Απίστευτα πλάνα: Άγριες όρκες φιλιούνται σε βίντεο για πρώτη φορά

Παρά το γεγονός ότι έχουν τη φήμη του πιο επικίνδυνου κυνηγού στις θάλασσες, οι όρκες “έδειξαν” και μια πιο “ρομαντική” πλευρά τους. Αφού πρόσφατα καταγράφηκαν να κάνουν μεταξύ τους “μασάζ με φύκια”, νέα έρευνα έδειξε ότι τους αρέσει να φιλιούνται και μάλιστα με… γαλλικό φιλί.

Μέχρι τώρα η συμπεριφορά αυτή είχε παρατηρηθεί σε όρκες μόνο σε καθεστώς αιχμαλωσίας. Η όλη πράξη έκανε τους επιστήμονες να αναρωτηθούν αν αυτή η κίνηση ήταν κάτι που παρατηρείται σε άγριες όρκες ή οφειλόταν στο γεγονός ότι ήταν σε αιχμαλωσία, ως “παιχνίδι”.

Ωστόσο, στα νερά των φιόρδ Kvænangen στη Νορβηγία, βιντεοσκοπήθηκαν δύο άγριες όρκες (Orcinus orca) να φιλιούνται στο στόμα, με GoPro κάμερες και τα πλάνα μόλις κυκλοφόρησαν. Η αλληλεπίδραση των ζώων κατεγράφη από επιστήμονες καταδύτες. Οι δύτες κολυμπούσαν ήσυχα στο νερό, κοντά στην επιφάνεια, για να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο ενόχλησης των φαλαινών – δολοφόνων.

Η αλληλεπίδραση διήρκεσε συνολικά 1 λεπτό και 49 δευτερόλεπτα και περιελάμβανε τρία επεισόδια φιλιού, διάρκειας 10, 26 και 18 δευτερολέπτων το καθένα. Μετά το τελευταίο επεισόδιο, οι όρκες χώρισαν και κολύμπησαν μακριά η μία από την άλλη.

Αυτή η συμπεριφορά είναι παρόμοια με εκείνη που παρατηρήθηκε στο Loro Parque, ένα θαλάσσιο πάρκο στην Τενερίφη το 2013. Οι άνθρωποι του πάρκου ανέφεραν τότε πως περιστατικά “τσιμπήματος γλώσσας” είχαν εντοπιστεί μεταξύ τεσσάρων μεμονωμένων θηλαστικών. Το “φιλί” έχει επίσης παρατηρηθεί σε φάλαινες μπελούγκα, όπου πιστεύεται ότι ενισχύει τους κοινωνικούς δεσμούς και παρατηρείται συχνά σε νεαρά άτομα. Οι ειδικοί σημειώνουν πως το “γαλλικό φιλί” με γλώσσα, ίσως είναι μια κίνηση που βοηθά στην ανάπτυξη κοινωνικών, ακόμη και κινητικών δεξιοτήτων στα κητώδη.

“Το τσίμπημα της γλώσσας είναι είναι εξαιρετικά σπάνιο”, δήλωσε στο Live Science ο Javier Almunia, συγγραφέας της μελέτης. “Η συχνότητα είναι εξαιρετικά χαμηλή — μπορεί να εμφανιστεί και στη συνέχεια να μην παρατηρηθεί ξανά για αρκετά χρόνια”. “Αυτή η συμπεριφορά φαίνεται να εξυπηρετεί σκοπούς συνεργασίας και μπορεί να παίζει ρόλο στην ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών ή στην επίλυση συγκρούσεων, παρόμοια με τις συμπεριφορές περιποίησης ή συμφιλίωσης σε άλλα άκρως κοινωνικά είδη”, είπε ακόμη. Ωστόσο, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το τι ακριβώς ώθησε τις όρκες να επιδείξουν το “φίλημά” τους, χωρίς περαιτέρω έρευνα.

Φιλί ή παιχνίδι;

Δεδομένου όμως ότι η πράξη έχει πλέον παρατηρηθεί τόσο σε ζωολογικά περιβάλλοντα όσο και στην άγρια ​​φύση, οι ερευνητές είναι τώρα πιο σίγουροι ότι αυτό το φιλί αποτελεί μέρος του φυσικού “ρεπερτορίου” των ζώων αυτών. Έτσι, η παρατήρηση αυτή καταρρίπτει ξεκάθαρα την άποψη ότι “το φιλί των φαλαινών” συμβαίνει μόνο στην αιχμαλωσία.

Η πρώτη επίσημη καταγραφή “γαλλικού φιλιού με γλώσσα” στις όρκες έγινε το 1978 αλλά για πρώτη φορά βιντεοσκοπείται στην άγρια φύση και δίνεται τώρα στη δημοσιότητα. Αυτό υπογραμμίζει πόσο δύσκολο είναι να μελετηθούν οι υποβρύχιες συμπεριφορές σε αυτά τα θηλαστικά και πώς η επένδυση σε τεχνολογίες υποβρύχιας παρακολούθησης θα μπορούσε να είναι ωφέλιμη για να μάθουμε ακόμη περισσότερα για τη ζωή τους και τις συνήθειές τους.

Ο Luke Rendall από το Πανεπιστήμιο St. Andrews της Σκωτίας δήλωσε ότι δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα ακόμη. “Ίσως πρόκειται για μια φιλική συμπεριφορά, ίσως για επαιτεία τροφής ή ακόμα και για κάποια μορφή προσπάθειας καλλωπισμού. Χωρίς συστηματική καταγραφή, όλα είναι εικασίες”, εξηγεί.

oceans

Οι ερευνητές στην εργασία τους υποστηρίζουν ότι το παρατηρούμενο τσιμπολόγημα της γλώσσας θα μπορούσε να είναι μια “τάση” για το παιχνίδι στις όρκες, παρόμοια με την τοποθέτηση νεκρών ψαριών στο κεφάλι τους ως καπέλα , κάτι που παρατηρήθηκε σε έναν πληθυσμό τους.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι όρκες θεωρούνται κορυφαίοι θηρευτές, καθώς δεν έχουν φυσικούς εχθρούς και τρέφονται ακόμα και με μεγάλους καρχαρίες.

Οι όρκες είναι ιδιαίτερα κοινωνικές. Κάποιοι πληθυσμοί αποτελούνται από οικογένειες βασιζόμενες στη γραμμή αίματος της μητέρας, οι οποίες είναι οι σταθερότερες από τις αντίστοιχες κάθε άλλου ζωικού είδους. Οι πολύπλοκες κυνηγετικές τεχνικές και οι φωνητικές συμπεριφορές τους, οι οποίες είναι συχνά διαφορετικές σε ξεχωριστές ομάδες και κληροδοτούνται στις επόμενες γενιές, έχουν χαρακτηριστεί ως εκδηλώσεις πολιτισμού. Μάλιστα, μιμούνται η μία την άλλη, και φαίνεται πως διδάσκουν εκούσια διάφορες τεχνικές σε άλλους συγγενείς τους. Χαρακτηριστικό είναι το πώς μαθαίνουν στα μικρά τους να πιάνουν φώκιες.

Σε κάθε περίπτωση οι άγριες όρκες δεν αποτελούν απειλή για τον άνθρωπο, αν και έχουν καταγραφεί περιπτώσεις φαλαινών-δολοφόνων σε αιχμαλωσία που τραυμάτισαν ή σκότωσαν τους εκπαιδευτές τους σε θαλάσσια πάρκα.

Παγκοσμίως, οι εκτιμήσεις του πληθυσμού των φαλαινών δολοφόνων είναι αβέβαιες, αλλά πρόσφατες εκτιμήσεις συμφωνούν σε ένα ελάχιστο 50.000 ατόμων.