ΓΝΩΜΕΣ

Όποιος πολιτεύεται χωρίς να έχει προτεραιότητα τους ασθενέστερους ρισκάρει πολύ. Τα άδεια στομάχια δεν απαντούν σε δημοσκοπήσεις.

Πάντα, ή σχεδόν πάντα, όταν αποκαλύπτεται μια απάτη, υπάρχει μια δικαιολογία και στο τέλος η μετάθεση της ευθύνης. Πάντα υπάρχει ένα... μήλο και ένας "όφις" για να αναλαμβάνει την ευθύνη.

Πρώτιστος στόχος του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ είναι να έχουν μια "διαχειρίσιμη ήττα". Και αυτό σημαίνει δύο τινά: η ΝΔ να είναι μακριά από ποσοστό που παραπέμπει σε αυτοδυναμία και η διαφορά των δύο κομμάτων να μην ξεπεράσει τις πέντε μονάδες.

Εκτός από τις δημοσκοπήσεις “per se” υπάρχει και η ερμηνεία τους. Οι περισσότεροι, για προφανείς λόγους σκοπιμότητας, απέφυγαν να υιοθετήσουν το κλισέ περί “φωτογραφίας της στιγμής” και τις μετέτρεψαν σε πολιτικό “λάστιχο”.

Όταν ο γραμματέας ενός κόμματος εξουσίας, υιοθετεί σκοτεινές φήμες λίγες μέρες πριν τις κάλπες, τότε μπαίνουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Κορυφαία στελέχη της Ν.Δ αρχίζουν να διατυπώνουν την άποψη πως η σύγκριση στις 26 Μαΐου πρέπει να γίνει με τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015. Βολικό σίγουρα. Είναι όμως ορθό;

Υποχρέωση του αρχηγού της ΝΔ να απαντήσει σε φασίζουσες συμπεριφορές και πρακτικές που ανοίγουν την όρεξη για χειρότερες καταστάσεις στο μέλλον. Σε τελευταία ανάλυση μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να σταματήσει τον Αλέξη Τσίπρα να πετύχει το στόχο του.

Το πρόβλημα για τον κ. Μητσοτάκη, το κόμμα του, και κυρίως για τη χώρα, είναι ότι, διανύουμε εποχή του επιδερμικού εντυπωσιασμού, ικανού, πάντως, να δημιουργήσει θόρυβο.

Άλλο υπουργός και άλλο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και υποψήφιος πρωθυπουργός...

Βυθισμένοι στο ψυχοπνευματικό έλος μιας διχαστικής και ατελέσφορης ψευδο-αντισυστημικής ρητορείας, αδυνατούμε συχνά να αντιληφθούμε πόσο γρήγορα, συναρπαστικά και αμετάκλητα αλλάζει ο κόσμος και οι ζωές μας.

Γιατί ο κ. Μητσοτάκης σκέφτεται ένα παιδί στο Περιστέρι και δεν σκέφτεται ένα παιδί στην Εκάλη που θέλει να πάει σε τεχνική σχολή; Αυτό είναι το όραμά του για την κοινωνία; Οι Περιστεριώτες να είναι το τεχνικό προσωπικό της Εκάλης;

“Τα δικά μας, δικά μας και τα δικά σας, δικά μας”, δεν γίνεται εάν στοιχειωδώς πιστεύουμε σε όσα διακηρύττουμε περί “πολιτικού πολιτισμού”.

Όπως είχε πει ο Μαρξ: "Η Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα".

Είναι προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας εκτός από κυνικός είναι και αλαζόνας, αφού ελπίζει ότι το δικό του κόλπο θα πετύχει αυτό που δεν πέτυχε το "Τσοβόλα δώστα όλα" το 1989.

Εκείνο που μένει -κι αυτό είναι που προκαλεί αμηχανία στην αξιωματική αντιπολίτευση- είναι πως ο πρωθυπουργός καταφέρνει να εξαγγείλει και, κυρίως, να νομοθετήσει παροχές. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ένας πολιτικός έχει "ευχάριστα νέα" να πει.

Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ κάνουν ό,τι όλοι οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις μπροστά στις κάλπες. Μπορούν να τα καταφέρουν;

Η εθνική στρατηγική απέναντι στην Άγκυρα εδώ και 20 χρόνια είναι ψιλά γράμματα για το γνωστό αντιπρόεδρο που θεωρεί ότι εμπόδιο στην ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος είναι η θρησκεία, όχι το δημοκρατικό έλλειμμα και η προκλητικότητα. Ευτυχώς ο Μητσοτάκης τουλάχιστον κοιτάει τα σοβαρά

Όταν γνωρίζεις ότι μια καλοδουλεμένη μηχανή προπαγάνδας, θα κάνει τα πάντα για να αποπροσανατολίσει την συζήτηση από την προσπάθεια που γίνεται για να επιστραφούν στους ασθενέστερους μέρος των χρημάτων, που τους στέρησαν τα μνημόνια και οι οπαδοί του "βάστα Σόιμπλε" είναι μεγάλο λάθος να την τροφοδοτείς.

Όποιος έχει το κουράγιο να διαβάσει ολόκληρη την ομιλία του αρχηγού της ΝΔ στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματός του, πολύ εύκολα θα διαπιστώσει ότι χρησιμοποιεί επιχειρήματα που βασίζονται σε ψευδή ή παραπλανητικά στοιχεία. Και γι’ αυτό η ομιλία του βρίθει λαϊκιστικών αναφορών.

Τι είναι σημαντικότερο; Η "συμπεριφορά" του Παύλου Πολάκη ή το "κούρεμα" προσαυξήσεων και βασικής οφειλής όσων έχουν χρέη προς το Δημόσιο; Η απάντηση μοιάζει εύκολη, δεν αποδεικνύεται, όμως, και δεδομένη.

Το "προοδευτικό" πλαίσιο που δημιούργησε ο Αλέξης Τσίπρας έχει τόση ελαστικότητα που χωράει από τη Κουντουρά μέχρι το Ραγκούση και από τη Μεγαλοοικονόμου μέχρι τον Θεοχαρόπουλο. Γιατί όχι και τον Σάντσεθ; Μήπως θα το μάθει ποτέ;

Το πρώτο μεταμνημονιακό Πάσχα μας βρήκε να ευχόμαστε όλοι «Καλή Ανάσταση». Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Προσμένουμε το θαύμα, με τη μεταφυσική του έννοια , εξ ουρανού. Και αρκούμαστε σ αυτό, αδιαφορώντας για τη δική μας περιοχή ευθύνης.

Τα συμπεράσματα από την εκλογική μάχη στην Ισπανία και τα συχνά αδόκιμα συμπεράσματα που εξάγονται στην Ελλάδα.

Ο ισπανικός εμφύλιος (1936-1939) και ο ένοπλος διεθνής αντιφασιστικός αγώνας κατά του Φράνκο "έδεσε" ακόμα περισσότερο την ιστορία των δύο λαών.

Όσα καταγράφουν οι έρευνες... "Κατά τα λοιπά, στην Ελλάδα κυβερνούν οι...κομμουνιστές"

Που ακούστηκε ένας ανάπηρος και δη υποψήφιος με τη ΝΔ να αμφισβητεί την κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησης. Εν προκειμένω ο Κυμπουρόπουλος προκάλεσε τον Πολάκη κι αυτός αμύνθηκε στο όνομα όλων των ΑμεΑ.

Διότι μπορεί η μπουνταλοσύνη του Πολάκη να ικανοποιεί τους φανατικούς, αλλά ταυτόχρονα απωθεί τους άλλους, οι οποίοι μπορεί να είναι περισσότεροι. Και οι φανατικοί είναι δεδομένοι, οι άλλοι όχι...

Δυστυχώς, ως κράτος δεν έχουμε αποφύγει την μνημονιακή πλαισίωση (ή μεταμνημονιακή διαιώνιση αν θέλετε) της διαχείρισης των δικαιωμάτων αυτών.

Το πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που το πάθος και η ορμή καταδυναστεύει το πολιτικό και το ουσιώδες. Μπορεί κανείς να είναι όσο αψύς θέλει (και επ΄ αυτού τα πρωτεία δεν διεκδικούν μόνο τα Σφακιά...), αρκεί να μην επιτρέπει στο ευέξαπτο του χαρακτήρα του να αποπροσανατολίζει από την ουσία του λόγου του...

Στην Ελλάδα η προτροπή αυτή δεν έχει ιδιαίτερη πέραση. Καθένας (νομίζει ότι μπορεί να) λέει ό,τι θέλει χωρίς συνέπειες.

Το κυβερνών κόμμα μετατοπίζεται προς το κέντρο και κάποιοι στην αξιωματική αντιπολίτευση κοιτούν με άγχος δεξιά

Η χούντα του 1967 ήταν η τελευταία στρατιωτική δικτατορία που έζησε η Ελλάδα. Ήταν κατάλοιπο και αποτέλεσμα μιας ανώμαλης εποχής που διήρκεσε πολλές δεκαετίες. Ήταν ένα διδακτικό μάθημα για τον πολιτικό κόσμο και ο καταλύτης που οδήγησε τη χώρα στον ευρωπαϊκό δρόμο, οριστικά και αμετάκλητα.

Ο πρωθυπουργός έχει καταρρίψει, με τις μεθόδους και τις πρακτικές που χρησιμοποιεί, όλα εκείνα τα προσχήματα που θεωρητικά πραγματεύεται η αρχή της διάκρισης των εξουσιών.

Οι 15 "Πολίτες της Σκύδρας" -εκ των 5.406 πολιτών της Σκύδρας - είναι, δυστυχώς, φορείς μιας εξαιρετικά επικίνδυνης άποψης, δίχως να αντιλαμβάνονται πως αυτή η ενέργεια ελάχιστα απέχει από την ...καύση βιβλίων με περιεχόμενο που δεν συνάδει με τις δικές τους απόψεις.

 Fake News, επικοινωνιακά τρικ και "πόλεμος" με το αυτονόητο, σε μια προεκλογική εκστρατεία χωρίς κανόνες

Όσοι ελπίζουν πως η μετακίνηση του από το "κλεινόν (πολιτικό) άστυ" στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο, θα τον μεταλλάξουν σε κέρινο ομοίωμα του γαλάζιου μαυσωλείου των αποστράτων, πιθανότατα θα διαψευσθούν.

Τα πρωτοσέλιδα ανά τον πλανήτη φιλοξένησαν την καμμένη Παναγία των Παρισίων. Τα social media έγιναν πεδίο δημοσιογραφίας των πολιτών. Τα ελληνικά ιδιωτικά κανάλια, παρέμειναν πιστά στη δική τους "κουλτούρα".

Οι κυβερνήσεις και οι πρωθυπουργοί δεν κάνουν πρόωρες εκλογές παρά μόνον (ότ)αν είναι βέβαιοι ότι θα τις κερδίσουν. Οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Έτσι κι αλλιώς, ο νυν πρωθυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα διπλό ρίσκο.

Τελικά η Μονμάρτρη έγινε η αφορμή να αποκαλυφθεί γιατί η Κατερίνα Παπακώστα είπε «Καλημέρα θλίψη» στον πρωθυπουργό.

Το μόνο που μένει να δούμε είναι η απάντηση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ όταν έρθει η ώρα της κάλπης. Καλύτερα να μην βάλουμε στοίχημα.