ΓΝΩΜΕΣ

Το ότι η Γενική Γραμματεία Ισότητας μεταφέρεται από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Υπουργείο Εργασίας είναι ένα καλό βήμα. Πρέπει να υπάρξει και συνέχεια

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι χαρισματικός αλλά μπάλα δεν παίζει μόνος του στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα του 4% που τον γαλούχησε και τον θέριεψε πολιτικά είναι εδώ και μπορεί να γίνει το όχημα για την επιστροφή στο Μαξίμου. Αρκεί να αποφύγει τη με το ζόρι ΠΑΣΟΚοποίηση.

Οι Πρέσπες έχασαν την πολιτική και επικοινωνιακή τους χρησιμότητα ως ο "εθνικός μπαμπούλας" που παρήγαγε οργισμένους ψηφοφόρους και διαρρήγνυε βολικά τον κοινωνικό ιστό.

To κοινό σημείο δυο πολύ διαφορετικών υποθέσεων και μια επωφελής για τη ΝΔ τακτική, που σύντομα όμως δεν θα είναι επαρκής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που μας τρέλανε στη νομιμότητα και μέχρι τελευταία στιγμή έτρεχε ασθμαίνωντας να ψηφίσει τον νέο Ποινικό Κώδικα, διαρρηγνύει τα ερυθρά ιμάτια του γιατί με δικό του νόμο αποφυλακίστηκε ο Αριστείδης Φλώρος!

O πρωθυπουργός πρέπει να εφαρμόσει ένα ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων και αλλαγών που ο κόσμος θα τις αισθάνεται αντί να τις ονειρεύεται.

Στόχος, επιδίωξη και προσδοκία του πρωθυπουργού είναι η λαμπρή επέτειος για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση να σηματοδοτήσει την οριστική έξοδο της Ελλάδας από τη μνημονιακή δίνη αλλά και την εναρμόνισή της με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Τώρα που πλησιάζει το τέλος της Χρυσής Αυγής, είναι η ώρα να αναλογιστούμε το πώς φτάσαμε να έχουμε μια νεοναζιστική οργάνωση στη Βουλή, αλλά και το πώς θα αποτραπεί κάτι τέτοιο στο μέλλον

Η ώσμωση ανάμεσα στον ριζοσπαστισμό και την ήπια αριστερή σοσιαλδημοκρατία δεν είναι εύκολο πράγμα. Ιδιαίτερα όταν τα όρια είναι τόσο θολά, όπως διαπιστώνει κανείς παρακολουθώντας τις ευρωπαϊκές τάσεις και τους συσχετισμούς.

Τα πολλά λόγια στην αρχή οποιασδήποτε κυβέρνησης είναι τρόπον τινά αναπόφευκτα, άλλωστε μέχρι να φανεί (κάποιο) έργο πρέπει να περάσει(κάποιο) εύλογο διάστημα.

Η μοίρα της κ. Γεννηματά είναι να συμπιέζεται στις συμπληγάδες μεταξύ της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του εγχειρήματος Τσίπρα.

Το μιντιακό τοπίο αναδιαμορφώνεται. Εκείνο που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι πώς θα σταθούν απέναντι στη νέα κυβέρνηση τα MME που “επένδυσαν” στη νίκη της Ν.Δ.

Το πρωί της Τετάρτης ο νέος πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για το «ήθος και ύφος» που πρέπει να εκπέμπουν οι υπουργοί του. Προφανώς, εξαιρούνται οι βουλευτές του.

Οι πρώτες επιλογές του νέου πρωθυπουργού δεν προϊδεάζουν θετικά για τις επόμενες. Και αυτό έχει τη σημασία του ειδικά για όσους πιστεύουν στην αρχαιοελληνική ρήση "η αρχή είναι το ήμισυ του παντός".

Ο δικομματισμός που επέστρεψε πλέον στην πολιτική σκηνή, επιτρέπει στον «υπό ανακαίνιση» ΣΥΡΙΖΑ να πιστεύει ότι ως «νέο» ΠΑΣΟΚ μπορεί να αναβιώσει την παραδοσιακή αντιπαράθεση με τη Νέα Δημοκρατία.

Τα 21 από τα 51 στελέχη της νέας κυβέρνησης, δηλαδή το 40% του υπουργικού σχήματος, είναι πρόσωπα που δεν έχουν ποτέ στο παρελθόν ασχοληθεί με την ενεργό πολιτική και πολλά απ' αυτά εγκατέλειψαν τις θέσεις τους για να συνδράμουν στην υλοποίηση των πολιτικών για τις οποίες έχει δεσμευτεί ο κ. Μητσοτάκης.

Η νίκη της ΝΔ είναι καθαρή και σαφώς τη χρεώνεται προσωπικά ο Μητσοτάκης - Όμως πάντα τη Δευτέρα μετά τις εκλογές αρχίζουν τα δύσκολα. Που θα κριθεί ο νέος πρωθυπουργός.

Μπορεί η αυτοδυναμία της Ν.Δ να την γλύτωσε από τα δύσκολα, ωστόσο μια επιλογή συνεργασιών εντός κοινοβουλίου και η συνέχιση της αντι-Σύριζα ρητορικής θα μεταβάλλει σταδιακά το ΚΙΝ.ΑΛ σε ένα “κόμμα Γκένσερ”.

H μεγάλη αλλά όχι "στρατηγική" νίκη της ΝΔ, η μοίρα των κομμάτων που εφάρμοσαν μνημόνιο, τα περασμένα μεγαλεία του ΠΑΣΟΚ και η συντριβή της χρυσαυγίτικης συμμορίας

Σε κάθε περίπτωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλυσε με ακρίβεια τα νέα δεδομένα που διαμορφώνουν το κοινωνικό πλαίσιο εντός του οποίου επιστρέφει η μεσαία τάξη, κάτι που δεν μπόρεσε ο Αλέξης Τσίπρας να το υποστηρίξει.

Η στρατηγική πίσω από την εκλογικό θρίαμβο Μητσοτάκη. Πώς η μετριοπάθεια οδήγησε στη νίκη και στην αυτοδυναμία

Το εκλογικό αποτέλεσμα, προσφέρει και στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στον Αλέξη Τσίπρα έναν ανοικτό ορίζοντα

Η Μεταπολίτευση δεν είναι "σίκουελ" που αλλάζει καστ πρωταγωνιστών και συνεχίζεται εσαεί λόγω...εισπρακτικής επιτυχίας. Ούτε επεκτείνεται και παρατείνεται μέχρι να βρει καθένας το "τέλος" που τον βολεύει. Το μείζον ερώτημα στο οποίο ελάχιστοι και ελάχιστα έχουν απαντήσει είναι γιατί συζητάμε ακόμα για ένα "τέλος" 45 χρόνια μετά την αφετηρία της ιστορικής περιόδου.

Τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορούμε να την κρίνουμε και από το κυβερνητικό παρελθόν της και από όσα έχει πει μέχρι σήμερα, τώρα που απέχει λίγο από την επανακατάληψη των θώκων της εξουσίας. Την ξέρουμε, δηλαδή και από την καλή και από την ανάποδη. Ξέρουμε τα πεπραγμένα της, μπορούμε να αξιολογήσουμε και τα υπεσχημένα της.

Οι πρώτες εθνικές εκλογές στη μεταμνημονιακή εποχή, τα διλήμματα της κάλπης και οι μεγάλες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει με το καλημέρα η νέα κυβέρνηση.

Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεσμεύτηκε για μια σειρά από πρωτοβουλίες, αλλά ταυτόχρονα απέφυγε σαν τον διάολο το λιβάνι να υποσχεθεί πράγματα που δεν είναι βέβαιος ότι μπορεί να υλοποιήσει.

Για τα ελλείμματα της δημοκρατίας που ξεκινούν πριν ακόμα φτάσουμε στην κάλπη, γράφει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Γιάννης Κωνσταντινίδης στο News 24/7. Όπως σημειώνει "δεν το νοιώθουμε όταν βλέπουμε υποψηφίους να αψιμαχούν στο γυαλί. Το ένοιωσα όταν βγαίνοντας από το στούντιο, είδα τους υπόλοιπους να επιβιβάζονται μετά συνοδείας σε μαύρα τζιπ και μπροστά μου απλωνόταν ο ατελείωτος δρόμος για τη στάση του ηλεκτρικού".

Η αντι-Σύριζα ρητορική στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η εξαντλημένη απ΄ό τα μνημόνια και σχεδόν παραιτημένη κοινωνία μετακινήθηκε πρόθυμα από αυτά που γνώριζε σε εκείνα που θα ήθελε να της συμβούν. 

Στην τελική ευθεία προς τις κάλπες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπαίνει με αποθέματα δυνάμεων, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας καταβάλλει προσπάθεια, για να παραμείνει όρθιος.

Η εθνική γιορτή, η επίπλαστη ευμάρεια και το εθνικό πένθος. Από τον θρίαμβο της αρμάδας του Ρεχάγκελ το 2004 στην ανώμαλη "προσγείωση". Η Ελλάδα του 2004 σε όλες τις εκφάνσεις της.

Πέντε συμπεράσματα για τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον ΣΚΑΪ. Η απόλαυση της στιγμής και ένα υστερόγραφο από το...1981

Γιατί μια σημαντική γεωπολιτική εξέλιξη όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, κρεμάστηκε στα “μανταλάκια”, άνθρωποι και πολιτικές διασύρθηκαν και μια ωραία διπλωματική ιστορία δεν είχε το τέλος που θα της άξιζε; Όλα ξεκινούν από το καλοκαίρι του 2018 και καταλήγουν στην καθυστερημένη δημοσιοποίηση των επιστολών Καραμανλή και της διαχείρισης της περιόδου Σημίτη. Το παρασκήνιο όσων μπορούν να ειπωθούν έχει αξία.

Η επιβολή εμπάργκο από τον ΣΥΡΙΖΑ στον ΣΚΑΪ, πριν περίπου ένα χρόνο ήταν λανθασμένη, όπως και η ανάλογη κίνηση της Νέας Δημοκρατίας προς την ΕΡΤ. Το γιατί όμως ο πρωθυπουργός αποφασίζει να το "σπάσει" λίγες μέρες πριν τις εκλογές, είναι κάτι που δεν εξηγήθηκε επαρκώς.

Η Καρόλα Ρακέτε είναι η ηρωίδα που η ΕΕ χρειάζεται, ίσως όμως όχι αυτή που αξίζει. Η φυλάκιση της καπετάνισσας που αψήφισε το Σαλβίνι είναι υπόθεση όλων μας. Γιατί πάνω από τους νόμους των κυβερνήσεων, υπάρχει η ηθική και το δίκαιο

Στις διαπραγματεύσεις, δυστυχώς ή ευτυχώς, ο κάθε “επόμενος” βρίσκει τα πράγματα εκεί που τα άφησε ο “προηγούμενος”. Μπορεί μόνο οι συμφωνίες να παράγουν τετελεσμένα, όμως τα scripta κάθε φάσης της διαπραγμάτευσης χρησιμοποιούνται, συνήθως, ως σημείο εκκίνησης για το επόμενο στάδιο.

Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, παριστάνοντας τον "προστάτη" της Μακεδονίας , εξαπάτησε τους ψηφοφόρους με τη συνέργεια του Κώστα Καραμανλή. Τη δουλειά τους έκαναν και την έκαναν καλά, όπως απέδειξε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Αν η σημερινή σκληρή κριτική της κυβέρνησης στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή είναι ορθή, τότε η στάση της το προηγούμενο διάστημα απέναντί του δεν μπορεί παρά να είναι... λανθασμένη.

Η κάλπη της θερινής ραστώνης, ο φαινομενικά γνωστός νικητής και το διακύβευμα της επόμενης μέρας

Θα ήταν χρήσιμο αντί να υπερασπίζονται τις φαντασιώσεις τους οι κατά συνθήκη "φιλελεύθεροι" και να μάχονται λυσσαλέα τις ιδέες του φιλελευθερισμού οι κατ’ ανάγκη "δημοκράτες", να βάλουν ένα στοίχημα αντίστοιχο με εκείνο του Πασκάλ.

Ο πρώην πρωθυπουργός πραγματοποίησε ομιλία για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια σε συγκεκριμένο πλαίσιο και με συγκεκριμένους στόχους