ΓΝΩΜΕΣ

Η "αποχώρηση" μιας εταιρείας όπως ο Τιτάνας από την Ελλάδα αποτελεί ένα ισχυρό πλήγμα για την οικονομία.

Μπορεί ο κυβερνητικός εταίρος να βγήκε νικητής στη σύγκρουσή του με δυο υπουργούς, αλλά ως πολιτικός "Σούπερ Μάριο" έφτασε πια στην τελευταία πίστα της υπομονής του πρωθυπουργού.

Μπορεί η αντιπολίτευση να λέει ότι είναι πρωτοφανές ένας πρωθυπουργός να εκλιπαρεί τους υπουργούς του, αλλά οι υπουργοί του δεν φαίνεται να το διασκεδάζουν.

Με αφορμή την τυφλή επίθεση βίας εναντίον του αστυνομικού τμήματος της Ομόνοιας, η ΝΔ επιχειρεί και πάλι να επαναφέρει το δόγμα “ασφάλειας και τάξης” χωρίς να προτίθεται να αγγίξει το απόστημα της ίδιας της ΕΛΑΣ

Οι ίδιες οι εταιρείες πλέον παραδέχονται πως δεν είναι έτοιμες να προσφέρουν αυτές τις λύσεις που λίγο καιρό πριν υποσχέθηκαν

"Τι ακριβώς άλλαξε σήμερα που καθιστά τον κ. Πάνο Καμμένο και το κόμμα του «ανυπόφορους» για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Άλλαξαν οι πολιτικές του απόψεις; Ο δημόσιος λόγος του; Ο τρόπος με τον οποίον τροφοδοτεί τον δημόσιο διάλογο; Η συμπεριφορά του; ΄Η η αισθητική του;"

Απίθανη χώρα. Με το 20% των φορολογούμενων να πληρώνει το 80% των φόρων και το Da Capo, προσφέροντας καφέ στους ισχυρούς της πόλης, να παρανομεί για να αυξήσει τα κέρδη του κλέβοντας ρεύμα από τη χρεοκοπημένη ΔΕΗ μιας χρεοκοπημένης χώρας

O Ματέο Σαλβίνι αναδεικνύεται σε "ροκ σταρ" του ακροδεξιόύ αντιευρωπαϊσμού και της εσωστρέφειας και αποκτά ολοένα και περισσότερους συμπαθούντες στο ευρωπαϊκό πολιτικό προσωπικό, από την Ελλάδα μέχρι τη Σουηδία.

Είναι προφανές ότι τόσο η αστεία όσο και η σοβαρή πλευρά της κυβέρνησης, έχουν τόσες ομοιότητες ώστε είναι αδύνατον να καταλάβει κανείς ποια από τις δύο υπερισχύει.

Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έσωζε, χωρίς να αναζητά χαρτιά ή χαρακτηρισμούς για τους ανθρώπους και τα παιδιά που εντόπιζε στη θάλασσα.

Επιστρέφει το πνεύμα του Μπενίτο σε μετάφραση Σαλβίνι και υπότιτλους Ντι Μάιο, ή όλα αυτά είναι μια μπουφονική κωμωδία;

Το "όλοι ίδιοι είναι" και η σύγκριση με τη "μαύρη" διακυβέρνηση Σαμαρά θα κοστίσει. Αυτό είναι το μέτρο; Ο κ. Σαμαράς;

Το brain drain συνεχίζεται, η υπογεννητικότητα αυξάνεται, η αναλογία ενεργού-μη ενεργού πληθυσμού επιδεινώνεται, η κατάταξή της χώρας μας στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας και παραγωγής αγνοείται

Η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών εξελίσσεται σε μοχλό για τις πολιτικές εξελίξεις και τη διεξαγωγή των επόμενων εκλογών όχι μόνο στην πΓΔΜ αλλά και στην Ελλάδα.

Οι επιλογές του μεγάλου καναλιού που έγραψαν ιστορία, μεταπηδούν χρόνο με το χρόνο σε άλλες τηλεοπτικές συχνότητες και αποδεικνύουν πως το κατέβασμα του διακόπτη δεν αρκεί για να σιγήσει το MEGA.

Μια πιθανή κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της χώρας δεν θα αποτελέσει ένα γεγονός για να κάνουμε "like" σε "χαριτωμένα" post στα social media

Το φρικτό τέλος του Ζακ Κωστόπουλου ας γίνει τουλάχιστον η αφορμή η Αστυνομία να γίνει επιτέλους Αστυνομία. Γιατί, όχι δεν μας αρέσει.

Αρκεί να σκεφθείτε ότι και να ήταν στο 50% η αποχή, ώστε να υπάρχει η κατά Καμμένο νομιμοποίηση του δημοψηφίσματος, το "ΝΑΙ" θα έχανε κάπου 20 με 25 μονάδες.

Την επομένη του δημοψηφίσματος, στην κυβέρνηση, η αμηχανία είναι έκδηλη και ο ορίζοντας γεμίζει σύννεφα που κρύβουν απειλητικά ερωτηματικά.

Η χαμηλή συμμετοχή στο δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ επιβεβαιώνει πόσο μεγάλη είναι η πέτρα που έσπρωξε προς την κορφή του βουνού ο Ζόραν Ζάεφ.

Αντί να ασχολούμαστε με το πως θα αξιοποιηθεί ο τομέας της έρευνας και των νέων τεχνολογιών, πως θα συνδεθούν οι νέοι με την καινοτομία, ασχολούμαστε με ιστορίες βγαλμένες απ’ τη φορμόλη.

Ποιους βολεύει πολιτικά ένα καθαρό "ναι" την Κυριακή στην ΠΓΔΜ; Ίσως τους πάντες.

Ο φασισμός της διπλανής πόρτας και η κοινωνία που αντιστέκεται. Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα συνέβαινε εάν δεν είχε καταγραφεί ο ξυλοδαρμός.

Για τους περισσότερους υπάρχει "καλή" και "κακή" βία ανάλογα με την όχθη από την οποία βλέπουν το ποτάμι να κυλά.

Στο διαδίκτυο η Ελλάδα ξιφουλκεί. Στην Ομόνοια ψυχορραγεί. Ο αποτρόπαιος θάνατος στην οδό Γλαδστώνος στην Ομόνοια και η οργή στο διαδίκτυο.

Και να που πρέπει να εξηγούμε πάλι τα αυτονόητα. Ότι ο ξυλοδαρμός ενός ανθρώπου πεσμένου στο έδαφος δεν είναι αυτοάμυνα, αλλά εκδικητική πράξη. Ότι η ληστεία δεν τιμωρείται με θάνατο. Ότι δεν ξεσπάς την οργή σου στον αδύναμο.

Aν κινδυνεύουν κάποιοι από την απόφαση της Νέας Δημοκρατίας, αυτή δεν είναι η ελευθεροτυπία και οι δημοσιογράφοι, αλλά η απευθείας γραμμή που συνδέει την κυβέρνηση με τους εντολοδόχους της.

Η επενδυτική πρόταση του ελληνικού χρηματιστηρίου χτίζεται στο Λονδίνο. Οι κλάδοι, οι προτάσεις και οι συζητήσεις.

Κανένα "no politica" δεν έλυσε τα προβλήματα. Μόνο ριζοσπαστικές λύσεις και αποφάσεις γενναίες σαν αυτή που πήρε -με παραδειγματική καθυστέρηση- η Λιόν

Μια "φυλή" γύρω από κόμματα και κυβερνήσεις, τα μέλη της οποίας, ονειρεύονται θέσεις, μισθούς και εξουσία. Βλάπτει ή ωφελεί τους αρχηγούς;

Η δεύτερη θέση της AfD στις δημοσκοπήσεις στη Γερμανία, η άνοδος ξενοφοβικών και ρατσιστικών κομμάτων και η αμηχανία της ΕΕ που έχει να κάνει με το ότι ρωτά το λάθος ερώτημα και εφαρμόζει τη λάθος πολιτική

Η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη (και αλλού) δεν είναι δυνατόν να αποσυνδέεται από την κυριαρχία της αγοράς ανά τον κόσμο. Η εμπέδωση του "μονοδρόμου" καταργεί τις εναλλακτικές επιλογές και οδηγεί στη γέννηση πολιτικών "τεράτων".

Η συζήτηση για το πώς η Δημοκρατία θα αντιμετωπίσει θεσμικά, αποφασιστικά και οριστικά την νεοναζιστική οργάνωση, πρέπει να γίνει εδώ και τώρα.

Πέντε χρόνια μετά η μνήμη παραμένει ασβέστη, κι έτσι πρέπει να μείνει

Ο πρωθυπουργός είναι περίεργος εξ ανάγκης, προκειμένου να εμποδίσει τη Φώφη να επικαλείται τους οικογενειακούς δεσμούς που τη συνδέουν με την Κεντροαριστερά, αλλά και τον Μητσοτάκη να έχει φιλικές σχέσεις μαζί της.

Η υπογραφή της συμφωνίας για το Σκοπιανό από τον Ζάεφ εμπνέει τις πολιτικές ηγεσίες στην ΕΕ και στις ΗΠΑ που τον αντιμετωπίζουν σαν έναν σπουδαίο ηγέτη.

Αλήθεια, έχουμε πράγματι κατανοήσει που βρέθηκε η χώρα; Είμαστε στ' αλήθεια αποφασισμένοι να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας για να προκαλέσουμε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα από τα μέχρι σήμερα; Μπορούμε; Και με ποιον τρόπο;

Για την επιλογή του πρώην πρωθυπουργού να παραμένει επί οκτώ χρόνια αμέτοχος από την πολιτική αντιπαράθεση πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί

Το ΕΛΚ θεμελίωσε την πολιτική ακραίας λιτότητας για τον Νότο και την υπερασπίζεται ακόμη και σήμερα. Άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και σήμερα κατηγορεί μόνο την απέναντι πλευρά για λαϊκισμό χωρίς να κοιτάζει τις δικές του ευθύνες. Οι εναγκαλισμοί με τον Όρμπαν και τη ρητορική του, γίνονται όλο και πιο επικίνδυνοι.

Αντί να ενδυναμωθεί ο ρόλος του ολοήμερου σχολείου, φθάσαμε στο σημείο το ολοήμερο σχολείο να είναι περισσότερο χρόνος παραμονής στο σχολείο μέχρι να επιστρέψουν –όσοι προλαβαίνουν- οι γονείς από τις δουλειές τους.