Χικ! Εδώ τα καλά ισοδύναμα

Λερναία Ύδρα αποδεικνύονται τα ισοδύναμα για την Κυβέρνηση. Η γκάφα με τη φορολόγηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ήταν πολύ καραμπινάτη για να την στηρίξουν ακόμη και οι πιο κυνικοί συριζαίοι υπουργοί. Έτσι έσπασαν το κεφάλι τους και πήγαν στο επόμενο βήμα. Δυστυχώς οι αντιδράσεις μοιάζουν ακόμη περισσότερες.

Είναι και δύσκολο να βρει κανείς καλά ισοδύναμα στις μερες μας. Πρέπει καταρχήν να συνάδουν με τον Άγραφο Κώδικα της Αριστεράς. Όποιος και αν είναι και όπως και αν ερμηνεύεται. Ο “ορθόδοξος” συριζαίος κ.  Στ. Λεουτσάκος είχε πει ότι “κυβέρνηση που στηρίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να εφαρμόσει μνημόνια”. Οι απόψεις φυσικά ποικίλλουν και αυτό από μόνο του κάνει την αναζήτηση δυσκολότερη.

Πρέπει επίσης να μην ενοχλεί τους ψηφοφόρους του Κόμματος. Το  είχε πει άλλωστε πρόσφατα και ο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Σεβαστάκης. “Το πολιτικό κόστος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι, σε σχέση με το κοινό του, από τη δυσαρέσκεια των γονέων των παιδιών των ιδιωτικών σχολείων. Επομένως δεν έχει και κανένα λόγο να το πάρει πίσω”. Καθαρά πράγματα, να ξέρουμε τι λέμε.

Θα πρέπει ακόμη να φέρνουν τα ανάλογα έσοδα. Η Τρόικα έχει επιστρέψει διάφορες προτάσεις ως …”μη ισοδύναμες”.

Για να μην ξεχνιόμαστε πρέπει να “περνάει” και από τις κοινοβουλευτικές ομάδες της συγκυβέρνησης. Οι ΑΝΕΛ, φίλοι του εκλεκτού ζύθου, σήκωσαν επανάσταση και το σχετικό μέτρο για τις μικροζυθοποιίες αποσύρθηκε.

Πάντα με προτεσταντική λογική και παρά το φιάσκο της μπίρας, δεν χρειάστηκε να ψάξουν πολύ. Το αφορολόγητο κρασί έμοιαζε σαν η αυτονόητη επιλογή. Δεν θα περίμενε κανείς να υπάρχουν αντιδράσεις ως προς το “ηθικόν’ του πράγματος κυρίως καθώς γίνεται ευθέως η σύγκριση με την εκπαίδευση. Ποιος μπεκρής θα τολμούσε να μιλήσει;

Μόλις όμως έγινε γνωστή η πρόθεση για το φόρο στο κρασί, ένα νέο φιάσκο γεννιόταν.  Ο ο βουλευτής Γρεβενών του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Μπγιάλας, παρενέβη στον δημόσιο διάλογο με το κάτωθι επιχείρημα: «αν και η επιβάρυνση στο κρασί είναι μικρή, για… ψυχολογικούς λόγους, θα πρέπει να αποσυρθεί και να επανεισαχθεί ως φόρος στο ουίσκι, τη βότκα και το τζιν». Τεκίλες και ρούμια τη γλιτώνουν.

Αντιδρούν προφανώς και οι οινοπαραγωγοί. Σε δική τους ανακοίνωση αναφέρουν ότι θα πληγούν από το μέτρο: “200.000 αμπελουργοί, πάνω από 700 οινοποιητικές μονάδες με πάνω από 20.000 εργαζόμενους και πολλοί άλλοι τομείς οι οποίοι συνδράμουν από το αμπέλι στο τελικό προϊόν”. ουδείς ρώτησε τη γνώμη τους και αμφιβάλω αν γνώριζε όλ’ αυτά που λένε τώρα οι εργαζόμενοι στον κλάδο. Ότι δηλαδή καμία οινοπαραγωγός χώρα δεν έχει φορολογήσει το προϊόν.

Οι -εξίσου οινόφιλοι- ΑΝΕΛ δηλώνουν ενοχλημένοι και αποδέκτες παραπόνων. Το κρασί άλλωστε είναι μέρος της καθημερινής διατροφικής ρουτίνας των Ελλήνων (και όχι μόνο) για χιλιάδες χρόνια. Πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μουρμουρίζουν επίσης για το φόρο.

Ήδη χθες το βράδυ ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης ανέφερε ότι η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να επανεξετάσει το θέμα του κρασιού! Όλα δείχνουν ότι τις επόμενες ημέρες θα ζήσουμε ένα σαφάρι του ισοδύναμου. Δεν υπάρχει σχέδιο, στο οικονομικό επιτελείο δεν κινούνται με βάση τη λογική αλλά την πίεση του χρόνου και των δεσμεύσεών που οι ίδιοι ανέλαβαν. Δεν γίνεται όμως να φτιάξεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. Δυστυχώς όμως ούτε κοκτέιλ χωρίς συνταγή.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)