Η επόμενη πολιτική ημέρα του Eurogroup: Με το βλέμμα στο 2017

Στο Μαξίμου πανηγύριζαν μετά το Eurogroup, καθώς εδώ που τα λέμε πήραν ό,τι ήταν δυνατόν να πάρουν εν μέσω της σύγκρουσης Βερολίνου- ΔΝΤ, δηλαδή το κλείσιμο της αξιολόγησης συν βραχυπρόθεσμα μέτρα και οδικό χάρτη για το χρέος.

Από τη Συγγρού, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, καυτηριάζουν τη δυσαναλογία των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση με όσα έλαβε για το χρέος.

Γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι πάντως πως η διπλή συμφωνία του Eurogroup, διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθούν τους επόμενους μήνες κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Η συμφωνία θέτει ως ορίζοντα για το χρέος το 2018, όμως το κρίσιμο έτος θα είναι το 2017. Και αυτό καθώς τότε θα κριθεί και εάν θα ενεργοποιηθεί ο κόφτης το 2018, αλλά και ποια θα είναι η πολιτική κατάσταση στη Γερμανία, όταν έρθει η ώρα να γίνει η ουσιαστική συζήτηση για το χρέος, δεδομένου ότι οι γερμανικές εθνικές εκλογές (που διεξάγονται σε σταθερή ημερομηνία) θα πραγματοποιηθούν το Σεπτέμβριο του 2017- για αυτό άλλωστε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέμενε το χρονοδιάγραμμα για το χρέος να αφορά το 2018.

Η θριαμβευτική διάθεση στο ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει με το ότι το αποτέλεσμα του Eurogroup δίνει παράταση χρόνου στην κυβέρνηση και “παγώνει” κάθε συζήτηση για εκλογές τουλάχιστον μέχρι το φθινόπωρο ή και το τέλος του χρόνου. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα ξαναδεί ουσιαστικά τον πολιτικό του σχεδιασμό τον Απρίλιο του 2017, όταν θα έχει τα στοιχεία της Eurostat, βάσει των οποίων θα κριθεί εάν θα χρειαστεί να μπει κόφτης. Στο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι ήδη η πορεία της οικονομίας το 2016, τους επιτρέπει να αισιοδοξούν ότι αυτό δε θα χρειαστεί να συμβεί. Θεωρείται ενθαρρυντικό άλλωστε το γεγονός ότι κριτήριο θα είναι τα ευρωπαϊκά στοιχεία και όχι πχ οι προβλέψεις του ΔΝΤ.

Σε κάθε περίπτωση την άνοιξη του 2017 θα αποφασίσει ποιες θα είναι οι επόμενες πολιτικές κινήσεις του, εν όψει του ορίζοντα των εθνικών εκλογών του 2019 και με δεδομένο ότι το 2018 θα είναι “έτος χρέους”.

Η ΝΔ ξεκινά ανασυγκρότηση

Στη Νέα Δημοκρατία, όπου κυρίως η σκληρή δεξιά σαμαρική πτέρυγα προεξοφλούσε οριστικό αδιέξοδο στην αξιολόγηση και πτώση της κυβέρνησης άμεσα, οι εξελίξεις προκάλεσαν μία αμηχανία. Ωστόσο στην πραγματικότητα η παράταση αυτή του πολιτικού χρόνου εξυπηρετεί και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς του δίνει τη δυνατότητα να διαμορφώσει το πολιτικό προφίλ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να βάλει τη δική του σφραγίδα και να φτιάξει την ομάδα, με την οποία θα κυβερνήσει εφόσον κερδίσει τις επόμενες εκλογές. ‘Εμπειρο γαλάζιο στέλεχος εκτιμούσε άλλωστε ότι το τελευταίο πρέπει να είναι η απόλυτη προτεραιότητα του προέδρου της ΝΔ.

Το επιτελείο Μητσοτάκη βρίσκεται σε μία φάση αναδιοργάνωσης όσον αφορά στα πρόσωπα και την εσωτερική λειτουργία. Το μείζον όμως για τη ΝΔ είναι το στρατηγικό ζήτημα: Τι έχει να αντιτάξει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, που εφαρμόζει πλέον μνημόνιο, προχωρά με τον οδικό χάρτη για το χρέος υποστηρίζοντας ότι πέτυχε αυτό που δεν είχε καταφέρει ο Αντώνης Σαμαράς, υπόσχεται κοινωνικές πολιτικές και αναπτυξιακές δράσεις, με δύο λόγια αναπτύσσει μία ατζέντα του νέου κέντρου, έχοντας ταυτόχρονα την “ταμπέλα” του αριστερού και το επιχείρημα ότι δεν συγκροτείται από τα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια.

Δεν είναι όμως όλα ρόδινα για την κυβέρνηση- κάθε άλλο. Σε λίγες μόλις μέρες, από την 1η Ιουνίου, κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα θα νιώσει βαθιά στην τσέπη του τις συνέπειες της αύξησης του ΦΠΑ κατά μία μονάδα. Οι 19 αποκρατικοποιήσεις, που ενέκρινε το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής, είναι βέβαιο ότι θα φέρουν και αντιδράσεις, που θα κορυφωθούν όταν το φθινόπωρο θα αρχίσει να λειτουργεί το περίφημο υπερ- ταμείο. Η επόμενη αξιολόγηση θα περιλαμβάνει τα εργασιακά. Και όπως πολύ καλά γνωρίζουν στη ΝΔ, το φθινόπωρο θα έχει γίνει αισθητή η επίδραση των ανοιξιάτικων μέτρων.

Η κυβέρνηση περιμένει βέβαια την εκταμίευση της δόσης των 7,5 δισ ευρώ τον Ιούνιο, αλλά και την ποσοτική χαλάρωση τον Ιούλιο. Το ζητούμενο όμως είναι να επιτύχει μία αλλαγή αισθητή στην καθημερινότητα των πολιτών, η οποία στο τέλος κρίνει τα πάντα. Για αυτό όμως ακριβώς η εξαγορά πολιτικού χρόνου έγινε δεκτή με ανακούφιση από το Μαξίμου, που μετρά ξανά όλα τα πολιτικά του χαρτιά.