας για τους ελληνικούς τίτλους που θα μειώσει σημαντικά τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων του δημοσίου .

Θα ακολουθήσουν ( αν δεν προηγηθούν ) οι τρείς μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης ( Fitch S&P Moody’s ) οι οποίοι θα πάρουν θέση στην νέα κατάσταση αναβαθμίζοντας την πιστοληπτική ικανότητα της οικονομίας ρίχνοντας ακόμη περισσότερο τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων

Με όλα αυτά τα δεδομένα , οι θεσμικοί επενδυτές θα μπορούν να καθορίσουν την στρατηγική τους απέναντι στην Ελλάδα και να προγραμματίσουν τοποθετήσεις στα ελληνικά ομόλογα που θα αυξήσουν την αξία τους και θα μειώσουν τα επιτόκια δανεισμού του ελληνικού δημοσίου.

(Φωτογραφία: Sooc.gr)

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα