Α. Γεωργιάδης: Γιατί ήταν σωτήρια για την Ελλάδα η διαπραγμάτευση του 2015

Ολη η συνέντευξη του Αδωνι Γεωργιάδη στο NEWS 24/7 στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ “Δημοψήφισμα 2015: Η ανατομία μίας ιστορικής στιγμής”.

Πως αποτιμάτε σήμερα το σύνολο της περιόδου του πρώτου εξαμήνου του 2015;

Δεδομένου ότι αυτή η διαπραγμάτευση, η βλακώδης που έκαναν, μας έσωσε από 15 χρόνια εξουσίας Τσίπρα και Αριστεράς νομιζω ότι ήταν σωτήρια για τον ελληνικό λαό. Ευχαριστώ πολύ την έκαναν και θέλω να εξηγήσω το γιατί.

Οι Ευρωπαίοι είχαν συμβαστεί με την κυβέρνηση Σαμαρά, με το λεγόμενο μέιλ Χαρδούβελη. Το μέιλ Χαρβούβελη είχε μέτρα της τάξης το 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ.

Ήταν μέτρα, δεδομένων όλων αυτών που είχαμε ήδη ψηφίσει, τρίχες. Εάν τα ψήφιzε ο Τσίπρας μόλις ερχόταν, οι Ευρωπαίοι θα του δίναν τη συμφωνία σχεδόν αμέσως μόλις είχε εκλεγεί.

Άλλωστε οι Ευρωπαίοι ήθελαν να έρθει αριστερά στην Ελλάδα, τον θεωρούσαν φρέσκο πρόσωπο τον Τσίπρα, τον συμπαθούσε η Μέρκελ κτλ.

Εάν έκλεινε τη συμφωνία Φεβρουάριο 15 θα είχε απολαύσει το πετρέλαιο ως τα 30 δολάρια το βαρέλι και την αυτόματη εκτόξευση της ελληνικής οικονομίας λόγω της κλεισμένης συμφωνίας που θα έδινε 3 με 4% ανάπτυξη το χρόνο χωρίς να κάνει τίποτα άλλο.

Φανταστείτε με capital controls και κλειστές τράπεζες η ανάπτυξη ήταν περίπου 0%, δεν πήγε στην ύφεση. Για ποιο λόγο; Διότι η διεθνής οικονομική συγκυρία τότε ήταν τόσο καλή και η οικονομία στην Ευρωζώνη πήγαινε πολύ καλά.

Αν λοιπόν είχαν κλείσει συμφωνία, δεν θα είχαμε 0 % ανάπτυξη το 2015. Θα είχαμε 4% το 2015, 4% το 2016, 4% το 2017. Αντε τώρα εξηγήσουμε στον ελληνικό λαό ότι αυτό το 4% που απολάμβανε δεν ήταν αποτέλεσμα του Τσίπρα αλλά ήταν αποτέλεσμα του μνημονίου που είχαν ψηφίσει οι προηγούμενοι.

Δεν θα το καταλάβαινε κανένας, θα ψηφίζανε όλοι Τσίπρα και το 2019 και έχει ο Θεός. Ευτυχώς, επειδή ο Τσίπρα ήταν άσχετος, δεν καταλάβαινε από οικονομία τίποτα, και αντί να δώσει το Υπουργείο Οικονομικών σε έναν σοβαρό άνθρωπο -ο πιο σοβαρός που είχε εκείνη την εποχή ήταν Γιάννης Δραγασάκης ο οποίος ήταν και έξυπνος και ικανός- ανέθεσε τη διαπραγμάτευση στο μεγαλύτερο ναρκισσό όλων των εποχών,στον Γιάνη με ένα ν.

Αυτός πήρε στο λαιμό του την Ελλάδα, τον Τσίπρα, την Αριστερά, τους πάντες και έτσι εμείς είμαστε τώρα στην κυβέρνηση. Το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν μια καταπληκτική ιδέα γιατί έσωσε την Ελλάδα από την Αριστερά και ταυτόχρονα έβαλε και ένα αντι-αριστερό εμβόλιο στον ελληνικό λαό το οποίο κρατάει ακόμα. Οσο ηττώνται οι ιδέες της αριστεράς, τόσο καλύτερα πηγαίνει η οικονομία των κράτων

Μιλάτε, λοιπόν, για το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο της εποχής…

Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έχει ξεκινήσει πιο πριν αλλά εκείνη τη στιγμή εδραιώθηκε. Στο δημοψήφισμα του 15 έγινε η ζύμωση σε επίπεδο δρόμου η οποία βέβαια μετά αναζωπυρώθηκε με τη σκευωρία Novartis.

Oμως έχει ξεκινήσει πιο πριν, όταν έγινε η συγκυβέρνηση Παπαδήμου, στο τέλος του 2011. Αυτά ήταν τα πρώτα σπαράγματα τοy αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, δηλαδή δυνάμεις που μέχρι τότε ήταν παραδοσιακά αντίθετες, βρέθηκαν στα ίδια κυβερνητικα έδρανα.Αυτό εντάθηκε μετά το PSI.

Μήπως κατά τη διάρκεια του διαστήματος από την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος έως τη διενέργειά του έγιναν υπερβολές από μέρους σας που οδήγησαν στη μεγάλη νίκη του όχι;

Προσωπικά δεν είχα ούτε μία στιγμή την παραμικρή αμφιβολία ότι θα επικρατούσε το όχι. Για να σας πείσω για το πόσο το πιστεύω αυτό, θα σας πω τι έκανα για τον εαυτό μου. Εγώ πήγα το πρωί εκείνης της ημέρας, ψήφισα και έβαλα το ψηφοδέλτιο που έριξα στο twitter για να θυμάται ο ελληνικός λαός πως ήμουν στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Πήγα σπίτι μου, πήρα τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, τους πήγα στο αεροδρόμιο, τους έβαλα σε ένα αεροπλάνο, τους έστειλα στις ΗΠΑ, στο σπίτι ενός φίλου μου.

Τους είπα, πριν, τα εξής: Επειδή ο Τσίπρας θα κερδίσει σίγουρα σήμερα, αν δεν κάνει κωλοτούμπα που δεν το βλέπω, η Ελλάδα σε δέκα μέρες θα είναι σε εμφύλιο. Εμένα λογικά θα με κυνηγούν για να με σκοτώσουν, είχα τότε παιδί ενός έτους, τον Αλκαίο. Οπότε τους έστειλα στις ΗΠΑ και είπα είπα, αν ζήσω, έχει καλώς, αν δεν ζήσω, τι να κάνουμε, είμαι εκλεγμένος βουλευτής, δεν μπορώ να φύγω.

Άρα δεν είχαμε αμφιβολία ότι θα χάναμε. Ήταν αδύνατο να κερδίσουμε το δημοψήφισμα. Ο λόγος ήταν πάρα πολύ απλός. Το δημοψήφισμα παρουσιάστηκε στον ελληνικό λαό με συναισθηματικά κριτήρια. Οι ήρωες έλεγαν το όχι και οι προσκυνημένοι έλεγαν το ναι.

Αν βάλεις τον Ελληνα να ψηφίσει με συναισθηματικά κριτήρια, δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάει κόντρα στο συναίσθημα. Γιατί η όλη μας ιστορική πορεία αποδεικνύει ότι κατά βάση είμαστε λαός των συναισθημάτων. Σε μια κάλπη λοιπόν, που ντρεπόσουν να πεις ότι ψηφίζεις ναι ήμασταν χαμένοι από χέρι.

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ο Τσίπρας δεν ήθελε καθόλου να κάνει το δημοψήφισμα.Και η διαχείριση της νίκης του όχι αποδεικνύει αυτό το πιστεύω εγώ. Πιστεύω ότι ο Τσίπρας νόμιζε, εκεί πιστεύω ότι τον επηρέασε πάρα πολύ ο Βαρουφάκης-ότι θα κάνει το δημοψήφισμα και θα υποχωρήσουν οι Ευρωπαίοι. Ο Τσίπρας το “έφαγε” γιατί ήταν άσχετος. Οι Ευρωπαίοι δεν ανησυχούσαν το 15 για την Ελλάδα.

Αυτό πιθανόν να είχε κάποια αξία, ως σκέψη, το 2010. Τότε είχαν λόγους να ανησυχούν γιατί οι τράπεζές τους είχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Το 15 δεν είχαν.

Μόνο για λόγους ανθρωπιστικούς ενδιαφέρονταν. Άρα ο επιχειρούμενος εκβιασμός ήταν μηδενικής αξίας για αυτούς. Ελάχιστης.

Κατά συνέπεια, ο Τσίπρας πείστηκε προσδοκώντας ότι θα του δώσει η Μέρκελ κάτι καλύτερο. Η Μέρκελ δεν του έδωσε κάτι καλύτερο. Δεν μπορούσε όμως να το πάρει πίσω γιατί είχε εγκλωβιστεί.

Και σύρθηκε στο δημοψήφισμα. Αν δείτε την εικόνα της βραδιάς της νίκης του, θα διαπιστώσετε ότι ο Τσίπρας δεν είναι πουθενά χαρούμενος. Αν δείτε τη φάτσα του είναι σαν κηδεία. Φαινόταν ότι ο ίδιος είχε πλήρη, πια, συνείδηση ότι είχε μπλέξει άσχημα.

Για τον Τσίπρα, ξέρετε, έχω τη χειρότερη γνώμη. Παρόλα αυτά, οφείλω να πω ότι η απόφασή του να κάνει την περίφημη κωλοτούμπα είναι το μόνο πράγμα στην πολιτική του ζωή που έχει αξία και ήταν και δύσκολο. Γιατί αν δεν είχε κάνει τίποτα, θα είχαμε καταστραφεί.

Ο Τσίπρας μετά από το δημοψήφισμα, μπορούσε να πάει την Ελλάδα, στην δραχμή, εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ζήσει όλον τον κομμουσμό που ήθελε από τα νιάτα του και η Ελλάδα να γίνει Βενεζουέλα. Ευτυχώς, μπράβο του, έκανε την κολοτούμπα. Φυσικά, αν το είχε κάνει έξι μήνες νωρίτερα, σήμερα θα κυβερνούσε ακόμα. Αλλά, that’s life.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το δημοψήφισμα λειτούργησε ως βαλβίδα ασφαλείας, ως βαλβίδα αποσυμπίεσης;

Πιθανόν, αλλά ηταν πολύ ακριβή. Το είπα πριν και το πιστεύω. Εάν είχε υπογράψει νωρίτερα μία συμφωνία, ναι θα είχε μια πολιτική ζημία στην αρχή, αλλά στη συνέχεια απλωνόταν μια τετραετή θητεία μπροστά του. Μετά από τέσσερα χρόνια κανείς δεν θα θυμόταν. Στην Ελλάδα όλοι ξεχνούν σε τέσσερα χρόνια.

Είμαι πεπισμένος ότι έκανε λάθος. Πιστεύω πραγματικά το μοιραίο πρόσωπο για την Τσίπρα και την Αριστερά ήταν ο Βαρουφάκης. Εάν είχε βάλει δίδυμο Δραγασάκη και Τσακαλώτο στην αρχή, δεν υπήρχε περίπτωση να μην κλείσει συμφωνία. Αυτοί μπορεί να είναι αριστεροί και σκληρά αριστεροί, αλλά είναι σοβαρά πρόσωπα για το χώρο τους. Είχαν συναίσθηση των ορίων και καταλάβαιναν από λεφτά.

Ο Βαρουφάκης επειδή είναι νάρκισος και τον ενδιέφερε μόνο να πουλήσει κανά βιβλίο και να δείξει ότι είναι ο πρίγκιπας της αριστεράς, τους πήρε στο λαιμό του.

Οταν έβαλε τον Τσακαλώτο μαζί με τον Βαρουφάκη ήταν η πρώτη κίνηση του Τσίπρα που άρχισε να λέει μέσα του ότι άτι δεν πάει καλά με τον Γιάννη με ένα ν. Αυτό πιστεύω. Αλλά ήταν ήδη αργά, τον είχε παρασύρει.