Σπαταλούν το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς

Ο Ελληνικός λαός είναι κιμπάρης! Θα συγχωρούσε σε μεγάλο βαθμό τα όποια λάθη του Τσίπρα, αν είχε κατορθώσει να αλλάξει τη νοοτροπία ενός σάπιου και απεχθούς συστήματος διοίκησης. Αντίθετα, σύσσωμος ο Σύριζα πολιτεύτηκε αναπαριστώντας, μαεστρικά, τις ένδοξες ημέρες του φαύλου παρελθόντος. Το αποτέλεσμα ήταν μια κομματική και εν συνεχεία δημοσκοπική κατάρρευση που–αν επαληθευτεί στην κάλπη- ίσως βάλει τη χώρα σε έναν νέο κύκλο αβεβαιότητας.

Οι –πρώτη φορά- αριστεροί Υπουργοί, ανάλωσαν το ηθικό πλεονέκτημα που διατηρούσε η αριστερά, ιδίως μετά τον εμφύλιο. Και τι δεν έκαναν! Από inside information για τα capital controls μέχρι κυπριακές εταιρείες και από προσλήψεις συγγενών μέχρι εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Θέματα ταμπού για την αριστερή ρητορεία. Αλλά και άλλα πιο αστεία, όπως η περιβόητη ρύθμιση για το σάντουιτς της ΔΕΗ.  Κατά κανόνα μάλιστα απέφευγαν απλώς να ζητήσουν συγγνώμη για τα πεπραγμένα τους. Απέδιδαν τα πάντα σε σκοτεινά συμφέροντα, «προσκυνημένα» media και παρεξηγήσεις ενώ ακούστηκε ακόμη και το επιχείρημα της παραγραφής του αδικήματος. Κάτι σαν το αριστερό ανάλογο του «ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό».

Οι πολίτες όμως δεν ψήφισαν αριστερά επειδή ξαφνικά άλλαξαν ιδεολογία και άρχισαν τις μαρξιστικές αναζητήσεις. Έδειξαν εμπιστοσύνη σε μια αριστερή Κυβέρνηση ευελπιστώντας ότι η ηθική της αριστεράς δεν θα επέτρεπε τη συνέχιση του μεταπολιτευτικού τύπου διακυβέρνησης. Ειδάλλως, θα είχαν γίνει κομμουνιστές ή θα ακολουθούσαν σύσσωμοι το Λαφαζάνη στον –στρωμένο με κατοχικές δραχμές- δρόμο του.

Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας χάσει σε μεγάλο βαθμό το ηθικό πλεονέκτημα, διατηρεί κάποιες από τις δυνάμεις του είτε από κεκτημένη ταχύτητα, είτε γιατί φαντάζει ως μόνη επιλογή είτε απλώς γιατί κάποιοι συνεχίζουν ακόμη να τον θεωρούν ηθικά υπέρτερο της δεξιάς ή του κέντρου. Δεν υπήρξε άλλωστε ο αναγκαίος χρόνος για να υποστεί τη φυσιολογική φθορά που επιφέρει η διακυβέρνηση της χώρας, για να μην αναφέρουμε βέβαια ότι πολλοί υπουργοί δεν κυβερνούσαν κάν…

Όσο για τους «Ορθόδοξους Συριζαίους» του Παναγιώτη Λαφαζάνη, προσπαθούν να πουλήσουν ακριβώς το ίδιο ηθικό πλεονέκτημα. Τα στελέχη τους όμως μετείχαν στην Κυβέρνηση και δεν ξέφυγαν από το γενικότερο ύφος του «τσιφλικά» ενώ ενεπλάκησαν και σε κάποιες από τις επίμαχες υποθέσεις. Επίσης, ο κόσμος είναι ήδη πονηρεμένος, ασε που οι σύντροφοι δεν έχουν καλό marketing. Χρησιμοποιούν ακόμη τα συνθήματα και τις πρακτικές της ΕΣΣΔ. 

Ο Τσίπρας συνεχίζει να απολαμβάνει την προτίμηση του κόσμου. Κάθε φορά που εμφανίζεται στην τηλεόραση, το κόμμα κερδίζει πόντους. Δυστυχώς όμως δεν είναι αρκετές οι ατομικές ενέργειες για να καθαρίσει το εκλογικό ματς και ήδη έχει αναλώσει μεγάλο μέρος από το προσωπικό του πολιτικό κεφάλαιο. Οι δημοσκόποι γελάνε στο άκουσμα της λέξης αυτοδυναμία. Ο κόσμος βεβαίως γελάει με τις πρόσφατες προβλέψεις τους αλλά σίγουρα μια εικόνα έχουν.  Προς το παρόν γελάει και ο Τσίπρας στο άκουσμα της φράσης «συνεργασία με τις μνημονιακές δυνάμεις», από τις οποίες βγάζει το κόμμα του απέξω.

Αν δεν πρόκειται για άλλη μια προαναγγελθείσα κυβίστηση, η εμμονή του Τσίπρα να αυτοπροσδιορίζεται ως αντιμνημονιακός μπορεί να βάλει τη χώρα σε νέες περιπέτειες ακυβερνησίας. Ιδίως αν δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις επερχόμενες κάλπες και ταυτόχρονα δεν επαρκούν τα «κουκιά» των υπόλοιπων …μνημονιακών δυνάμεων. Όπως επίσης και αν είναι πρώτο κόμμα αλλά οι «περιούσιοι» ΑΝΕΛ δεν κάνουν την έκπληξη, ώστε να συνεργασθεί μόνο μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση, το ευνοϊκότερο –για τον Τσίπρα- σενάριο θα ήταν να μην αναγκαστεί να συγκυβερνήσει (εφαρμόζοντας το νέο μνημόνιο) με κανέναν. Σίγουρα όμως όχι με τη Νέα Δημοκρατία. 

Μοιραία, πατώντας σε δυο βάρκες, ο Τσίπρας οδηγεί τον εαυτό του σε πολιτικό αδιέξοδο. Έχασε τους παλαιούς συντρόφους του μαζί με το αριστερό άλλοθι. Τώρα καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα στα δύσκολα και κυρίως ότι πολιτεύεται με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και όχι την προσωπική και κομματική του επιβίωση. Θα κληθεί να λάβει και πάλι σοβαρές αποφάσεις προκειμένου να βγει η χώρα από το αδιέξοδο για το οποίο έχει πλέον ευθύνη και ο ίδιος. Αν δεν το πράξει, η κυβερνώσα αριστερά θα χάσει και τα τελευταία ψήγματα ηθικού πλεονεκτήματος και μαζί κάθε αξιοπιστία, αφήνοντας μια στάμπα για το μέλλον της εγχώριας αριστεράς εν γένει και διαγράφοντας κάθε κατάκτηση του παρελθόντος της. 

*O Σταμάτης Ζαχαρός είναι σύμβουλος έκδοσης της  24 Media