Πυροτεχνήματα και απυρόβλητα

Οι φωτιές, πέρα από τις τραγικές τους συνέπειες, ενίσχυσαν τα ιδεολογήματα και τα πραγματικά προνόμια λόγου του συντηρητισμού. Κανείς δεν φαίνεται αμέτοχος ευθυνών για το (νέο αλλά αναμενόμενο) αυγουστιάτικο φούντωμα των πυρκαγιών: Εμπρηστές της επόμενης  μέρας των νομοθετικών πυροτεχνημάτων του κ. Φλωρίδη, εθελοντές μη θέλοντες (κατά το γνωστοί – άγνωστοι)  της κ. Βούλτεψη, διαταραγμένοι πυρομανείς, αμελείς επαγγελματίες ή οδηγοί, μεθυσμένοι, κολώνες της ΔΕΔΔΗΕ, ο «στρατηγός άνεμος»*, κεραυνοί σε ξερή γη, κάποιο φλεγόμενο πουλί**, κάποιο φλεγόμενο κουκουνάρι, στροβιλιζόμενες κάφτρες, πλαστικοί σωλήνες ποτίσματος που λειτούργησαν σαν φυτίλια, η κλιματολογική επιβάρυνση που την «ανακαλύπτουμε» ξαφνικά με καθυστέρηση δεκαετιών από τότε που οι ίδιοι αρχίσαμε να την παράγουμε…όλα αυτά εναλλάχθηκαν ή αλληλοσυμπληρώθηκαν στην ειδησεογραφία τους.  Λείπει κανείς από τον συνήθη κατάλογο των  συνήθων ενόχων; Οπωσδήποτε θα το παρατηρήσατε: Λείπουν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, που μένουν στο απυρόβλητο των συστημικών ΜΜΕ, δροσίζονται στο κλιματιστικό τους και τρέπονται σε  τιμητές.

Όποιος ακόμη μπορεί να σκέπτεται αντί να καταπίνει την προπαγάνδα καταλαβαίνει: Αυτό που μπορεί να προληφθεί πιο αποτελεσματικά στην περίπτωση των πυρκαγιών δεν είναι το στιγμιαίο άναμμα. Είναι η εξάπλωσή τους. 

Ασφαλώς πρέπει να τιμωρούνται δίκαια οι όντως ένοχοι των εμπρησμών. Ασφαλώς πρέπει να συμβάλουμε στην  ομαλοποίηση  του κλίματος και στη βιωσιμότητα. Η αντίδρασή μας αυτή είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή! Η πλήρης προληπτική εξαφάνιση όλων των επικίνδυνων, διαταραγμένων ή μεθυσμένων τύπων και όλων των πετούμενων του ουρανού είναι αδύνατη. Τα νομοθετικά «πυροτεχνήματα» του κ. Φλωρίδη πρέπει βγουν από τα εισαγωγικά τους, αφού η ποινική ισοπέδωση παράγει υπερπληθυσμό «φυλακόβιων» και ύψωση των ποσοστών της επικινδυνότητας. Η υπεραυστηρότητα άλλωστε ανέκαθεν ήταν άκαρπη: Με τρύπες στο νερό δεν αντιμετωπίζονται οι πλημμύρες. Το ίδιο αποδείχθηκε δραματικά και στις μέρες μας,  καθώς η ανάπτυξη της αυστηρότητας συγχρονίστηκε  με μαθηματική ακρίβεια με υπερανάπτυξη πυρκαγιών. Η αλλαγή του κλίματος εξάλλου σε βραχύ ή σε μέσο χρόνο επίσης είναι ανέφικτη, επομένως απρόσφορη ως πρόταση προληπτικής πολιτικής απέναντι σε  απειλητικές καταστάσεις που επείγουν.

Αυτό που πραγματικά μπορούμε να προλάβουμε είναι η επέκταση, ώστε το επικίνδυνο «καντηλάκι» – σπίθα να μη γίνεται πύρινη λαίλαπα που καίει τα πάντα στο διάβα της.. Με ποια μέσα  προλαβαίνεται η επέκταση του  πυρός είναι ευνόητο: Χρειάζονται  δασικά παρατηρητήρια, δημόσιος εξοπλισμός, αντιπυρικοί δρόμοι, πυροσβεστικό σώμα με προσλήψεις και με επάρκεια προσωπικού, οργάνωση  εκπαίδευση και υλική στήριξη εθελοντών, επιβραβεύσεις των ηρώων της πυρόσβεσης κι ας είναι ανιδιοτελής η αυταπάρνησή τους, ελικόπτερα και κάνανταιρ. Κι όλα αυτά χρειάζονται δημόσιες δαπάνες, αφού το «αόρατο χέρι της αγοράς» δεν ασχολείται με τα κοινωφελή παρά μόνο με ανταγωνιστικές και άμεσα κερδοφόρες επιχειρήσεις. Με τη σειρά τους, οι δημόσιες δαπάνες προϋποθέτουν τίμιες διαχειρίσεις κι όχι διαφθορά. Μας το θύμισε με τις δηλώσεις της και η Ευρωπαία Εισαγγελέας, η διαφθορά σκοτώνει!

Εδώ ξανασυναντούμε τις ευθύνες των αρμόδιων κυβερνητικών παραγόντων. Αυτές που αποσιωπώνται από τα καλώς συγκερασμένα φερέφωνα και τα απυρόβλητα του συστημικού Τύπου.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

*Αλησμόνητη από το 2007 η φράση του τότε Υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Β. Πολύδωρα.

**Βλ. τα πρόσφατα άρθρα των Μ. Χωριανόπουλου και Ν. Μπάκουλη στην ίδια εδώ στήλη των Γνωμών.