“Ισπανικό Στόουνχεντζ” αναδύθηκε από το βυθό

“Ισπανικό Στόουνχεντζ” αναδύθηκε από το βυθό
1080 Wildlife productions

"Είχα δει στο παρελθόν κάποια τμήματά του να προεξέχουν από το νερό, αλλά πρώτη φορά το βλέπω ολόκληρο". Το αρχαίο μνημείο που κρυβόταν κάτω από το νερό, αποκαλύφθηκε έπειτα από περίοδο ξηρασίας.

Οι σοβαρές μεταβολές στις καιρικές συνθήκες, ιδίως σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι “κατάρα” για τους αγρότες των οποίων οι καλλιέργειες καταστρέφονται και χάνονται πολλά χρήματα εξαιτίας αυτού του φαινομένου. Τα ακραία αυτά φαινόμενα βοηθούν ωστόσο τους αρχαιολόγους καμιά φορά να αποκτήσουν πρόσβαση σε λείψανα που προηγουμένως αγνοούνταν η ύπαρξή τους.

Ένα τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί το Dolmen de Guadalperal της Ισπανίας που μετράει πάνω από 7.000 χρόνια ζωής, ένα μεγαλιθικό μνημείο που αποτελείται από 144 πέτρες και είναι ύψους έως και έξι πόδια. Αυτό το -προηγουμένως- υποβρύχιο μνημείο που βρίσκεται στην επαρχία Caceres, εκτίθεται πλέον ολόκληρο και ακέραιο μετά την μεγάλη ξηρασία που έπληξε την περιοχή.

Γνωστό και με το παρατσούκλι ” Το Ισπανικό Στόουνχεντζ” λόγω κάποιων ομοιοτήτων με το σπουδαίο ιστορικό μνημείο στην Αγγλία, αυτό το ισπανικό μνημείο “ξεπρόβαλε” για πρώτη φορά πριν από 50 χρόνια.

“Είχα δει στο παρελθόν κάποια τμήματά του να προεξέχουν από το νερό, αλλά πρώτη φορά το βλέπω ολόκληρο”, δήλωσε ο Angel Castano, Πρόεδρος του Πολιτιστικού συλλόγου.

“Είναι εκπληκτικό γιατί μπορεί κανείς να απολαύσει ολόκληρο το συγκρότημα του μνημείου για πρώτη φορά”.

Το Dolmen de Guadalperal δεν ήταν πάντα βυθισμένο κάτω από το νερό. Η περιοχή γύρω από το Caceres βρισκόταν ακόμα σε ξηρασία όταν το μνημείο πρωτοανακαλύφθηκε από τον αρχαιολόγο Hugo Obermaier, ο οποίος έκανε την ανασκαφή του χώρου στα μέσα της δεκαετίας του 1920.

Ο αρχαιολογικός χώρος, ως επί το πλείστον, παρέμεινε ανενόχλητος έως ότου η ισπανική κυβέρνηση ήθελε να φτιάξει ένα φράγμα και μια δεξαμενή γύρω από αυτό. Η κατασκευή της δεξαμενής Valdecañas πλημμύρισε την περιοχή και έπληξε τις ιστορικές πέτρες με νερό το 1963.

Εάν σήμερα συνέβαινε κάτι αντίστοιχο, αν δηλαδή πλημμύριζε ένας ολόκληρος αρχαιολογικός χώρος, σίγουρα θα υπήρχε μία άμεση αντίδραση από τους ιστορικούς και τους ερευνητές. Ωστόσο στο παρελθόν κάτι τέτοιο γινόταν απλώς αποδεκτό.

Όπως υποστηρίζει ο Bueno Ramirez, που ειδικεύεται στην προϊστορία του Πανεπιστημίου της Alcala, η σπουδαιότητα των αρχαιολογικών μελετών εκείνη την εποχή δεν εκτιμώταν όπως σήμερα.

” Δεν μπορείτε να διανοηθείτε πόσα αυθεντικά αρχαιολογικά και ιστορικά πετρώματα είναι βυθισμένα κάτω από τις τεχνητές λίμνες της Ισπανίας”, δήλωσε.

Τώρα που το μνημείο έκανε την επανεμφάνισή του, οι αρχαιολόγοι ευελπιστούν να μετακινήσουν μόνιμα το μνημείο σε ένα ψηλότερο και πιο ξηρό μέρος, ώστε να μην υποστεί περισσότερες ζημιές στην ήδη διαβρωτική του επιφάνεια.

Στην τοποθεσία που βρίσκεται αυτή τη στιγμή, το Dolmen απέχει λίγα δεκάδες μέτρα από την τεχνητή λίμνη. Ο χρόνος είναι ουσιαστικός, καθώς η ξηρασία πιθανολογείται πως είναι προσωρινή, γεγονός που σημαίνει ότι η αρχαία δομή θα μπορούσε να “πνιγεί” ξανά σε ένα μήνα.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα
Exit mobile version