Ο Γιώργος Σαμψωνίδης αναδεικνύει τον κατακερματισμό της ταυτότητας και της μνήμης στην ψηφιακή εποχή

Η νέα έκθεση του καλλιτέχνη Γιώργου Σαμψωνίδη με τίτλο «Soft Static» στην γκαλερί ALMA, μας προσκαλεί να εμβαθύνουμε σε έναν πολυστρωματικό εικαστικό κόσμο όπου η εικόνα και η μνήμη συναντώνται μέσα από στρώσεις ψηφιακών μοτίβων, ποπ αναφορών και ρετρό αισθητικής.

Ο Γιώργος Σαμψωνίδης δημιουργεί έναν χώρο όπου το στατικό και το παλλόμενο συνυπάρχουν, αποτυπώνοντας την αίσθηση της σύγχρονης καθημερινότητας — έναν ήπιο, διαρκή ψυχικό βόμβο που διαπερνά την εμπειρία μας, την ίδια στιγμή που διατηρεί μια βαθιά ευαισθησία και ποιητικότητα.

Με τη χρήση ζωγραφικών και ψηφιακών μέσων, ο καλλιτέχνης επιχειρεί να αναδείξει τον κατακερματισμό της ταυτότητας και της μνήμης στην ψηφιακή εποχή, σχολιάζοντας παράλληλα τον τρόπο που οι εικόνες και οι πολιτισμικές αναφορές διαμορφώνουν τη σύγχρονη ανθρώπινη εμπειρία. Μέσα από αυτήν την έκθεση, το κοινό καλείται να σταματήσει, να παρατηρήσει και να βυθιστεί σε έναν οπτικό χώρο όπου το γνωστό γίνεται αλλόκοτο και το προσωπικό συναντά το συλλογικό.

Ο ίδιος αναφέρει στο NEWS 24/7 τι σημαίνει ο τίτλος «Soft Static» και πώς εκφράζεται αυτή η έννοια μέσα από τα ζωγραφικά και ψηφιακά έργα της έκθεσης “ο τίτλος Soft Static περιγράφει μια σχεδόν αόρατη παρεμβολή — ένα συνεχές οπτικό και ψυχικό βουητό που υπάρχει στο φόντο της καθημερινής εμπειρίας. Μέσα από τα έργα, επιχειρώ να μεταφέρω αυτή την αίσθηση: στρώσεις εικόνων, θραύσματα πολιτισμικών αναφορών, σύμβολα και ψηφιακά μοτίβα συνυπάρχουν με τρόπο που μοιάζει στατικός, αλλά πάλλεται. Η «ήπια στατικότητα» είναι μια κατάσταση εγρήγορσης”.

Πώς συνδυάζετε τις επιρροές από την ποπ κουλτούρα, τον κινηματογράφο, τη ρετρό αισθητική και το ψηφιακό περιβάλλον στη δημιουργία του πολυστρωματικού σας εικαστικού κόσμου;

Αντιμετωπίζω την εικόνα ως φορέα εμπειρίας. Η ποπ κουλτούρα, το σινεμά, το vintage αισθητικό λεξιλόγιο, τα social media — όλα είναι μέρη του συλλογικού μας βλέμματος. Στα έργα δεν επιδιώκω να ξεχωρίσω τι ανήκει πού, αλλά να δείξω πώς συνομιλούν. Όλα αυτά συνυπάρχουν όχι με νοσταλγική διάθεση, αλλά σαν εργαλεία για να φτιαχτεί ένας νέος, ρευστός οπτικός χώρος. Ένας χώρος που μοιάζει γνώριμος αλλά ταυτόχρονα αλλόκοτος.

Ποια είναι η διαδικασία σας στη σύνθεση των κολάζ και πώς ισορροπείτε ανάμεσα στην ειρωνεία, το χιούμορ και την ποιητικότητα;

Η διαδικασία είναι σχεδόν σκηνοθετική και συχνά χαοτική στην αρχή. Μαζεύω εικόνες, μοτίβα, ψηφιακά ίχνη, τις αναδιατάσσω, τις παραμορφώνω, και αφήνω χώρο να εμφανιστεί κάτι που δεν ήταν προγραμματισμένο. Η ειρωνεία και το χιούμορ μπαίνουν εκεί όπου η σοβαρότητα θα γινόταν βαρύ φορτίο. Η ποιητικότητα έρχεται όταν επιτρέπω στις εικόνες να αναπνεύσουν — να μη λένε, αλλά να υπονοούν.

Η έκθεση σχολιάζει τον κατακερματισμό της εικόνας και της μνήμης στην εποχή μας. Πώς αυτός ο κατακερματισμός επηρεάζει την ανθρώπινη ταυτότητα και την καθημερινότητα;

Η ταυτότητα σήμερα δεν είναι μια σταθερή έννοια. Είμαστε συνεχώς σε κατάσταση “επιμέλειας” του εαυτού μας – τι δείχνουμε, πώς προβάλλουμε, τι αφήνουμε να φανεί. Η μνήμη μπλέκεται με τα social media, οι εμπειρίες με φίλτρα και captions. Μέσα σε αυτόν τον κατακερματισμό, προσπαθούμε να βρούμε κάτι αυθεντικό. Τα έργα μου ίσως είναι μικρές προσπάθειες να καταγράψω αυτή την αγωνία.

Πώς βιώνετε την αισθητική υπερφόρτωση και την επίδραση των social media στη σύγχρονη τέχνη και κοινωνία;

Η υπερφόρτωση είναι η νέα μας «κανονικότητα». Δεν την απορρίπτω, ούτε την εξιδανικεύω — την παρατηρώ. Τα social media έχουν επηρεάσει τη σχέση μας με την εικόνα, αλλά και με τον εαυτό μας. Κάποιες μέρες με εμπνέει, άλλες με εξαντλεί. Σαν καλλιτέχνης, δεν μπορώ να την αγνοήσω. Στη δική μου δουλειά δεν είναι μόνο σχόλιο αλλά και δομικό στοιχείο — προσπαθώ να αξιοποιήσω αυτή τη φόρτιση, όχι να την αρνηθώ.

Πώς πιστεύετε ότι η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει ως καθρέφτης ή αντίδοτο στην εποχή της ψηφιακής υπερφόρτωσης και της γρήγορης πληροφορίας;

Η τέχνη έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί χώρο για σκέψη και εμπειρία σε μια εποχή που κυριαρχεί η ταχύτητα. Δεν είναι υποχρεωτικό να είναι λύση ή απάντηση, αλλά μπορεί να είναι χρόνος και χώρος για παρατήρηση. Να σταματήσει τον ρυθμό για λίγο και να μας επιτρέψει να κοιτάξουμε λίγο βαθύτερα. Μέσα στον θόρυβο, προσφέρει ένα σημείο συγκέντρωσης — έστω και φευγαλέο.

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας βήματα και πώς βλέπετε τη θέση της ψηφιακής τέχνης στην Ελλάδα σήμερα;

Θα ήθελα να εξερευνήσω περισσότερο τη σχέση της εικόνας με τον χώρο, τον ήχο και το ΑΙ. Πειραματίζομαι συνεχώς με νέα μέσα ώστε να εμπλουτίσω το εικαστικό μου λεξιλόγιο. Όσον αφορά την ψηφιακή τέχνη στην Ελλάδα, νομίζω βρίσκεται σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και ώριμη φάση. Με πολλούς νέους και καταξιωμένους καλλιτέχνες να την επιλέγουν σαν εικαστική τους γλώσσα και ένα ολοένα και αυξανόμενο ενδιαφέρον συλλεκτών και φορέων να την αναδείξουν μέσα από τις συλλογές τους και τις εκθέσεις τους.