Θα κάνουν αυτό που λέω, ακόμα και οι πεθαμένοι

Πριν από μερικά χρόνια, πέθανε ένας μεγάλος Έλληνας ηθοποιός και η οικογένειά του αποφάσισε να κάνει πράξη την τελευταία του επιθυμία. Να αποτεφρωθεί. Σεμνός ήταν ο εκλιπών σε όλη του τη ζωή. Έτσι, χωρίς να προκαλέσει το κοινό αίσθημα, η οικογένειά του έκανε μια σεμνή τελετή στο Α’ νεκροταφείο και εν συνεχεία δήλωσε στους παρευρισκομένους ότι ο μακαρίτης θα ταφεί “στο χωριό”, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.

Εν συνεχεία ακολούθησε τον πιο συνήθη τρόπο. Τον μετέφερε στην Βουλγαρία όπου και τον αποτέφρωσε. Ακόμη και σήμερα, αν ψάξει κανείς στο internet θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολλές εκδοχές για τον τόπο της τελευταίας κατοικίας του.

Το θέμα της αποτέφρωσης των νεκρών, απασχολεί εδώ και χρόνια το δημόσιο διάλογο, σε μια άστοχη συζήτηση, χωρίς αποτέλεσμα. Και χωρίς σεβασμό στην επιθυμία συμπολιτών μας να επιλέξουν τι θα συμβεί στο σώμα τους μετά θάνατον. Αν και η χώρα μας δεν τηρεί στατιστικά στοιχεία για τις θρησκευτικές ομάδες, εκτιμάται ότι τουλάχιστον το 3% του πληθυσμού ανήκει σε άλλες θρησκείες. Στο ποσοστό αυτό πρέπει να προστεθούν και οι μη καταγεγραμμένοι μετανάστες που ως επί το πλείστο κατοικούν στην πρωτεύουσα.

Ακόμη και μόνο γι αυτούς θα έπρεπε η πολιτεία να έχει φροντίσει να επιτρέψει τη λειτουργία ενός αποτεφρωτηρίου. Χώρια που βρίσκω λογικό το επιχείρημα να επιλέγει ο καθένας και σε ποια θρησκεία πιστεύει και φυσικά ποιό τελετουργικό θα διαλέξει. Άλλωστε μιλάμε για μια μέθοδο που εφαρμόζεται σε πάρα πολλές περιοχές του πλανήτη και δεν τίθεται θέμα δημόσιας υγείας.

Το 2006 ψηφίστηκε σχετικός νόμος (3448/2006, άρθρο 35) που επέτρεπε την αποτέφρωση σε όσους το επιτρέπουν οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Έκτοτε ο νόμος είναι ανενεργός καθώς παραμένει σε εκκρεμότητα το θέμα της χωροθέτησης. Διάφοροι Δήμοι έχουν αποπειραθεί να ιδρύσουν αποτεφρωτήριο αλλά έπεσαν πάνω σε “εκκλησιαστικά τείχη”.

Με αφορμή το θάνατο του μηνά Χατζησάββα, ο σύντροφος του εκλιπόντος ανακίνησε το θέμα, μαζί με ένα ακόμη “ταμπού”, το σύμφωνο συμβίωσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέκαθεν είχε ταχθεί υπέρ της καύσης νεκρών. Είναι μια μοναδική ευκαιρία για ένα αυτοπροσδιοριζόμενο ως αριστερό κόμμα να εφαρμόσει επιτέλους μια αριστερή πολιτική.

Εδώ δεν χωρούν πιέσεις και συνωμοσίες που απαγορεύουν στην Κυβέρνηση να εφαρμόσει τις πολιτικές της. Δεν δεσμεύεται από μνημόνια. Πρέπει να προχωρήσει γρήγορα στην χωροθέτηση και ίδρυση τουλάχιστον ενός αποτεφρωτηρίου και μάλιστα να ξεκινήσει από την περιοχή της πρωτεύουσας.

Είναι γελοίο σε μια “δυτική”, πολυπολιτισμική χώρα να ασχολούμαστε για δεκαετίες με ένα θέμα στοιχειώδους ελευθερίας. Δεν χωράει συζήτηση. Δεν υποχρεώνεται κανείς στην καύση. Αλλά και κανείς δεν μπορεί να στερήσει από άλλους το δικαίωμα της επιλογής. Τελικά πόση ματαιότητα μπορεί να περιλαμβάνει η ιδεοληψία κάποιου; Να θέλει να την επιβάλλει ακόμη και σε πεθαμένους;

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)