Καρωτιδική Νόσος: Πώς αντιμετωπίζεται

Καρωτιδική Νόσος: Πώς αντιμετωπίζεται

Οι καρωτίδες είναι οι αρτηρίες που βρίσκονται στις πλευρές του λαιμού και είναι υπεύθυνες για την αιμάτωση του εγκεφάλου.

Συνεπώς, η καρωτιδική νόσος αν δε διαγνωστεί έγκαιρα και μείνει χωρίς θεραπεία μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη καλή λειτουργία του εγκεφάλου. Ο θωρακοχειρουργός-αγγειοχειρουργός, κ. Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος μας ενημερώνει αναλυτικά για τους παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, τα συμπτώματα- που αν και συχνά διαλάθουν της προσοχής των ασθενών-αναγνωρίζονται και αξιολογούνται από έναν έμπειρο αγγειοχειρουργό, θέτοντας την υποψία καρωτιδικής νόσου, αλλά και για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Γιατί είναι σημαντική η έγκαιρη διάγνωση της στένωσης καρωτίδων;

Οι καρωτίδες εξασφαλίζουν το 80% της αιμάτωσης του εγκεφάλου. Επομένως, η έγκαιρη διάγνωση της καρωτιδικής νόσου είναι τόσο σημαντική όσο η σωστή λειτουργία του εγκεφάλου. Είναι σημαντική, διότι οι επιπλοκές της στένωσης των καρωτίδων έχουν άμεση αντανάκλαση στη λειτουργία των εγκεφαλικών κέντρων που ελέγχουν κίνηση, αίσθηση, σκέψη και συναίσθημα. Οι επιπλοκές είναι: α) Παροδικό εγκεφαλικό επεισόδιο. β) Μόνιμο εγκεφαλικό ισχαιμικό ή θρομβωτικό επεισόδιο το οποίο αφήνει μόνιμες βλάβες και γ) Θανατηφόρο εγκεφαλικό επεισόδιο. Επομένως, αν δεν κάνουμε προληπτικά εξετάσεις για την καρωτίδα, μάλλον μειώνουμε το προσδόκιμο της ζωής μας. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν άγχος για τα στεφανιαία αγγεία της καρδιάς και τις επιπτώσεις στην καρδιακή λειτουργία ή ακόμα και στη ζωή τους, αλλά αγνοούν την αξία των καρωτίδων για την καλή λειτουργία του εγκεφάλου. Για αυτό, η προληπτική και έγκαιρη διάγνωση της καρωτιδικής νόσου ανήκει στον οικογενειακό ιατρό.

Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου;

Οι παράγοντες που όταν ξεφεύγουν από τα φυσιολογικά επίπεδα είναι υπεύθυνοι για την καρωτιδική νόσο είναι: α) Υπερχοληστεριναιμία. β) Σακχαρώδης διαβήτης γ)Υπέρταση δ)Κάπνισμα ε) Παχυσαρκία στ) Σπάνιες αιματολογικές παθήσεις.

Η στένωση γίνεται σχεδόν πάντα στον διχασμό της κοινής καρωτίδας σε έσω και έξω καρωτίδα. Η έξω οδηγεί το αίμα στον τράχηλο και πρόσωπο συμπεριλαμβανομένου του οφθαλμού και η έσω στον εγκέφαλο. Η στένωση για κάθε αιτία από τις προαναφερόμενες έχει περίπου τον ίδιο μηχανισμό πρόκλησης, που είναι η εναπόθεση μικροθρόμβων ή λιπών στον έσω χιτώνα του αγγείου. Στον διχασμό στροβιλίζεται το αίμα και όταν συνυπάρχουν κάποιες από τις προαναφερόμενες αιτίες προκαλείται η εναπόθεση και η πρόκληση στένωσης. Δύο από τις πέντε βασικές αιτίες να συνυπάρχουν ο κίνδυνος καρωτιδικής νόσου είναι ιδιαίτερα μεγάλος.

Πώς γίνεται η διάγνωση της στένωσης καρωτίδων;

Η διάγνωση της στένωσης των καρωτίδων γίνεται: α) Από την συμπτωματολογία που οδηγεί τον θεράποντα ιατρό να υποψιαστεί καρωτιδική νόσο, β) Από ένα «φύσημα» στο ακουστικό του ιατρού στην πλάγια τραχηλική χώρα, που σημαίνει σοβαρή στένωση και γ) Από τυχαίο triplex καρωτίδων λόγω checkup ή λόγω ύπαρξης προδιαθεσικών παραγόντων, όπως ανέλυσα στην προηγούμενη ερώτηση. Η συμπτωματολογία που οδηγεί σε βάσιμη υποψία καρωτιδικής νόσου είναι: α) Προηγούμενο παροδικό ή μόνιμο εγκεφαλικό επεισόδιο, β) Αστάθεια βάδισης ακόμα και μέσα στο σπίτι ή στιγμιαία απώλεια συνείδησης, γ) Στιγμιαία απώλεια όρασης.

Όλα τα παραπάνω είναι τόσο ασαφή που και οι ίδιοι οι ασθενείς δεν δίνουν σημασία. Ωστόσο, στο ιστορικό που θα πάρει ένας έμπειρος αγγειοχειρουργός αυτά έχουν κυρίαρχο ρόλο, ώστε να υποψιαστεί καρωτιδική νόσο.

Σε ποιες περιπτώσεις η χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου είναι μονόδρομος;

Η χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου είναι αναγκαία όταν η μορφολογία και το ποσοστό της στένωσης είναι τόσο, ώστε να παράγει μικροθρόμβους και να απειλεί με ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Η κατηγοριοποίηση είναι η εξής: 1) Στένωση άνω των 75% του αυλού οδηγεί σε χειρουργική αντιμετώπιση με στόχο την αποκατάσταση της βατότητας της έσω καρωτίδας.

2) Στένωση 50-75% απαιτεί επέμβαση όταν συνυπάρχουν: α. Συμπτωματολογία, όπως περιγράφηκε στην προηγούμενη ερώτηση. β. Εξέλκωση ή ανώμαλης επιφάνειας στένωση, οπότε ο στροβιλισμός του αίματος μοιραία προκαλεί θρόμβους. γ. Πολλαπλές στενώσεις στην πορεία της έσω καρωτίδας, μεγαλύτερες αθροιστικά από 50% εκάστη, οπότε αιμοδυναμικά λειτουργούν σαν μεγάλη στένωση. Σε αρχόμενη καρωτιδική νόσο από 30% και άνω, όταν δεν υπάρχουν ενδείξεις χειρουργικής αποκατάστασης, χορηγείται αντιθρομβωτική φαρμακευτική αγωγή.

Ποιες χειρουργικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται σήμερα και με τι αποτελέσματα;

Είναι δύο οι μέθοδοι χειρουργικής αποκατάστασης της στένωσης καρωτίδος: α) Η ενδαρτηρεκτομή που στην πράξη σημαίνει την επιμήκη διάνοιξη της κοινής και έσω καρωτίδας σε μήκος 2-4cm, αφαίρεση της αρτηριοσκληρωτικής πλάκας που προκαλεί τη στένωση και αποκατάσταση του υγιούς τοιχώματος με συρραφή, και β) Η τοποθέτηση ενδοπρόσθεσης (stent) στην έσω καρωτίδα και δημιουργία λείου αυλού. Ενώ το δεύτερο ακούγεται πιο απλό, στην πράξη εφαρμόζεται σε λιγότερο από το 5% των περιπτώσεων. Απαγορεύεται σε «μαλακές» χοληστερινικές πλάκες (αυξημένος κίνδυνος στη φάση της διάνοιξης, πρόκληση ισχαιμικού επεισοδίου). Δεν εφαρμόζεται στους κάτω των 65 ετών λόγω επαναστένωσης και γενικώς, εμφανίζει σοβαρές επιπλοκές σε ποσοστό 8-10%. Αντίθετα, η χειρουργική αποκατάσταση έχει άριστα μακροχρόνια αποτελέσματα από έμπειρες χειρουργικές ομάδες, έχει μικρή τραχηλική τομή 7cm που δεν αφήνει σημάδι και έχει επιπλοκές 2%.

Η χειρουργική αποκατάσταση απαιτεί 3 ημέρες παραμονή στο Νοσοκομείο και δεν έχει ούτε απώλεια αίματος στη διάρκεια της επέμβασης, ούτε μετεγχειρητικούς πόνους, Αντίθετα, μια άρνηση χειρουργείου οδηγεί συχνά σε εγκεφαλικό επεισόδιο και κακή ποιότητα ζωής και μεγάλη ταλαιπωρία του ασθενούς και της οικογένειάς του.

Για περισσότερες πληροφορίες και υπεύθυνη ενημέρωση καλέστε στο 693 747 4174.


Ο Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, Θωρακοχειρουργός – Αγγειοχειρουργός και Διευθυντής Κλινικής Ιατρικού Κέντρου Ψυχικού είναι στη διάθεσή σας για όποια συμβουλή και χρήσιμη οδηγία. Εναλλακτικά επισκεφτείτε την ιστοσελίδα drmarkopoulos.gr.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα