ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Το τριήμερο 14-17 Νοέμβρη του 1973 η Αθήνα ταρακουνήθηκε από την κορυφαία αντιδικτατορική πράξη των “ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων”. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έβγαλε χιλιάδες κόσμο στο δρόμο. Οι φοιτητές έγιναν η πρωτοπορία, η χούντα που είχε φορέσει τον μανδύα της “φιλελευθεροποίησης” πιάστηκε εξαπίνης, πίστεψε ότι η κατάληψη θα ξεφούσκωνε, διαισθάνθηκε όμως το κίνδυνο της παλλαϊκής αντίδρασης και έβγαλε στους δρόμους της πρωτεύουσας τα άρματα μάχης.

Όταν το κανόνι και οι ερπύστριες του τανκ σάρωνε την πύλη του Πολυτεχνείου, ξημέρωνε Σάββατο 17 Νοέμβρη. Οι ελεύθεροι σκοπευτές από τις ταράτσες σκόρπιζαν το θάνατο, σημαδεύοντας στο ψαχνό.

Τίποτε δεν θα ήταν ίδιο, πλέον, μετά την εισβολή και τις εκατοντάδες συλλήψεις. Λίγες μέρες αργότερα με εγκέφαλο τον Δημήτρη Ιωαννίδη, η χούντα άλλαζε ξανά προσωπείο, με εκδίωξη του Παπαδόπουλου και επικράτηση των λεγόμενων σκληρών. Το πόρισμα για τα “γεγονότα” όπως ονόμαζαν την εξέγερση οι άνθρωποι του καθεστώτος, έβγαινε μέσα από τις ανακρίσεις της ΕΣΑ. Δηλαδή τα βασανιστήρια…

Δεν άντεξε πολύ η νέα έκδοση των χουνταίων. Το πραξικόπημα στην Κύπρο, ο Ατίλλας των Τούρκων με την ανοχή του ΝΑΤΟ και το φιάσκο της επιστράτευσης, λίγους μήνες αργότερα σηματοδοτούσαν το τέλος της εφτάχρονης παραμονής μας στον γύψο.

Αλλά ας γυρίσουμε σε εκείνο το τριήμερο, που σταμάτησε το χρόνο και ουσιαστικά άναψε κόκκινο στην προσπάθεια της δικτατορίας να παραμείνει στην εξουσία συνεργαζόμενη με ένα μέρος του πολιτικού προσωπικού.

Η χούντα προσπάθησε να κρύψει την πραγματικότητα και το μέγεθος της εξέγερσης, να δείξει ότι όλα συνεχίζονται κανονικά, αλλά ήταν αδύνατο. Οι νεκροί, η επιβολή του στρατιωτικού νόμου, η απαγόρευση της κυκλοφορίας οι συλλήψεις και η αστυνομοκρατία, είχαν νεκρώσει την “κανονική ζωή”. Ακόμα και το ποδόσφαιρο, που το στρατιωτικό καθεστώς είχε εργαλιοποιήσει στο μηχανισμό της προπαγάνδας, σταμάτησε.

Αν διαβάσει κανείς τις ελεγχόμενες από τη λογοκρισία αθλητικές εφημερίδες της εποχής θα δει μια … γενική αφασία. Σα να μην συνέβη τίποτε, έγραφαν για την προετοιμασία των ομάδων, το επικείμενο ντέρμπι ΠΑΟΚ-ΑΕΚ και μόνο όταν ο στρατιωτικός νόμος ανέβαλε τα ματς -χωρίς να κατονομάζεται βέβαια- καταλαβαίνει κανείς ότι … κάτι συνέβη.

Ο Κύπριος συνάδελφος, Πέτρος Χατζηχριστοδούλου, μας θύμισε στην σελίδα του στο FB ότι ο τελευταίος αγώνας ενώ ήδη είχε ξεκινήσει η εξέγερση (14/11) ήταν ο δεύτερος τελικός του ” Κυπέλλου Μεγάλης Ελλάδας”, ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την Ομόνοια. Οι Κύπριοι που ηττήθηκαν με 3-2 στην Τούμπα, αναχωρούσαν για τη Λευκωσία στις 15 Νοέμβρη, ενώ στο Πολυτεχνείο φούντωναν οι εκδηλώσεις.

H διοργάνωση αφορούσε ελληνικές και κυπριακές ομάδες (σ.σ θυμίζουμε ότι στο πρωτάθλημα της Α Εθνικής έπαιξε και η εκάστοτε κορυφαία ομάδα από τη μεγαλόνησο) και είχε τον … περιφανή τίτλο “Κύπελλον Φιλίας Μητρός Ελλάδος και Θυγατρός Κύπρου” έμεινε όμως στην ιστορία σαν Κύπελλο Μεγάλης Ελλάδας και εκείνη τη χρονιά στον τελικό ο ΠΑΟΚ πήρε τον τίτλο αφού μετά το 1-1 στη Λευκωσία (σκόρερ ο Παναγής για τους Θεσσαλονικείς και ο 18χρονος τότε Γκρέγκορι Σάββα, που αργότερα έπαιξε και στον Ολυμπιακό) ήρθε και το 3-2 της Τούμπας.

Σημειώνει ο Πέτρος:

“Ο δεύτερος αγώνας διεξήχθη στην Τούμπα, στις 14 Νοεμβρίου 1973, την ημέρα που ξεκινούσε η συγκέντρωση διαμαρτυρίας των φοιτητών στο Πολυτεχνείο Αθηνών. Φυσικά, οι υπεύθυνοι των δύο συλλόγων αγνοούσαν ότι εκείνη τη μέρα ξεκινούσαν τις κινητοποιήσεις εξέγερσης οι φοιτητές.

Ο ΠΑΟΚ έπαιξε σχεδόν αποκλειστικά με αναπληρωματικούς, ενώ και η Ομόνοια είχε κρατήσει εκτός πέντε παίκτες-αστέρια της (Καϊάφας, Κανάρης, Χαραλάμπους, Αντωνίου, Γκρέγκορι). Οι γηπεδούχοι νίκησαν με 3-2, με σκόρερ τους Κερμανίδη (41’ π.), Παναγή (57’), Μπάτη (82’). Σκόρερ της κυπριακής ομάδας: Τσελεπής (1’) και Μούσκος (88’).

Τελικώς, η αποστολή της Ομόνοιας κατάφερε να αναχωρήσει αεροπορικώς από την Ελλάδα στις 15 Νοεμβρίου, ενώ φούντωνε η εξέγερση, προλαβαίνοντας την επιβολή του νόμου έκτακτης ανάγκης και τον “εγκλωβισμό” στη Θεσσαλονίκη η στην Αθήνα”.

Κι ενώ στο Πολυτεχνείο φώναζαν “ψωμί, παιδί, ελευθερία” η χούντα φαινόταν φαινομενικά να κρατάει την … ψυχραιμία της. Στις 14 Νοέμβρη, ο Παναθηναϊκός έδινε φιλικό με τον Ατρόμητο (8-1) ενώ γινόταν και ένας αγώνας μπάσκετ, με τον Ολυμπιακό να επικρατεί της ΜΑΦΚ από την Ουγγαρία και να προκρίνεται στους “16” του Κυπέλλου Κυπελλούχων (πρώτο παιχνίδι 67-67).

Μια μέρα μετά σε μια Αθήνα, που έβραζε ο Παναθηναϊκός νικούσε με διαφορά +27π την πολωνική Βιμπρέζε Γκντασχ του σπουδαίου σκόρερ Ένβαρντ Γιούρκεβιτς που στον πρώτο αγώνα (87-70 υπέρ των Πολωνών) είχε βάλει 40 πόντους.

Στη ρεβάνς ο  Αμερικανός Γιούργκερσον ήταν ασυγκράτητος στον “Τάφο του Ινδού” (36π) και οι “πράσινοι” επικρατούν με 97-70, παίρνοντας το εισιτήριο για τους “16” του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Η “Αθλητική Ηχώ” της 16ης Νοέμβρη κυκλοφορεί κι ο ανύποπτος αναγνώστης του 2025 δεν μπορεί να φανταστεί ότι την ίδια μέρα στο Πολυτεχνείο άρχισε να συρρέει κόσμος και κοσμάκης. Διαβάζει για τον θρίαμβο του Παναθηναϊκού και τις υπόλοιπες ειδήσεις της ημέρας, ανάμεσα τους και η άφιξη του Φανή για την ΑΕΚ

 

Ποιός όμως είναι ο Φανής; Η “απάντηση” της ΑΕΚ στη μόδα της εποχής, να γίνονται Έλληνες απίθανοι και πιθανοί (για ελληνική καταγωγή) ποδοσφαιριστές. Ο Χόρχε Ουάσιγκτον Φαλέρο ήταν ένας Ουρουγουανός σέντερ-φορ, διεθνής με την Εθνική Νέων της πατρίδας του, πήρε το επίθετο “Φανής” και αφού δόθηκε μάχη στο παρασκήνιο, πήρε ελληνικό διαβατήριο και φόρεσε τα “κιτρινόμαυρα” για μια διετία χωρίς πάντως να κάνει τίποτε το ιδιαίτερο.

Το ότι κάτι … έγινε στην Αθήνα ο αθλητικός Τύπος το συνειδητοποιεί τις επόμενες ημέρες της καταστολής της εξέγερσης όταν η μοναδική ανησυχία του είναι αν θα διεξαχθούν οι διεθνείς αγώνες κυρίως στο μπάσκετ, αλλά και η κανονική ροή του πρωταθλήματος.

Ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Σπύρος Ζουρνατζής, διεβεβαιώνει ότι “η Ελλάς θα εκπληρώσει όλες τις διεθνείς υποχρεώσεις της” και συμμετέχει σε συσκέψεις με τον πρόεδρο της ΕΠΟ Γ.Δέδε για το πότε θα επανάρχιζε το πρωτάθλημα. Οι περισσότεροι μιλούσαν για την προσεχή Κυριακή (25/11) αλλά δεν ήξεραν τι ετοίμαζε ο Ιωαννίδης.

Δεν ήταν εύκολο πάντως να αποφασιστεί η επανέναρξη των αγώνων, με συγκέντρωση χιλιάδων φιλάθλων στις εξέδρες, όπου κανείς δεν ήξερε ή δεν φανταζόταν τι μπορούσε ξαφνικά να ακουστεί.

Η όγδοη αγωνιστική στις 11 Νοέμβρη…

Ας γυρίσουμε, όμως, μια εβδομάδα πριν. Η 8η αγωνιστική της Α Εθνικής είχε διεξαχθεί κανονικά στις 11 Νοέμβρη του 1973. Ο Σαββόπουλος δεν αερολογούσε, γράφοντας “στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει”.

Στα εννιά ματς της ημέρας βρέθηκαν 116.306 φίλαθλοι (τόσα ήταν τα εισιτήρια που κόπηκαν) κατά μέσο όρο 12.922 ανά αγώνα. Μέση τιμή εισιτηρίου οι 60 δραχμές.

Το 5-0 του Παναθηναϊκού επί του Απόλλωνα (Αντωνιάδης 2, Βερόν, Τομαράς, 23.570 θεατές) και το 4-1 της ΑΕΚ επί του Πανιωνίου (2 Τάσος, Νικολάου, Παπαϊωάννου-Μαυρίκης μετά από χαμένο πέναλτι του Μαύρου, 24.575 θεατές) ήταν οι ευρείες νίκες της αγωνιστικής. Ο ΠΑΟΚ νικούσε εκτός έδρας την Καλαμαριά με 2-1 (όλα τα γκολ οι … Καλαμαριώτες, αφού έβαλαν δυο αυτογκόλ) ενώ ο Ολυμπιακός αναδεικνυόταν ισόπαλος 1-1 με τον Εθνικό (Χατζηιωάννογλου-Κρητικόπουλος) μπροστά σε 28.176 θεατές.

Επίσης, ο Άρης με γκολ του Πάλλα νικούσε με 1-0 τον Ηρακλή στο Καυτατζόγλειο, πιάνοντας την κορυφή της βαθμολογίας σε μια περιπετειώδη σεζόν, ειδικά για το Νίκο Χρηστίδη.

Η Λάρισα ερχόταν ισόπαλη με τον Πανσερραϊκό 1-1, το Αιγάλεω επικρατούσε εκτός έδρας της Καβάλας με 2-1, η Παναχαϊκή νικούσε τον Φωστήρα 2-0 και ο Ολυμπιακός Βόλου το ΑΠΟΕΛ 3-1.

Τα σινεμά έπαιζαν ταινίες όπως “Δικτάτωρ καλεί Θανάση” με τον Θανάση Βέγγο, ή ντοκιμαντέρ για τη Δίκη της Νυρεμβέργης. Η δίκη της χούντας θα γινόταν δυο χρόνια αργότερα στον Κορυδαλλό. Κανείς δεν μπορούσε να το βάλει στο μυαλό του, εκείνη την εποχή.

Αλλά ούτε κι οι φοιτητές που βρίσκονταν σε κινητοποίηση για την υποχρεωτική στράτευση (και διακοπή της αναβολής) των θεωρούμεων “αναρχικών” στοιχείων τολμώντας να ζητήσουν και ελεύθερες εκλογές για τους συλλόγους τους, φαντάζονταν πως σε λίγες μέρες κλείνονταν στο Πολυτεχνείο με τα πιο προωθημένα μηνύματα επί δικτατορίας και ένα ραδιοφωνικο πομπό να αποτελεί την πρώτη ελεύθερη φωνή μετά από την 21η Απριλίου του 67.

Πίσω στο πρωτάθλημα η κορυφή της βαθμολογίας φιλοξενούσε τρεις ομάδες. Τον πρωταθλητή του 1973 Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και Άρη (όλοι από 13β). Ακολουθούσαν με ένα βαθμό διαφορά ΑΕΚ και ΠΑΟΚ.

Το ντέρμπι της 18/11 ανάμεσα στους δυο Δικεφάλους απασχολούσε ήδη το ρεπορτάζ των επόμενων ημερών. Στη Β Εθνική ο ΠΑΣ Γιάννινα έπαιρνε μια μεγάλη νίκη κόντρα στον Παναιγιάλειο, μπροστά σε 6.148 θεατές, ενώ στη διαλογή του ΠΡΟ-ΠΟ βρίσκονταν 8 13άρια που κέρδιζαν από 596.702 δραχμές.

Όλα έμοιαζαν να κυλάνε στη ρουτίνα μιας χουντικής Ελλάδας, η οποία όμως σε λίγες μέρες θα ξυπνούσε με τους εξεγερμένους φοιτητές μέσα στο Πολυτεχνείο και χιλιάδες λαού έξω απ’ αυτό να διαδηλώνουν!

Ο έλεγχος των σπορ, ο περιβόητος Ασλανίδης

Το πως η χούντα έλεγξε και εργαλιοποίησε τα σπορ το είχαμε περιγράψει αναλυτικά στο αφιέρωμα του NEWS 24/7 για τον Κωνσταντίνο Ασλανίδη, τον περιβόητο ΓΓΑ που εξουσίαζε τον αθλητισμό στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της δικτατορίας.

Οι συνταγματάρχες είχαν συλλάβει από νωρίς το νόημα των αθλητικών “επιτυχιών”, ο Παττακός περιδιάβαινε τα γήπεδα, εγκαινίαζε άλλα με το περίφημο μυστρί κι ο Ασλανίδης αποφάσιζε για τα πάντα.

Οι εκλεγμένες διοικήσεις των σωματείων αποκαθηλώνονταν μέσα σε μια νύχτα, σύλλογοι που είχαν δημοκρατικές καταβολές εξαφανίζονταν, περίεργοι (και συνήθως άσχετοι με τον αθλητισμό) στρατιωτικοί επίτροποι κάθονταν έμπαιναν σαν τοποτηρητές παντού.

Ο αντισυγματάρχης των ΛΟΚ, Δημήτρης Παπαποστόλου, αργότερα πρωταγωνιστής στην Κύπρο στο πραξικόπημα για την ανατροπή του Μακάριου, ανέλαβε τον συγκεκριμένο ρόλο στον Ολυμπιακό και έφτασε να απειλήσει με πιστόλι τον Βασίλη Μποτίνο.

Στον Παναθηναϊκό, ο Μιχάλης Κίτσιος επίσης προερχόμενος από τα ΛΟΚ έγινε πρόεδρος. Αρχηγός της αποστολής πάντως στο Γουέμπλεϊ για τον τελικό του Κυπ.Πρωταθλητριών με τον Άγιαξ, μπήκε … από μόνος του, ο ίδιος ο Ασλανίδης.

Ο πανίσχυρος ΓΓΑ διαχειριζόταν-χωρίς να δίνει λογαριασμό- ένα πακτωλό χρημάτων, γνώριζε ένα ακατάσχετο υμνολόγιο

Η χούντα δεν είχε πρόβλημα να διοργανώσει μεγάλα αθλητικά γεγονότα όπως οι πανευρωπαϊκοί αγώνες στίβου κι ας έρχονταν στην Αθήνα αθλητές από το … σιδηρούν παραπέτασμα. Άρτος, θεάματα και επιτυχίες ήταν το τρίπτυχο.

Το 1973, όμως, ο Ασλανίδης διαφωνώντας με την λύση Μαρκεζίνη αποχώρησε από την κυβέρνηση. Ο διάδοχος του, Γιώργος Βλαδίμηρος, ακολούθησε τα βήματα του και την ίδια πολιτική.

Τις ημέρες του Πολυτεχνείου μαζί με τον Ζουρνατζή και τον διορισμένο πρόεδρο της ΕΠΟ Γιώργο Δέδε (αργότερα διετέλεσε πρόεδρος της ΕΠΑΕ, κανείς δεν χάνεται ως γνωστόν) ήθελαν πως και πως να επανεκκινήσουν το πρωτάθλημα.

Στις 24/11 η αποστολή της μπασκετικής ΑΕΚ που αναχωρούσε για το Βέλγιο για να παίξει με την Σταντάρ Λιέγης τον επισκέφθηκε στο Γραφείο του. Μια μέρα αργότερα ο Ιωαννίδης ανέτρεπε τον Παπαδόπουλο και στα Γραφεία της ΓΓΑ έμπαινε ο Αναστάσιος Πρίντζης…

Η νέα κυβέρνηση υπό τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο και πρόεδρο της Δημοκρατίας τον στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη επέστρεψε στις … βασικές αρχές της δικτατορίας. Ξύλο, γύψος και ξερό ψωμί. Ο Ζουρνατζής βγήκε από το κάδρο και εν τέλει το πρωτάθλημα θα ξανάρχιζε στις 2 Δεκεμβρίου. Η ατμόσφαιρα στα γήπεδα ήταν περίεργη, όχι ότι δεν γέμισαν, κάθε άλλο.

Ο ΠΑΟΚ πήρε το ντέρμπι, νικώντας την ΑΕΚ με 3-0, ο Παναθηναϊκός επικρατούσε της Λάρισας με 2-1 και ο Ολυμπιακός ξεσπούσε στην Καλαμαριά με 5-1. Ο Υβ Τριαντάφυλλος έβαζε τέσσερα γκολ, έχοντας επιστρέψει από τη Γαλλία. Ο διόσκουρος του, Ρομέν Αργυρούδης, είχε αποχωρήσει λίγους μήνες νωρίτερα από την Αθήνα.

Ο Νίκος Γουλανδρής του είχε προτείνει να μείνει για πάντα στον Ολυμπιακό, όμως ο ελληνογάλλος άσος ήξερε ότι τον παρακολουθούσαν οι ασφαλίτες, ασφυκτιούσε στο κλίμα της χούντας και όταν του είπαν ότι για να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο έπρεπε να δώσει μια συνέντευξη στην οποία θα εξυμνούσε το καθεστώς, τα βρόντηξε και έφυγε.

Όλα αυτά κι ενώ οι αθλητές που είτε είχαν δημοκρατικές καταβολές, είτε είχαν συγγενείς στην εξορία, έβρισκαν μπροστά τους το καθεστώς. Ο Τάσος Βασιλείου, διεθνής ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, προσπαθούσε να βρει άκρη με τον εξόριστο στη Γυάρο πατέρα του και σε ένδειξη διαμαρτυρίας δήλωσε ότι δεν πρόκειται να ξαναπαίξει στην Εθνική.

Η χούντα απαίτησε να μείνει εκτός ΑΕΚ, η διορισμένη διοίκηση Θεοδωρακόπουλου δεν είπε όχι, ενώ την ίδια τύχη είχε και ο Φώτης Μπαλόπουλος.

Η περίπτωση του Νίκου Χρηστίδη

Ήταν η εποχή που τους ποδοσφαιριστές τους έκαναν ό,τι ήθελαν οι παράγοντες. Δεν ήταν επαγελλματίες, ζούσαν στην σκιά των περίφημων πριμ που έδιναν οι διάφοροι μεγαλοσχήμονες πρόεδροι.

Αν όμως έμπαιναν στο μάτι της διοίκησης (ή του καθεστώτος) το πλήρωναν ακριβά. Ο Νίκος Χρηστίδης ήταν ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες της Α Εθνικής και πρωταγωνιστής του Άρη στην κατάκτηση του Κυπέλλου το 1970.

Όπως γράψαμε, οι “κίτρινοι” είχαν μια πολύ καλή ομάδα και φλέρταραν με την κορυφή της βαθμολογίας. Στις 30 Δεκεμβρίου του 73, ένα μήνα σχεδόν μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ο Άρης υποδεχόταν τον Ολυμπιακό. Το 2-4 των “ερυθρολεύκων”, που κατέκτησαν το πρωτάθλημα, δημιουργεί αίσθηση, αλλά το ματς σημαδεύεται από την αντικατάσταση του γκολκίπερ (και αρχηγού της ομάδας) Νίκου Χρηστίδη!

Αρειανός από τα 16 του ο Χρηστίδης δέχεται τρία γκολ (το τέταρτο μπήκε με τερματοφύλακα τον Παπαφλωράτο) και από τα επίσημα ο Νίκος Καμπάνης, πανίσχυρος πρόεδρος του Άρη, διατάσσει την αντικατάσταση του. Ο Μπράνκο Στάνκοβιτς, προπονητής της ομάδας, δεν αρθρώνει κουβέντα και ο Χρηστίδης καταδικάζεται στο πυρ το εξώτερον!

Κατηγορείται ευθέως για μειωμένη απόδοση, το Χαριλάου βράζει και ο Άρης τον διαγράφει δια βίου από τα μητρώα του.

Ο Χρηστίδης δεν μπορεί καν να απολογηθεί. Κάνει μια δήλωση, αλλά ποιος τον ακούει; Ο Νίκος Καμπάνης είναι ταυτόχρονα και εκδότης της εφημερίδας “Αθλητικά Νέα”, άρα μπορεί να επηρεάζει την κοινή γνώμη και μέσω των ΜΜΕ. Κανείς δεν κατάλαβε γιατί ο πρόεδρος του Άρη επιτέθηκε με αυτόν τον τρόπο σε ένα παιδί του συλλόγου.

Σύμφωνα με τον Χρηστίδη όλα οφείλονταν στην άρνηση του Καμπάνη να του παραχωρήσει το κυλικείο του συλλόγου.

Η καριέρα του διεθνή τερματοφύλακα οδηγείται σε αφανισμό, ωστόσο, θα δώσει μεγάλη μάχη μέσω της δικαστικής οδού, ενώ η ποινή του μειώθηκε σε τρία χρόνια από τον ΓΓΑ, Αναστάσιο Πρίντζη. Το 1976 ο Χρηστίδης έπαιρνε μεταγραφή για την ΑΕΚ και στο περίφημο ματς με την Ντέρμπι απέκρουσε δυο πέναλτι, χαρίζοντας την πρόκριση στους “4” του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Ο Χρηστίδης δικαιώθηκε από το εφετείο ενώ είχε προκύψει η μεταπολίτευση και η εξέγερση του Πολυτεχνείου παρέμενε σύμβολο της αντιδικτατορικής μάχης. Ο νεοσύστατος Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (το 1974) κατέθετε και στεφάνι στη μνήμη των νεκρών εξεγερμένων φοιτητών.

Όσο για το Νίκο Χρηστίδη, 41 χρόνια μετά, ο ΑΣ Άρης αποφάσισε την αναίρεση της ανεξήγητης και παντελώς άδικης διαγραφής του…