Γιάννης Πουλόπουλος – Ο Δρόμος: Η ιστορία του πιο εμπορικού ελληνικού δίσκου όλων των εποχών

Κυκλοφόρησε το 1969 και θεωρείται ένας από τους εμπορικότερους – αν όχι ο εμπορικότερος – δίσκος της ελληνικής δισκογραφίας. Η μοναδική διαχρονική επιτυχία του “Δρόμου”, οφείλεται στο ότι οι Μίμης Πλέσσας και Λευτέρης Παπαδόπουλος κατάφεραν να “πιάσουν” μια ολόκληρη νεοελληνική περίοδο, ενώ η πασίγνωστη φωνή του Πουλόπουλου από τις ελληνικές ταινίες, “απογείωσε” τον δίσκο, ενώ ταίριαξε αρμονικά με τις υπέροχες ερμηνείες της Ρένας Κουμιώτη και της Πόπης Αστεριάδη.

Το “Ξημερώνει Κυριακή” γράφτηκε για να θυμίζει την προσμονή για την δημοκρατία, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως όλα τα κομμάτια εκτός από τα “Ξημερώνει Κυριακή” και “Φραγκόκκλησα”, δεν έχουν ρεφρέν.

Αναλυτικότερα, τo 1969 ο Μίμης Πλέσσας και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είχαν ήδη δημιουργήσει τις πρώτες τους κοινές επιτυχίες για τον ελληνικό κινηματογράφο: “Μην του μιλάτε του παιδιού”, “θα πιω απόψε το φεγγάρι”, “Άνοιξε πέτρα”, τραγούδια που δίνουν το στίγμα τους ακόμη και σήμερα.

Η συνεργασία τους είχε οδηγήσει και σε μια στενή φιλία ενώ περνούσαν αρκετές ώρες ο ένας στο σπίτι του άλλου.

Όπως αναφέρει το αρχείο ellinikoskinimatografos.gr, ένα βράδυ, ο Μ. Πλέσσας είχε επισκεφθεί τον Λ. Παπαδόπουλο στο σπίτι του, όταν ο δεύτερος δέχθηκε τηλεφώνημα από την εφημερίδα “Τα Νέα” στην οποία εργαζόταν από τότε ως δημοσιογράφος.

Περιμένοντάς τον, ο Μίμης Πλέσσας χάζευε κάποια χαρτιά απλωμένα στο γραφείο του. “Αρχισα να διαβάζω κι ένιωσα να με πλημμυρίζει μια ανείπωτη τρυφεράδα. Τα γραπτά του Λευτέρη περιέγραφαν τα εφηβικά μου χρόνια στην Κατοχή. Μάζεψα όσα βρήκα εκεί μπροστά μου – ήταν δώδεκα”, έχει δηλώσει ο συνθέτης.

Με τα τραγούδια ανά χείρας, ο Μ. Πλέσσας ζήτησε από τον Λ. Παπαδόπουλο την άδεια να τα μελοποιήσει. Ο στιχουργός τού τα έδωσε απρόθυμα.

Δεν πίστευε ότι μπορούσαν να γίνουν τραγούδια, αφού τα περισσότερα δεν είχαν την παραδοσιακή μορφή “κουπλέ – ρεφρέν”.

Δύο μέρες μετά ο Μίμης Πλέσσας τα είχε συνθέσει όλα (και τα δώδεκα). Οι δύο δημιουργοί παρουσιάζουν τα τραγούδια στον τότε διευθυντή της ΛΥΡΑ Αλέκο Πατσιφά, ο οποίος δίνει και τον τίτλο στο έργο: “Ο Δρόμος”.

Η προετοιμασία του δίσκου συνεχίζεται με τους ίδιους αστραπιαίους ρυθμούς:

Η ηχογράφηση της ορχήστρας στα στούντιο της “Κολούμπια” κρατάει μόνο δέκα ώρες. “Λες και οι μουσικοί που ήρθαν για να παίξουν ήξεραν από πριν το έργο!”, σημειώνει ο Μ. Πλέσσας.

Δύο μέρες μετά, έρχονται οι τραγουδιστές (Γιάννης Πουλόπουλος, Ρένα Κουμιώτη και Πόπη Αστεριάδη) και ηχογραφούν “μια κι έξω” τα τραγούδια.

Οι συντελεστές είναι ενθουσιασμένοι με το υλικό, δεν καταφέρνουν όμως να συμφωνήσουν ποιο από τα δώδεκα τραγούδια ξεχωρίζει ως “η επιτυχία του δίσκου”.

Ο Πατσιφός τάσσεται υπέρ τού “Ξημερώνει Κυριακή”, ο Πλέσσας υπέρ τού “Μέθυσ’ απόψε το κορίτσι μου”, ενώ στον Παπαδόπουλο αρέσει πιο πολύ απ’ όλα το “Πήρα σύννεφο δυο τόπια”.

Ο δίσκος κυκλοφορεί, ξεπερνά τις 50.000 πωλήσεις (έχει καταχωρισθεί ως ο πρώτος “χρυσός” ελληνικός δίσκος) αλλά -εν μέσω δικτατορίας- δεν παίζεται από το κρατικό ραδιόφωνο.

Το βασισμένο στα τραγούδια του δίσκου θεατρικά έργο “Ο δρόμος”, που παρουσιάζεται στο θέατρο “Κατίνα Παξινού”, κατεβαίνει εσπευσμένα λόγω παρεμβάσεων της λογοκρισίας.

Μόνο μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας ο δίσκος θα δείξει τη δυναμική του.

Τα τραγούδια γίνονται -το ένα μετά το άλλο και με προεξάρχον το “Άγαλμα” – επιτυχίες. Μέχρι σήμερα, ο “Δρόμος” έχει πουλήσει πάνω από 2.000.000 αντίτυπα και θεωρείται ίσως ο πιο εμπορικός δίσκος στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας.

Ο κατάλογος των τραγουδιών του δίσκου με έξι κομμάτια στην κάθε πλευρά

Α1 Γέλαγε η Μαρία – Γιάννης Πουλόπουλος

Α2 Φραγκοκλησά Γιάννης Πουλόπουλος – Πόπη Αστεριάδη

Α3 Μέθυσ’ απόψε το κορίτσι μου – Γιάννης Πουλόπουλος

Α4 Ο Τρελλός – Γιάννης Πουλόπουλος

Α5 Πρώτη φορά – Ρένα Κουμιώτη

Α6 Πήρα σύννεφο δυο τόπια – Γιάννης Πουλόπουλος

Β1 Ξημερώνει Κυριακή – Γιάννης Πουλόπουλος

Β2 Η Μυρσίνη βάζει τ’ άσπρα – Γιάννης Πουλόπουλος

Β3 Δώδεκα μαντολίνα – Γιάννης Πουλόπουλος

Β4 Το Άγαλμα – Γιάννης Πουλόπουλος

Β5 Δώσε Μου Το Στόμα Σου – Ρένα Κουμιώτη

Β6 Έπεφτε Βαθειά Σιωπή – Γιάννης Πουλόπουλος