Επιστροφή στα μέτωπα της οικονομίας

Η προχθεσινή τηλεδιάσκεψη μεταξύ οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και «κουαρτέτου» φέρνει εκ νέου στην κορυφή της κυβερνητικής ατζέντας την σύνθετη διαπραγματευτική μάχη που καλείται να δώσει η κυβέρνηση προκειμένου να βγει με «καθαρό τρόπο» η χώρα από το Μνημόνιο και να επικυρωθεί το κυβερνητικό αφήγημα πως… τα καλύτερα έρχονται.

Και, μπορεί η τηλεδιάσκεψη να πήγε καλά, σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, ωστόσο ο όγκος των προαπαιτουμένων, σε συνδυασμό με το μικρό χρονικό διάστημα ως το Eurogroup του Ιουνίου και με την διαφωνία Ευρωπαίων-ΔΝΤ για τις προβλέψεις περί την ελληνική οικονομία έχουν ήδη φέρει στο προσκήνιο σενάρια καθυστερήσεων και δυσκολιών. Προφανώς, στο Μέγαρο Μαξίμου θέλουν κάθε τέτοιο σενάριο να αποκλειστεί –ή, τουλάχιστον, αν τελικώς υπάρξουν καθυστερήσεις, στόχος της κυβέρνησης είναι να μην κατηγορηθεί η Αθήνα στο «blamegame» ως ο υπαίτιος των καθυστερήσεων αυτών.

Εντολή για επιτάχυνση

Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός έχει ζητήσει από όλους τους εμπλεκόμενους με τα τελευταία «μνημονιακά» προαπαιτούμενα υπουργούς να μην χρονοτριβούν, προκειμένου η Ελλάδα να μην δώσει αφορμή για «σύνθετες» καταστάσεις. Η αλήθεια είναι ότι μετά και την χθεσινή έμμεση παραδοχή του επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων –και σταθερού συμμάχου της Ελλάδας- Πιερ Μοσκοβισί ότι ενδέχεται να μεταφερθεί «λίγο αργότερα» η ολοκλήρωση της τέταρτης και τελευταίας αξιολόγησης, στην κυβέρνηση έχουν αποφασίσει να πατήσουν ακόμη περισσότερο «γκάζι» προκειμένου να κλείσουν όλα τα ανοιχτά μέτωπα.

Συν τοις άλλοις, στο Μέγαρο Μαξίμου αλλά και στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης υπάρχει εδραία η πεποίθηση πως η υπεραπόδοση της ελληνικής οικονομίας δίνει επιχειρήματα στην κυβέρνηση προκειμένου όχι απλώς να αποκρούσει τυχόν αξιώσεις εκ μέρους του ΔΝΤ για επιτάχυνση της εφαρμογής της μείωσης του αφορολογήτου ορίου, αλλά και για πολιτικές που κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: όσο κι αν, για ευνόητους λόγους σκοπιμότητας στην κυβέρνηση αποφεύγουν να σηκώσουν τους τόνους, μύχιος πόθος πολλών κυβερνητικών παραμένει όχι απλώς η εφαρμογή των «αντιμέτρων» ή η καθυστέρηση στην εφαρμογή της μείωσης του αφορολογήτου (που κανονικά έχει ψηφιστεί με χρονικό ορίζοντα ισχύος την 1 Ιανουαρίου του 2020) αλλά ακόμη και η προσπάθεια «αναβολής» ή βελτίωσης των μειώσεων των συντάξεων, που έχουν ψηφιστεί με έναρξη ισχύος την 1 Ιανουαρίου του επόμενου έτους.

Τα ανοιχτά μέτωπα

Παράλληλα, στο Μέγαρο Μαξίμου και στα συναρμόδια υπουργεία έχουν ήδη επεξεργαστεί σχέδιο προκειμένου ορισμένες εμβληματικές πρωτοβουλίες που εντάσσονταν στο Μνημόνιο, όπως η αποδιάρθρωση της αγοράς εργασίας ή η μείωση του κατώτατου μισθού, να ακυρωθούν. Ήδη, βρίσκεται «στα σκαριά» η πρώτη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας μετά 6 έτη, ενώ κατά πληροφορίες, η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου έχει έτοιμες στο συρτάρι της τις υπουργικές αποφάσεις για την σταδιακή και κατά κύματα αύξηση του κατώτατου μισθού –όπως ακριβώς έγινε στην Πορτογαλία από την σοσιαλιστική κυβέρνηση του Αντόνιο Κόστα.

Πάντως, παρά την υπεραπόδοση της οικονομίας που προφανώς γεννά ελπίδες στο Μαξίμου ότι η τελευταία συζήτηση και διαπραγμάτευση θα είναι ευκολότερη από τις προηγούμενες, τα μέτωπα είναι πολλά και ανοιχτά: για παράδειγμα, η τέταρτη και τελευταία αξιολόγηση περιέχει και ορισμένα προαπαιτούμενα που θεωρούνται σοβαρά «αγκάθια», όπως για παράδειγμα, οι ιδιωτικοποιήσεις. Παράλληλα, σύνθετη αναμένεται να είναι και η διαπραγμάτευση για το αναπτυξιακό σχέδιο, που θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο μετά τον Αύγουστο του 2018, με κυβερνητικούς παράγοντες να υπενθυμίζουν, πάντως, πως «έπειτα από 8 χρόνια Μνημονίων που άλλοι μας λένε τι να κάνουμε, είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα φτιάχνει σχέδιο για την Ελλάδα και δεν αφήνει σε άλλους τα κλειδιά της μοίρας της». Κι όλα αυτά, βεβαίως, εξαρτώνται από έναν ακόμη αστάθμητο παράγοντα: την κατάληξη των διαπραγματεύσεων για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα σχετικά με το ελληνικό χρέος, για το «γαλλικό κλειδί» σύνδεσης των μέτρων για το χρέος με την ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά και για το κατά πόσον το ΔΝΤ θα παραμείνει ή όχι στην Ευρώπη. Και, ειδικά αυτό το τελευταίο μπορεί είτε να τινάξει στον αέρα όλα τα παραπάνω, είτε να διευκολύνει τις εξελίξεις, κάνοντας την πορεία εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο να μοιάζει με έναν στρωμένο και άνετο δρόμο…