Η περίπτωση της Ουκρανίας μας αφορά άμεσα (Κύπρος και όχι μόνον)

“Η ιστορία των Ελλήνων της Ουκρανίας είναι η ιστορία ενός σοφού λαού, που παρ΄όλες τις δυσκολίες και τα βάσανα κατάφερε να διατηρήσει το δικό του πολιτισμό, τη γλώσσα και πάνω απ΄ όλα την αξιοπρέπειά του”.

Ο Κωνσταντίν Μπαλαμπάνοφ, ο ελληνικής καταγωγής πρύτανης του Κρατικού Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών Σπουδών της Μαριούπολης (ΚΠΑΣΜ), “κλείνει” σε αυτή μόνο τη φράση αιώνες ιστορίας του Ελληνισμού στη χώρα αυτή της ανατολικής Ευρώπης. Η Ελλάδα έχει σημαντικά εθνικά συμφέροντα στην Ουκρανία. Τα ελληνικά διδάσκονται πλέον σε δέκα πανεπιστήμια της χώρας και στη πλειοψηφία τους από αποφοίτους του πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών Σπουδών της Μαριούπολης διδάσκουν τη νεοελληνική γλώσσα, σε σχολεία και γυμνάσια, εργάζονται σε διπλωματικές αντιπροσωπείες και κοινές εμπορικές εταιρίες της Ουκρανίας, της Ελλάδας και της Κύπρου.

Η Ουκρανία είναι μια χώρα με πολύ ασθενή εσωτερική ενότητα, όπως και η Κύπρος μέχρι το 1974. Δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητο κράτος πριν την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, όπως και Κύπρος για μεγάλο διάστημα. Ένα κομμάτι – η παλιά Γαλικία – θεωρεί τον εαυτό της κομμάτι της δυτικής Ευρώπης και είναι καθολικοί. Ένα άλλο κομμάτι, είναι ορθόδοξοι, ελέγχουν την βιομηχανία και είναι δεμένο με την Ρωσία.

Ακόμη πιο στρατηγικό κομμάτι της Ουκρανίας είναι η χερσόνησος της Κριμαίας, όπου από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης κατοικούσαν εκεί Ρώσοι. Επίσης, εκεί, στην Σεβαστούπολη είναι ο ρωσικός ναύσταθμος – το μοναδικό σημείο που της δίνει πρόσβαση σε νότιες θάλασσες. Η περιοχή έχει τεράστια γεωστρατηγική σημασία για την Ρωσία.

Φοβούμαι ακόμη ότι πολλές είναι ομοιότητες αυτών που συμβαίνουν στην Ουκρανία, με όσα συνέβησαν στην Κύπρο τον φοβερό Ιούλιο του 1974.

Στην Ουκρανία φαίνεται μια διχοτόμηση να ετοιμάζεται και είναι και προφανές όπως προανέφερα ότι η Χώρα είναι μοιρασμένη στα δύο. Την ίδια ώρα, διπλωματικός “πυρετός” επικρατεί σε όλο τον κόσμο.

Θα μου πείτε τι μας αφορά το ζήτημα.

Η υπόθεση θυμίζει έντονα και ίσως έχει βάση τα όσα έχει πει στο βιβλίο του Samuel Huntington: «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης».

Δεν πρέπει όμως να μας είναι αδιάφορα το γεγονότα στην Ουκρανία αφού:

1) Η ανατροπή Κυβέρνησης που έχει εκλεγεί από τον Λαό από διαδηλωτές δεν είναι και τόσο θεμιτό ζήτημα ,όταν μάλιστα οι επικεφαλής φαίνονται να είναι νεοναζιστές.

2) Η διαίρεση μιας χώρας και η επίκληση για «προστασία» φιλικών πληθυσμών από άλλη χώρα και “νομιμοποίηση επέμβασης” δεν προκαλούν καλούς συνειρμούς σε δικά μας προβλήματα (έτσι ας πούμε νομιμοποιούνται οι Τούρκοι για την εισβολή του 1974).

3) Μεγάλο τμήμα του Ελληνισμού, με πάνω από 150 χιλιάδες ομοεθνείς μας, που από αιώνες ζει και δραστηριοποιείται στην ανατολική Ουκρανία και ειδικά στην περιοχή της Κριμαίας. Στην Ουκρανία έχουν αναπτύξει επιχειρηματική δραστηριότητα στη μετασοβιετική περίοδο εκατοντάδες επιχειρηματίες από την Ελλάδα, έχοντας επενδύσει κεφάλαια στην περιοχή.

Απαιτείται λοιπόν προσεκτική ανάλυση για τις επιπτώσεις και στρατηγικό σχέδιο έτσι ώστε να προστατεύσουμε αποτελεσματικά τα ζωτικά Εθνικά μας συμφέροντα και να αποτρέψουμε πιθανές λύσεις που μπορεί να χρησιμοποιηθούν και στην δική μας περίπτωση.

* Ο Αντώνης Π. Αργυρός είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο. Το 2012 διετέλεσε Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση Πικραμμένου. Από το 2004 είναι Δικηγόρος και Αναπληρωτής Νομικός Σύμβουλος στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με σημαντική επιστημονική δράση, άρθρα και σχόλια σε δικαστικές αποφάσεις δημοσιεύονται στα πιο γνωστά νομικά περιοδικά.