Πίνο Τιέρνο: Ο άνθρωπος πίσω από το “Άρωμα Γυναίκας” στο NEWS 24/7

Η θρυλική κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος “Το σκοτάδι και το μέλι” του Τζιοβάνι Αρπίνο με τον Αλ Πατσίνο άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στην παγκόσμια κινηματογραφική ιστορία. Το συγκλονιστικό πορτρέτο της φιλίας, της αναζήτησης της λύτρωσης και της ανθρωπιάς, που αποτυπώθηκε μέσα από τις σκηνές της ταινίας, συνεχίζει να συγκινεί και να εμπνέει ακόμη και σήμερα.

Η μεταφορά του έργου στο θέατρο, με τον τίτλο “Άρωμα Γυναίκας”, έρχεται να δώσει μια νέα πνοή στην ίδια ιστορία, με τη σκηνοθετική ματιά του Κωνσταντίνου Ασπιώτη και τη θεατρική διασκευή του Ιταλού συγγραφέα Πίνο Τιέρνο.

Το Άρωμα Γυναίκας που ζωντανεύει στο Θέατρο Βρετάνια φέρνει στην ελληνική σκηνή τη δυναμική του έργου του Αρπίνο, εστιάζοντας στη σχέση του εκκεντρικού Φάουστο, ενός πρώην αξιωματικού που έχει χάσει την όρασή του, και του νεαρού στρατιώτη Τσίτσο, σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και συναισθηματικής επαναστατικότητας.

Οι δύο ήρωες, με τις προσωπικές τους πληγές και αδυναμίες, αποκαλύπτουν τη δύναμη της ανθρώπινης σύνδεσης, ενώ τα γυναικεία πρόσωπα της ιστορίας λειτουργούν ως καθρέφτες για να φέρουν στο φως κρυμμένες αλήθειες και ανεξερεύνητα συναισθήματα.

Ο Πίνο Τιέρνο, ο συγγραφέας της θεατρικής διασκευής, μιλά αποκλειστικά στο NEWS 24/7 για το πώς η ιστορία του Αρπίνο συνεχίζει να έχει μια διαχρονική δύναμη, για την εξαιρετική σχέση ανάμεσα στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες και για τη λεπτή ισορροπία που απαιτεί το έργο στην ένταση μεταξύ της ωμότητας και της τρυφερότητας.

Τι σας ενέπνευσε να διασκευάσετε για το θέατρο το μυθιστόρημα του Τζιοβάνι Αρπίνο «Το σκοτάδι και το μέλι» και πώς προσεγγίσατε τη μεταφορά του έργου ώστε να μπορέσει να αποδοθεί θεατρικά, κρατώντας όμως τη συναισθηματική βάση;

Είδα την ταινία με τον Βιτόριο Γκάσμαν όταν ήμουν προέφηβος και με είχε εντυπωσιάσει βαθιά η δύναμη της ερμηνείας των ηθοποιών και η σχέση ανάμεσα στους δύο άνδρες, η αυξανόμενη οικειότητα και φιλία τους παρά τις διαφορές στην ηλικία, στις ιδέες και στους στόχους τους. Το έργο του Αρπίνo είναι ένα μυθιστόρημα δρόμου, αλλά κάθε σκηνή είναι δομημένη με έντονη θεατρικότητα, με διαλόγους γεμάτους αποχρώσεις και πολυπλοκότητα.

Έτσι γεννήθηκε η ιδέα μιας θεατρικής διασκευής. Πρέπει να προσθέσω ότι και άλλα μυθιστορήματα του Αρπίνo έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και το θέατρο, όπως και πολλές από τις ταινίες του Ντίνο Ρίζι έχουν μεταφερθεί στη σκηνή. Στη δική μας περίπτωση, πιστεύω ότι δεν έχει σημασία ποιο μέσο χρησιμοποιούμε· η ιστορία που δημιούργησε ο Αρπίνo είναι απολύτως απολαυστική και πολύ σύγχρονη, γιατί κάποια αρχετυπικά στοιχεία δεν πεθαίνουν ποτέ.

Στη δική σας διασκευή του «Άρωμα Γυναίκας», η σχέση ανάμεσα στον Φάουστο και τον Τσίτσο είναι ταυτόχρονα τρυφερή και ωμή. Πώς ισορροπήσατε το χιούμορ, τις αδυναμίες των ηρώων και την ανθρώπινη διάστασή τους, όπως φανερώνονται στο κοινό τους ταξίδι;

Οι χαρακτήρες των δύο ανδρών, που δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί, εξαιτίας της διαφοράς της ηλικίας, των αδυναμιών τους, του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη ζωή και σχετίζονται με το γυναικείο σύμπαν.

Στην πορεία της ιστορίας ο ένας «δίνει» στον άλλον και εκπαιδεύονται συναισθηματικά, με αποτέλεσμα τη σημαντική, θετική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τις δυσκολίες της ζωής, καθώς και στην κατανόηση και τον σεβασμό προς τις γυναίκες.

Το έργο γιορτάζει τόσο τον αντρικό δεσμό όσο και τη μυστηριώδη ουσία του γυναικείου κόσμου. Ποιο μήνυμα θα θέλατε να πάρει μαζί του το κοινό μετά την εμπειρία αυτής της διαχρονικής ιστορίας στη δική σας εκδοχή;

Αυτό που μου φάνηκε ιδιαίτερα ελκυστικό σε αυτή την ιστορία ήταν η ικανότητα του Φάουστο και του Τσίτσο να αλλάζουν, να αφήνονται, να ζουν τη ζωή με έναν πιο φυσικό τρόπο, να βιώνουν τον έρωτα ενστικτωδώς. Η Σάρα εκπροσωπεί για μένα τον πιο αυθεντικό, θετικό χαρακτήρα, ο οποίος με το παράδειγμά του ωθεί τους δύο άνδρες, ιδιαίτερα τον Φάουστο, να παραδοθούν στον έρωτα, να δεχτούν τη ζωή όπως είναι, να αποδεχτούν την ιδέα ότι μπορεί να είμαστε και εύθραυστοι και μόνοι, και πως συχνά χρειαζόμαστε τους άλλους, τη βοήθεια και την αγάπη τους, για να επιβιώσουμε και να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και τις αδυναμίες μας.

Τι σημαίνει για εσάς το γεγονός ότι η διασκευή σας του «Άρωμα Γυναίκας» ζωντανεύει στη σκηνή του ενός ελληνικού θέατρου, επί προκειμένου του Θεάτρου Βρετάνια…

Καταλαβαίνω ότι χρησιμοποιώ ένα κλισέ, αλλά πρέπει να πω ότι, ως άνθρωπος και ως επαγγελματίας του θεάτρου, πάντα διατηρούσα μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα. Γι’ αυτό για μένα είναι τιμή και προνόμιο που η διασκευή μου χρησιμοποιήθηκε για αυτή τη μεγάλη παραγωγή στο Θέατρο Βρετάνια.

Πρέπει επίσης να προσθέσω ότι την έγραψα στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια μιας παραμονής μου στην Πάρο, στο «Σπίτι της Λογοτεχνίας» στις Λεύκες, πριν από μερικά χρόνια. Έτσι, το γεγονός ότι σπουδαίοι και ταλαντούχοι Έλληνες καλλιτέχνες αποφάσισαν να τη φέρουν στη σκηνή γεμίζει την καρδιά μου με χαρά.