Ο πόλος της ελευθερίας

Τώρα είναι η ώρα που η κυβέρνηση χρειάζεται την στήριξη όλων. Ανεξάρτητα από τις απίθανες αριστερές μπουρδολογίες που είχαν κατακλύσει τον αέρα του δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα, τώρα που η πραγματικότητα του ρεαλισμού έρχεται στην επιφάνεια οφείλουμε όλοι να συστρατευθούμε για να προστατέψουμε την κυβέρνηση από τις όποιες ενδογενείς η εξωγενείς επικίνδυνες αμφισβητήσεις. Διότι η μάχη που δίνει σχετίζεται με την επιβίωση όλων μας.

Οι αφελείς και αστήρικτες διακηρύξεις που εύλογα παρέσυραν την κοινή γνώμη όλο αυτό το διάστημα είναι φανερό πλέον πως ήσαν τουλάχιστον ανεδαφικές. Είναι ποτέ δυνατόν να γίνονται συζητήσεις για δανεισμό η για την διάσωση μιας καταρρέουσας οικονομίας και τους κανόνες να φιλοδοξεί να τους επιβάλει αυτός που εισπράττει κι όχι αυτός που πληρώνει;

Είναι λογικό να ισχυρίζεσαι πως δεν ζητάς άλλα χρήματα και την ίδια ώρα να διεκδικείς την έκδοση καινούργιων έντοκων γραμματίων του δημοσίου (νέος δανεισμός), τα περισσευούμενα του ΤΧΣ (πάλι δανεικά) και από την ΚΕΤ το παραπάνω από την πώληση των ακούρευτων ελληνικών ομολόγων (ξένα χρήματα και πάλι). Εξ ίσου δεν είναι ανεδαφικό να κατηγορείς τις Τράπεζες (λχ τελευταίο βιβλίο Βαρουφάκη) για υπερκέρδη και αντικοινωνική συμπεριφορά όταν το κράτος τις έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα υποχρεώνοντάς τες να αγοράζουν ομόλογα του δημοσίου και να δανειοδοτούν αδιέξοδες ΔΕΚΟ;

Με την συμφωνία που συνομολόγησε η κυβέρνηση επιχειρεί να αποστασιοποιηθεί από αυτούς τους παραλογισμούς. Στο εσωτερικό της όμως ο έμμονος λαϊκισμός και ο πολιτικός νεαντερταλισμός  παραμένει πανίσχυρος. Όπως και οι διαστρεβλωτικές φωνές που αποκαλούν σαν «νεοφιλελεύθερο» ο,τιδήποτε τις δυσαρεστεί. Όπως τους μεγάλους φόρους, την καταπιεστική γραφειοκρατία και την κρατική βαρβαρότητα στον περιορισμό πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών (!) Απέναντι στις ανεδαφικές υπερβολές της αριστερής ρητορικής  – που σε περίπτωση αποτυχίας ανοίγουν τον δρόμο στα αυταρχικά αντιδημοκρατικά πολιτικά άκρα – δεν έχει ελπίδα αναβίωσης το παλιό συντηρητικό κατεστημένο. Που ολοκλήρωσε τον κύκλο του κι έχει στερέψει από ιδέες.

Είναι η ώρα να αναδειχθεί σαν δημοκρατικός αντίπαλος πόλος ένα πραγματικό κίνημα ελευθερίας. Που θα στηρίζει την ουσιαστική ατομική αξιοπρέπεια των πολιτών με επιλογές λιγότερων κρατικών παρεμβάσεων στην κοινωνία και την οικονομία, λιγότερος φόρους, ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας και μια κοινωνία ανοιχτή σε πειραματισμούς, νέες ιδέες και δυναμικές δημιουργικές πρωτοβουλίες. Κι όχι την προστασία του μεγάλου κράτους. 

Πρώτη υποχρέωση λοιπόν είναι η στήριξη των τελευταίων κυβερνητικών επιλογών. Για να μπούμε σε κλίμα σταθερότητας. Κι έπειτα η οικοδόμηση ενός πόλου πραγματικής ελευθερίας. Για το αύριο και την πραγματική ευημερία.

* Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο.