Θα εκχωρήσουμε κυριαρχικά δικαιώματα ή θα απομονωθούμε;

Όταν οι Γερμανοί αρνούνταν να συνηγορήσουν στην αμοιβαιοποίηση του ευρωπαϊκού χρέους μέσω της έκδοσης ευρωομολόγων, υπήρξαν πολλοί που θεώρησαν εγωιστική τη στάση τους. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τη στάση των ευρωπαϊκών λαών, στην πρόταση για κοινή φύλαξη των εξωτερικών συνόρων.

Η ανάγκη για “περισσότερη ένωση” έρχεται επιτακτικά τη χειρότερη ώρα. Πρόκειται για τον ορισμό του νόμου του Μέρφι. Την ώρα που ο ευρωσκεπτικισμός φουντώνει σχεδόν παντού, κάποιοι ζητούν περαιτέρω εκχώρηση εξουσιών από τα κράτη μέλη. Ο Γερμανός Κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Στέφεν Ζάιμπερτ, ανακίνησε χθες το θέμα ζητώντας ουσιαστικά μια ευρωπαϊκή διαχείριση των εξωτερικών συνόρων.

Πρόκειται για μια ριζοσπαστική πρόταση. Δεν είναι μόνο το κύμα του αντιευρωπαϊσμού που καθιστά “άβολη” μια τέτοια συζήτηση. Η Ε.Ε. κινήθηκε για χρόνια πάνω σε ράγες συντηρητισμού. Ούτε τις καλές εποχές, δεν ήθελε κάποιος να αλλάξει τις ισορροπίες και να χάσει τον έλεγχο μιας λειτουργίας του κράτους, εκχωρώντας την στα κοινοτικά όργανα.

Ο κ. Ζάιμπερτ υποστήριξε βέβαια ότι η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων αποτελεί «ύψιστη έκφραση κυριαρχίας». Τα λόγια του δεν είναι φυσικά μουσική στα αυτιά των εθνικιστών αλλά δεν είναι επίσης σίγουρο ότι ο μέσος Πορτογάλος, Λεττονός ή Έλληνας, θα δουν με καλό μάτι την πρότασή του. Η κοινή φύλαξη χτυπάει μια πολύ ευαίσθητη χορδή των πολιτών που αφορά στην εθνική κυριαρχία.

Ακόμη και χωρίς τόσο ριζοσπαστικές αλλαγές, η Ελληνική Κυβέρνηση αρνήθηκε αρχικά συνδρομή στο θέμα των προσφύγων, για να “λυγίσει” αργότερα υπό το βάρος των συνθηκών. Τα περισσότερα κοινοβουλευτικά κόμματα άλλωστε θα έχουν ενστάσεις ή θα διαφωνήσουν απόλυτα με την κοινή φύλαξη των εξωτερικών συνόρων μας, που είναι άλλωστε σύνορα με την Τουρκία. Η λαικοπατριωτική άποψη ότι “δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να επέμβει στα θέματα κυριαρχίας μας” δείχνει να είναι κυρίαρχη. Ακόμη και μετά το φιάσκο με τους πρόσφυγες, οι οποίοι δεν συρρέουν στα σύνορά μας για να μείνουν εδώ. Θέλουν να περάσουν και σε άλλες χώρες της Ένωσης.

Η οικονομική κρίση, οδήγησε την ευρωζώνη σε ενίσχυση της κεντρικής εξουσίας. Αν δεν υπήρχε η ΕΚΤ, είναι δεδομένο ότι ούτε οι τράπεζες, ούτε η οικονομία της χώρας μας θα υπήρχαν σήμερα. Το Προσφυγικό (και κυρίως η αδυναμία αντιμετώπισής του) φέρνει στο προσκήνιο το θέμα ενός τύπου Ευρωπαϊκού Στρατού. Είναι δεδομένο ότι με τον σημερινό τρόπο διοίκησης της Ένωσης, τα προβλήματα δεν λύνονται.

Οι ευρωπαίοι πολίτες θα κληθούν αργά ή γρήγορα να αποφασίσουν αν θέλουν να είναι μέλη την ισχυρότερης Ένωσης στον πλανήτη ή προτιμούν την “ελευθερία” ενός απομονωμένου έθνους-κράτους. Όσο αργούν ωστόσο να πάρουν αποφάσεις, κινήματα εθνικισμού κάθε ιδεολογικής απόχρωσης ενισχύονται παντού στην Ευρώπη και απειλούν να διαλύσουν την  ένωση πριν καλά καλά ξεκινήσει η συζήτηση για την ολοκλήρωσή της. Η τρομώδης επικράτηση της Λεπέν στη Γαλλία είναι ένα καμπανάκι. Δεν θα υπάρξουν πολλά.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)