Φιλελεύθερη… ατζέντα Σαμαρά δεν υπάρχει!

Σε μια χώρα που τη μαστίζει η κρίση, ασφάλεια πριν από όλα σημαίνει να έχεις δουλειά για να μπορείς να τα βγάλεις πέρα, να έχεις περίθαλψη εάν σου συμβεί κάτι, παιδεία και προοπτική για τα παιδιά σου. Ασφάλεια σημαίνει, επίσης, ότι έχεις δικαιώματα που γίνονται σεβαστά και ότι οι νόμοι και οι κανόνες ισχύουν για όλους.

Όταν όμως ένα πολιτικό κόμμα δεν έχει θέσεις που να απαντούν σε αυτά τα ζητήματα, όταν αδυνατεί να περιγράψει πώς θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, πώς θα διασφαλιστεί ένα στοιχειώδες επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους και όταν δεν μπορεί να χαράξει πειστική εναλλακτική πολιτική, τότε αγοράζει ότι βρίσκεται πρόχειρο στα ράφια του παρελθόντος.

Κάπως έτσι ο Αντώνης Σαμαράς όταν άρχισε να καταλαβαίνει ότι χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, επειδή οι ψηφοφόροι του γύριζαν την πλάτη μιας και αδυνατούσε να απαντήσει στα προβλήματα που αντιμετώπιζαν στην καθημερινότητά τους, ενώ την ίδια ώρα οι Ευρωπαίοι “φίλοι” του αρνούνταν να πουν το πολυπόθητο “ναι” στην αξιολόγηση, έστριψε όσο πιο δεξιά τον έπαιρνε.

Άρχισε δηλαδή, αποδεχόμενος την επερχόμενη εκλογική ήττα, να προσπαθεί να κατοχυρώσει τη δική του παρουσία στην πολιτική σκηνή, με όχημα μια μικρότερη και δεξιότερη “Νέα Δημοκρατία” που θα ασκούσε, υποτίθεται, “σκληρή” αντιπολίτευση, χωρίς βέβαια να αμφισβητεί το καθεστώς που επέβαλαν τα μνημόνια και το οποίο έφερε πλέον και την υπογραφή του.

Αυτό το σχέδιο όμως ηττήθηκε εν τη γενέσει του, με την ήττα του “ναι” στη δημοψήφισμα του περσινού καλοκαιριού, οπότε εκ των πραγμάτων επιβλήθηκε η ανάγκη αλλαγής προσώπων και πλεύσης στη Νέα Δημοκρατία καθώς τα στελέχη της συνειδητοποιούσαν ότι η θητεία στην αντιπολίτευση θα είναι μεγάλη.

Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη θεωρητικά σήμαινε μια νέα στροφή της ΝΔ, αυτή τη φορά προς τον “μεταρρυθμισμό” και το (φαντασιακό) Κέντρο, κάτι που υποτίθεται ότι άφηνε στη γωνία την παλαιομοδίτικη ακραία συντηρητική ατζέντα Σαμαρά. Μεταρρυθμισμός όμως με ταυτόχρονη αδυναμία να προταθούν μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν βιώσιμη την αβίωτη καθημερινότητα των πολλών, δεν μπορεί να υπάρξει.

Ένας τέτοιος… μεταρρυθμισμός, αφού δεν έχει εναλλακτική πρόταση που να αμφισβητεί την σημερινή κατάσταση της χώρας, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να καταπίνει αμάσητες τις “μεταρρυθμίσεις” που προωθεί η κυβέρνηση.Αυτό όμως σημαίνει και πάλι, έστω και από άλλο δρόμο, μακρά παραμονή στην… αντιπολίτευση.

Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο, που υπερβαίνει τη ΝΔ και δεν αφορά μόνο αυτήν, και ενόψει του συνεδρίου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπου πρέπει να ανέβουν οι τόνοι μιας και η ουσία θα μείνει απέξω, αποφάσισε και αυτός να “αγοράσει” από τα ράφια του παρελθόντος. Μόνο που εκεί, πάνω πάνω, ήταν η παλαιομοδίτικη ακραία συντηρητική ατζέντα Σαμαρά.

Ο κοσμοπολιτισμός αγκαλιά με τον σοβινισμό, οι φιλελεύθερες αναζητήσεις παρέα με την ξενοφοβία, και οι επικλήσεις δημοκρατίας τσικ του τσικ με τον πόλεμο των πολιτισμών. Πουθενά ανθρωπιά, αλληλεγγύη, ανεργία, πρόνοια. Πουθενά σχέδιο. Πουθενά μέλλον. Όλα βγαλμένα από το χτες.

Ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης μπορεί να φάνηκαν χρήσιμοι στον Μητσοτάκη στην κούρσα για την προεδρία αλλά αποδεικνύονται επιζήμιοι ως ηρακλείς του αρχηγού της ΝΔ. Και το κόστος της ζημιάς μπορεί να είναι πολύ μεγάλο, όπως λχ η μακρά παραμονή στην αντιπολίτευση!

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.