Αυτός είναι ο φοιτητής από την Νάξο που επέστρεψε το εξαφανισμένο για 42 χρόνια δαχτυλίδι

Για όσους δεν έχουν διαβάσει την συγκινητική και παράξενη ιστορία την Δευτέρα στο news247 καλά είναι να περάσουν πρώτα από εδώ. Οι “έχοντες λάβει γνώση” μπορούν να συνεχίσουν παρακάτω.

Την ιστορία του δαχτυλιδιού από την άλλη πλευρά, αυτή της παρουσίας του στην Ελλάδα, ψάξαμε και βρήκαμε μέσω του Βασίλη Πολυκρέτη, του 20χρόνου που ανέλαβε να το επιστρέψει στον ιδιοκτήτη του στις Ηνωμένες Πολιτείες 42 χρόνια μετά την εξαφάνιση του.

Το news247 πέτυχε τον Βασίλη στην Νάξο από όπου και κατάγεται, στην τελευταία ημέρα των διακοπών του πριν επιστρέψει στην Αθήνα όπου σπουδάζει Ναυτιλιακά στον Πανεπιστήμιο Πειραιά. Όπως μας αναφέρει το δαχτυλίδι αυτό “το βρήκε ο πατέρας μου, ο οποίος ποτέ δεν έχει ταξιδεύσει εκτός Ελλάδας. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν ήταν περίπου 15 χρονών, κάποιο καλοκαίρι, εκεί που έκανε μπάνιο κάτω από την Πορτάρα, ανάμεσα στα βράχια βρήκε χωμένο το δαχτυλίδι. Το πιθανότερο είναι ότι αυτός στον οποίο είχε φθάσει το δαχτυλίδι το έβγαλε για να βουτήξει και στην συνέχεια ή το ξέχασε ή δεν μπόρεσε να το βρει ή κάποιο κύμα το παρέσυρε”.

Ψάχνοντας στα πράγματα του πατέρα του ο Βασίλης αντιλήφθηκε ότι πρόκειται για ένα δαχτυλίδι αποφοίτησης “καθώς είχα δει αντίστοιχα σε αρκετές ταινίες και σήριαλ. Ευτυχώς μπόρεσα μέσω του ίντερνετ να βρω μία άκρη να πιαστώ για να βρω τον ιδιοκτήτη του”.

Σε ότι αφορά στο σκεπτικό της κίνησης του (σ.σ. πέρα από το δαχτυλίδι έστειλε μια καρτ ποστάλ και ένα γράμμα που καλούσε τους κατόχους να επισκεφθούν ξανά την Ελλάδα, μην γνωρίζοντας ότι οι κάτοχοι του δεν είχαν έρθει ποτέ στην χώρα μας) ο Βασίλης ανέφερε ότι “δεν γνώριζα καν εάν ο άνθρωπος στον οποίο άνηκε το δαχτυλίδι ήταν στην ζωή, το μόνο που σκέφτηκα ήταν ότι αν ζούσε θα χαιρόταν πολύ εάν το αποκτούσε ξανά μετά από τριάντα και πλέον χρόνια που ήξερα ότι το είχαμε εμείς στο σπίτι μας. Για αυτό το λόγο ενώ μου προτάθηκε από τον πρόεδρο των μαθητών να το στείλει εκείνος, προτίμησα να το στείλω ο ίδιος. Ήθελα έστω και έτσι να υπάρχει η προσωπική επαφή μεταξύ του κατόχου με αυτόν που το βρήκε”.