ΑΚΡΙΒΟΙ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ, ΦΘΗΝΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα. Με αναμφισβήτητη γεωπολιτική σημασία λόγω της γεωγραφικής μας θέσης, με λαμπρή αρχαία ιστορία που τη θυμόμαστε όταν μας βολεύει, με μια μοναδική ικανότητα (σπάνια) να γινόμαστε ή (συνήθως) να νομίζουμε ότι είμαστε το επίκεντρο ολόκληρου του κόσμου κι όλοι ασχολούνται μαζί μας.

Όμως, και πάλι, η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, όλοι το ξέρουμε. Πολύ μακριά από κάθε G7 και G20 που ρυθμίζουν τις τύχες του πλανήτη. Πολύ μικρή για να μπορεί να επηρεάζει ουσιαστικά τις εξελίξεις σε μια τόσο τρικυμιώδη περίοδο σαν αυτή που ζούμε. Θα περίμενε ίσως κανείς μεγαλύτερη εθνική ενσυναίσθηση, ενθάρρυνση κι όχι ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι διαχρονική (και δίκαιη) προς τον παλαιστινιακό λαό. 

Αν μη τι άλλο, είναι και τέτοιες οι μέρες στο τέλος κάθε Ιουλίου που μας θυμίζουν την εισβολή στην Κύπρο, είναι τέτοιο το μπούλινγκ του διαρκώς αναδιπλούμενου Ερντογάν την τελευταία δεκαετία, (δεν) είναι και τόσο σπουδαίες οι επιτυχίες της εξωτερικής μας πολιτικής (για τις οποίες πρωθυπουργοί τουφεκάνε τηλεοπτικά πρώην πρωθυπουργούς, όπως είδαμε μέσα στην εβδομάδα) που -πάλι ίσως- θα υπαγόρευαν μια διαφορετική, πιο μετριοπαθή, εθνική στάση.

Η κυβέρνηση όμως, κι ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, από την 7η Οκτωβρίου και μετά δεν υποχωρούν ούτε βήμα. «Το Ισραήλ είναι στρατηγικός μας σύμμαχος», όχι μόνο το λέμε αλλά πρέπει να το δείχνουμε και με κάθε τρόπο. (Συνεχίζοντας την πολιτική και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τις εγκάρδιες συναντήσεις Τσίπρα-Νετανιάχου και τις αμίμητες συνομιλίες Παππά-Σαμπύ Μιωνή.) Να το υπενθυμίζουμε με κάθε τρόπο, λοιπόν, ακόμα κι αν η στάση της Δύσης, τόσο σε επίπεδο ηγεσιών όσο -κυρίως- στο επίπεδο των κοινωνιών, έχει αλλάξει ραγδαία τους τελευταίους μήνες.

Ο έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφτηκε και συναντήθηκε με τον, καταζητούμενο με ένταλμα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, Νετανιάχου στις 31/3 (και φυσικά δεν έκανε καμία δήλωση για τον αποκλεισμό της Γάζας που έχει ξεκινήσει από τις 2/3). Η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στη μειοψηφία που δεν υπέγραψε πριν δύο μήνες την μετριοπαθή ανακοίνωση της της διπλωματικής υπηρεσίας της ΕΕ, EEAS, που ζητούσε «την πλήρη επανέναρξη βοήθειας στη Γάζα», ενώ τις προηγούμενες ημέρες ζήσαμε ένα «θρίλερ» μέχρι να διαπιστώσουμε ότι ο έλληνας υπουργός ήταν ανάμεσα στους τελευταίους που έβαλαν την υπογραφή τους στην κοινή δήλωση 29 υπουργών Εξωτερικών που με προσεκτική γλώσσα καταδικάζουν το «μοντέλο παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας» στη Γάζα, την οποία το Ισραήλ έχει μετατρέψει σε παγίδα θανάτου.

Είναι κι άλλα, αν ψάξει κανείς στις πίσω σελίδες των ειδήσεων θα δει ότι το υπουργείο Εθνικής Άμυνας διοργάνωσε έκθεση εμπορίου όπλων με καλεσμένες και 33 ισραηλινές εταιρείες , η ισραηλινή πρεσβεία διοργάνωσε την πολυσυζητημένη εκδήλωση στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη (που ματαιώθηκε από τις αντιδράσεις εκδοτικών οίκων), υπήρξε κι απόπειρα διοργάνωσης εκδήλωσης «αλληλεπίδρασης ελληνικών και ισραηλινών παραδόσεων και πολιτισμών» σε σχολεία του Πειραιά – όλα αυτά μόνο τον περασμένο Μάιο. 

Το πλέον εξώφθαλμο; Η αφαίρεση από το βιβλίο των Νέων Ελληνικών της Γ’ Γυμνασίου του κειμένου «Γάζα, η πόλη με τα παιδιά χωρίς χαμόγελο» του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Ενός συγκλονιστικού κειμένου, γραμμένου από έναν από τους 2-3 έλληνες δημοσιογράφους που κατέχουν άριστα τα ζητήματα της Μέσης Ανατολής. Αποσύρθηκε μετά από 20 χρόνια, ύστερα από ξεκάθαρη παρέμβαση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, όπως αναγκάστηκε να παραδεχθεί στη Βουλή ο Υφυπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Βλάσσης, προκαλώντας τη δικαιολογημένα έντονη αντίδραση του δημοσιογράφου. 

Κάπως έτσι περιγράφεται η εθνική γραμμή. 

Την στιγμή που η κατάσταση στη Γάζα έχει φτάσει στο απροχώρητο. “This is way too far”, ήταν οι λέξεις που χρησιμοποίησε σε ήπιο αλλά απελπισμένο τόνο ο πρωθυπουργός της Παλαιστινιακής Αρχής, Μοχάμεντ Μουσταφά, μιλώντας πριν λίγα 24ωρα στην Κριστιάν Αμανπούρ για το CNN.

Αυτήν την στιγμή που διαβάζετε…

– Μισό εκατομμύριο Παλαιστινίων στη Γάζα έχουν σοβαρό ζήτημα επισιτιστικής ανασφάλειας. Ανάμεσά τους 100.000 γυναίκες και παιδιά που αντιμετωπίζουν σοβαρό υποσιτισμό.

–  21 παιδιά έχουν πεθάνει λόγω υποσιτισμού και πείνας την εβδομάδα που πέρασε. 

– 92 άνθρωποι δολοφονήθηκαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ενώ εμείς συζητούσαμε για το Coldplay-gate, την ώρα που πήγαιναν να λάβουν ανθρωπιστική βοήθεια. Τους σκότωσαν την ώρα που πήγαιναν να πάρουν -κυριολεκτικά- ένα κομμάτι ψωμί.

Υπάρχουν κι άλλα νούμερα από την «αριθμητική της γενοκτονίας». Αυτό που δεν υπάρχει είναι, εύηχη στα ελληνικά, λέξη για το weaponization. Αυτό που κάνει δηλαδή το Ισραήλ με την «ανθρωπιστική βοήθεια», την εκμεταλλεύεται δολοφονικά. Την έχει «σχεδιάσει» και την «επιτρέπει» με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι ρώσικη ρουλέτα (έχοντας μάλιστα ακινητοποιήσει στις γειτονικές χώρες τα φορτηγά της UNRWA με τόνους τροφίμων και φαρμάκων). 

Για το παρακάτω explainer τou Guardian δεν υπάρχουν λόγια, είναι πέρα από ανατριχιαστικό…

 

Η διεθνής κοινή γνώμη έχοντας οριστικά αφοπλίσει τον ηθικό αντιπερισπασμό του δήθεν «αντισημιτισμού», γίνεται πιο παρεμβατική. («Αντισημιτισμός σήμαινε κάποτε να αρνείσαι το Ολοκαύτωμα. Σήμερα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι σημαίνει να μην το υποστηρίζεις», λέει ένα viral tweet των ημερών.) Η Liberation κυκλοφορεί με ένα ακόμα συγκλονιστικό πρωτοσέλιδο La Faime/ H Πείνα. Ο Guardian με συνεχή ρεπορτάζ ασκεί ακόμα μεγαλύτερη πίεση στον βρετανό πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ. Οι NY Times, με την εβραϊκής καταγωγής ιδιοκτησία, που τόσο (δίκαια) έχουν επικριθεί για τον τρόπο κάλυψης εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, κάνουν πρώτο θέμα τα σκελετωμένα παιδιά της Γάζας. Στα τηλεοπτικά παράθυρα του Πιρς Μόργκαν, οι σχολιαστές (ακόμα και ισραηλινοί δημοσιογράφοι όπως ο Γκίντεον Λεβί) χάνουν την ψυχραιμία τους όταν ακούν «σιωνιστές ακτιβιστές» να λένε ότι χειροκροτούν την δράση του IDF.

Τα μέλη ανθρωπιστικών αποστολών επιστρέφουν στη Δύση από τη Γάζα, μιλάνε στα media και οι εξομολογήσεις τους είναι συγκλονιστικές. Η φρίκη και το κακό αντανακλώνται σχεδόν στα μάτια τους, δείτε παρακάτω τον καθηγητή Νικ Μέιναρντ να λέει στη βρετανική τηλεόραση ότι «ειδικά η βρεφική τροφή κατάσχεται στοχευμένα από τις ισραηλινές δυνάμεις στα σημεία ελέγχου»…

 

Κι εδω;

Ξέρετε, οι εδώ αντιπρόσωποι της Ακροδεξιάς Διεθνούς στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν την, εντελώς ανυπεράσπιστη ηθικά και μάλλον συζητήσιμη στρατηγικά, κυβερνητική στάση πετάνε κάθε μέρα και διαφορετικό χαρταετό. Τρομαγμένοι από τα διαφημιστικά σποτ του Ρουβίκωνα, αηδιασμένοι από τους ακτιβιστές της Σύρου, αλληλέγγυοι στον «Ισραηλινό τουρίστα», φυσικά βλέπουν λαϊκισμό στην κίνηση Χαρίτση να πάει στον προεδρικό μέγαρο με τον πρόσφυγα από τη Γάζα κι εννοείται ότι μας προειδοποιούν για τον δήθεν αναδυόμενο φασισμό των όποιων αντιδράσεων (αγνοώντας τον εν εξελίξει φασισμό που μεταφράζει το «νόμιμο δικαίωμα στην άμυνα» σε «αντίποινα» με 60.000 νεκρούς ως τώρα). Μας λένε ότι οι καθημερινοί άνθρωποι στην Ελλάδα, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, πρέπει απλά να παρακολουθούν με sad face την «τελική λύση» στη Γάζα και να μην κάνουν τίποτα. Να μην πιέσουν με κανέναν τρόπο τις πολιτικές ηγεσίες που είτε τους πρόδωσαν είτε δεν τους εκπροσωπούν.

Οι εξελίξεις, για άλλη μια φορά, τους διαψεύδουν. Την ώρα που στην Ελλάδα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ανακοίνωνε ότι «θα συλλαμβάνεται όποιος επιχειρεί να εμποδίσει πολίτες τρίτων χωρών να εισέλθουν νόμιμα στη χώρα» και στο ευρωπαϊκό ματς της ΑΕΚ είχαμε προσαγωγές οπαδών επειδή κουβαλούσαν παλαιστινιακές σημαίες, η Γαλλία ανακοίνωνε ότι σκοπεύει να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον προσεχή Σεπτέμβριο (προφανώς με μεγάλη καθυστέρηση και για τους δικούς της γεωπολιτικούς λόγους, ωστόσο σημαντικό). Λίγες ώρες μετά, με κοινή δήλωση Γαλλία, Βρετανία και Γερμανία ζήτησαν τερματισμό του πολέμου καλώντας το Ισραήλ «να σεβαστεί τις υποχρεώσεις του με βάση το διεθνές δίκαιο». Ο κλοιός γύρω από τον Νετανιάχου φαίνεται επιτέλους να σφίγγει, ακόμα κι αν δεν εφαρμόζονται οικονομικές κυρώσεις, και η Ελλάδα έχει απομείνει να του κάνει πατ πατ. 

Η Ιστορία δε θα μας φερθεί καθόλου καλά…