Ο Σεραφείμ Κοτρώτσος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας, μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας- Θράκης.Έχει διατελέσει διευθυντής, επιτελικό στέλεχος, αρθρογράφος και πολιτικός συντάκτης εφημερίδων (Η ΠΡΩΤΗ, ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ, ΕΞΟΥΣΙΑ, ΗΜΕΡΗΣΙΑ, ΕΘΝΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ, ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ κ.ά), ενώ επί πέντε χρόνια εργάστηκε στο Mega Channel ως στέλεχος του γραφείου Θεσσαλονίκης και απεσταλμένος στις βαλκανικές χώρες την περίοδο 1991-1995. Από το 2000 έως και το 2005, διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004, υπεύθυνος για την επικοινωνία και τις σχέσεις με τα ελληνικά και τα διεθνή ΜΜΕ, αλλά και εκπρόσωπος Τύπου κατά την προετοιμασία και κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Συνεργάστηκε με εταιρείες επικοινωνίας ως σύμβουλος για μεγάλα διεθνή αθλητικά γεγονότα. Τα τελευταία δέκα χρόνια εργάστηκε ως ραδιοφωνικός παραγωγός, με καθημερινή εκπομπή στους σταθμούς Real, Παραπολιτικά, και πλέον στον News 24/7 στους 88,6. Επίσης, παρουσίασε δικές του τηλεοπτικές και εργάστηκε ως σχολιαστής στους τηλεοπτικούς σταθμούς Action24, Epsilon, Blue Sky κ.ά. Σήμερα έχει πολιτική εκπομπή στην ΕΡΤ1 και καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή στον News 24/7 στους 88,6, μαζί με την Έλλη Τριανταφύλλου, ενώ διατηρεί τη διεύθυνση σε ενημερωτικά sites (anatropinews.gr).
Οι Πρέσπες έχασαν την πολιτική και επικοινωνιακή τους χρησιμότητα ως ο "εθνικός μπαμπούλας" που παρήγαγε οργισμένους ψηφοφόρους και διαρρήγνυε βολικά τον κοινωνικό ιστό.
Η ώσμωση ανάμεσα στον ριζοσπαστισμό και την ήπια αριστερή σοσιαλδημοκρατία δεν είναι εύκολο πράγμα. Ιδιαίτερα όταν τα όρια είναι τόσο θολά, όπως διαπιστώνει κανείς παρακολουθώντας τις ευρωπαϊκές τάσεις και τους συσχετισμούς.
Το μιντιακό τοπίο αναδιαμορφώνεται. Εκείνο που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι πώς θα σταθούν απέναντι στη νέα κυβέρνηση τα MME που “επένδυσαν” στη νίκη της Ν.Δ.
Μπορεί η αυτοδυναμία της Ν.Δ να την γλύτωσε από τα δύσκολα, ωστόσο μια επιλογή συνεργασιών εντός κοινοβουλίου και η συνέχιση της αντι-Σύριζα ρητορικής θα μεταβάλλει σταδιακά το ΚΙΝ.ΑΛ σε ένα “κόμμα Γκένσερ”.
Η Μεταπολίτευση δεν είναι "σίκουελ" που αλλάζει καστ πρωταγωνιστών και συνεχίζεται εσαεί λόγω...εισπρακτικής επιτυχίας. Ούτε επεκτείνεται και παρατείνεται μέχρι να βρει καθένας το "τέλος" που τον βολεύει. Το μείζον ερώτημα στο οποίο ελάχιστοι και ελάχιστα έχουν απαντήσει είναι γιατί συζητάμε ακόμα για ένα "τέλος" 45 χρόνια μετά την αφετηρία της ιστορικής περιόδου.
Η αντι-Σύριζα ρητορική στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η εξαντλημένη απ΄ό τα μνημόνια και σχεδόν παραιτημένη κοινωνία μετακινήθηκε πρόθυμα από αυτά που γνώριζε σε εκείνα που θα ήθελε να της συμβούν.
Γιατί μια σημαντική γεωπολιτική εξέλιξη όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, κρεμάστηκε στα “μανταλάκια”, άνθρωποι και πολιτικές διασύρθηκαν και μια ωραία διπλωματική ιστορία δεν είχε το τέλος που θα της άξιζε; Όλα ξεκινούν από το καλοκαίρι του 2018 και καταλήγουν στην καθυστερημένη δημοσιοποίηση των επιστολών Καραμανλή και της διαχείρισης της περιόδου Σημίτη. Το παρασκήνιο όσων μπορούν να ειπωθούν έχει αξία.
Στις διαπραγματεύσεις, δυστυχώς ή ευτυχώς, ο κάθε “επόμενος” βρίσκει τα πράγματα εκεί που τα άφησε ο “προηγούμενος”. Μπορεί μόνο οι συμφωνίες να παράγουν τετελεσμένα, όμως τα scripta κάθε φάσης της διαπραγμάτευσης χρησιμοποιούνται, συνήθως, ως σημείο εκκίνησης για το επόμενο στάδιο.
Παρότι είναι μάλλον ελάχιστες οι πιθανότητες να μην συγκεντρώσει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία η Ν.Δ στις 7 Ιουλίου, ισοδυναμεί με έμμεσο πολιτικό εκβιασμό του εκλογικού σώματος και απαξίωση της ετυμηγορία του η απειλή για επαναληπτικές εκλογές τον Αύγουστο.
Το διάδοχο σχήμα του ΠΑΣΟΚ έχει αλλάξει γραμμή πλεύσης. Το “Σχέδιο Ελλάδα”, η “άβυσσος”, ακόμα και οι “ίσες αποστάσεις” έχουν αντικατασταθεί από μία ευθεία πρόταση συνεργασίας με τη Ν.Δ και, απ΄ ότι φαίνεται, ακόμα και στην ορατή περίπτωση της γαλάζιας αυτοδυναμίας.
Είναι καλύτερο που αυτή τη μέτρια αλλά έντονα κλιμακούμενης έντασης κρίση την χειρίζονται Τσίπρας, Αποστολάκης και Κατρούγκαλος ή μια υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα “ψαχνόταν” και θα αναζητούσε τηλέφωνα και ανθρώπους σε Ουάσιγκτον, Παρίσι, Βρυξέλλες και Άγκυρα;
Κυριάκος Βελόπουλος και Γιάνης Βαρουφάκης είναι τα δύο πρόσωπα που μπορούν να βρεθούν στα έδρανα του Κοινοβουλίου που θα προκύψει από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.
Είναι δυνατόν να έχεις σε περίοπτη θέση στην “τροπαιοθήκη” της κυβερνητικής τετραετίας τις Πρέσπες και να μην συμπορεύεσαι εκλογικά και μετεκλογικά με τον “αρχιτέκτονά” της;
Ο εσωστρεφής ΣΥΡΙΖΑ δεν παραδέχθηκε ποτέ πως η υπόθεση της “κυβερνώσας Αριστεράς” οφείλεται σχεδόν απόλυτα στην επιμονή μιας μικρής ομάδας περί τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται μια ανάσα από την αυτοδυναμία. Με όρους πολιτικού κυνισμού δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να αναμετρηθεί με τον Αλέξη Τσίπρα σε μια τηλεμαχία. Από την άλλη, όμως, δεν έχει και τίποτα να χάσει. Έχει να κερδίσει, όμως, η Δημοκρατία στην οποία αμφότεροι ομνύουν.
Δεν έκρυψε ποτέ τις προσωπικές του ιεραρχήσεις και την φαραωνική “αυτοεκτίμηση”. Εάν ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης αυτοπροσδιοριζόταν κάποτε ως “τάνκερ στη λίμνη Ιωαννίνων”, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι βέβαιο πως αισθάνθηκε πολλές φορές ως “υπερωκεάνιο σε μπανιέρα”.
Πουθενά δεν επιβεβαιώνεται το “αφήγημα” περί τιμωρίας των “προδοτών” με μονοψήφια ποσοστά, όπως κατά κόρον μεταδιδόταν από μέσα ενημέρωσης και, μάλιστα, ως “αναπαραγωγή” δημοσκοπικών μετρήσεων που, όμως, ουδέποτε απέκτησαν “ονοματεπώνυμο”.
Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να αναδιαρθρώσει πλήρως το επιτελείο που τον οδήγησε στην “εικονική πραγματικότητα”. Σε κάθε μεγάλη ήττα υπάρχουν ευθύνες και εάν δεν αποδοθούν θα σταλεί ένα ακόμα εσφαλμένο μήνυμα.
Με τις μετρήσεις κοινής γνώμης να καταγράφουν σχεδόν όλη την γκάμα των πιθανών “διαφορών” μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ και να αφήνουν ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα, είναι βέβαιο πως το βράδυ της Κυριακής δεν θα κριθούν μόνο τα κομματικά και επικοινωνιακά επιτελεία αλλά και η επιστημονική επάρκεια των δημοσκοπικών εργαλείων.
Εκτός από τις δημοσκοπήσεις “per se” υπάρχει και η ερμηνεία τους. Οι περισσότεροι, για προφανείς λόγους σκοπιμότητας, απέφυγαν να υιοθετήσουν το κλισέ περί “φωτογραφίας της στιγμής” και τις μετέτρεψαν σε πολιτικό “λάστιχο”.
Κορυφαία στελέχη της Ν.Δ αρχίζουν να διατυπώνουν την άποψη πως η σύγκριση στις 26 Μαΐου πρέπει να γίνει με τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015. Βολικό σίγουρα. Είναι όμως ορθό;
Εκείνο που μένει -κι αυτό είναι που προκαλεί αμηχανία στην αξιωματική αντιπολίτευση- είναι πως ο πρωθυπουργός καταφέρνει να εξαγγείλει και, κυρίως, να νομοθετήσει παροχές. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ένας πολιτικός έχει "ευχάριστα νέα" να πει.
Τι είναι σημαντικότερο; Η "συμπεριφορά" του Παύλου Πολάκη ή το "κούρεμα" προσαυξήσεων και βασικής οφειλής όσων έχουν χρέη προς το Δημόσιο; Η απάντηση μοιάζει εύκολη, δεν αποδεικνύεται, όμως, και δεδομένη.
Το πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που το πάθος και η ορμή καταδυναστεύει το πολιτικό και το ουσιώδες. Μπορεί κανείς να είναι όσο αψύς θέλει (και επ΄ αυτού τα πρωτεία δεν διεκδικούν μόνο τα Σφακιά...), αρκεί να μην επιτρέπει στο ευέξαπτο του χαρακτήρα του να αποπροσανατολίζει από την ουσία του λόγου του...
Οι 15 "Πολίτες της Σκύδρας" -εκ των 5.406 πολιτών της Σκύδρας - είναι, δυστυχώς, φορείς μιας εξαιρετικά επικίνδυνης άποψης, δίχως να αντιλαμβάνονται πως αυτή η ενέργεια ελάχιστα απέχει από την ...καύση βιβλίων με περιεχόμενο που δεν συνάδει με τις δικές τους απόψεις.
Όσοι ελπίζουν πως η μετακίνηση του από το "κλεινόν (πολιτικό) άστυ" στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο, θα τον μεταλλάξουν σε κέρινο ομοίωμα του γαλάζιου μαυσωλείου των αποστράτων, πιθανότατα θα διαψευσθούν.
Όσοι δημιούργησαν θέμα για τη χρηματοδότηση της ταινίας του Κώστα Γαβρά, να τιμωρηθούν με εγκλεισμό επ΄ αόριστον σε μια σκοτεινή κινηματογραφική αίθουσα για να βλέπουν σε επανάληψη τουρκικά σήριαλ και ελληνικά ριάλιτι
Θα ήταν άδικο, ωστόσο, να μην διαπιστώσει κανείς πως στο Γαλάτσι συντελέστηκε μία ακόμα πράξη στην πορεία πολιτικής ενηλικίωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πολιτική τα λάθη πληρώνονται με εκλογικές ήττες. Όμως, τα μεγαλύτερα λάθη είναι εκείνα που δεν διορθώνονται ακόμα κι όταν κριθούν ως τέτοια.
Οι 140 επιχειρηματίες που βρέθηκαν στο Business Forum στα Σκόπια, ούτε κομπάρσοι σε κάποιο Άρμα Πρέ(σπιδος)* με θιασάρχη τον Αλέξη Τσίπρα ήταν, ούτε, φυσικά, ανακάλυψαν τώρα τις επενδυτικές ευκαιρίες που προσφέρονται στην ευρύτερη περιοχή των δυτικών Βαλκανίων.
Εάν επαληθευτεί το κλίμα που αποτυπώνεται στις μετρήσεις, θα οδηγηθούμε να επιλέξουμε υποψηφίους με υψηλή (τηλεοπτική) αναγνωρισιμότητα, αδιαφορώντας οι περισσότεροι για το τι πραγματικά εκπροσωπούν τόσο οι ίδιοι όσο και τα πολιτικά κόμματα που τους έχουν επιλέξει.
Βυθισμένο στην αυταρέσκεια της πόλωσης και αφιονισμένο από την ανάγκη να καταστρέψει την δήθεν "ηγεμονία της Αριστεράς" ένα ισχυρό πολιτικομιντιακό σύστημα υποβαθμίζει την έκταση του φασιστικού φαινομένου.
