Άρθρο Παπανικολόπουλου στο News 24/7: Η ευθύνη της εξέλιξης

Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα, ασυνήθιστα πολιτική ομιλία. Και ήταν ενδιαφέρουσα, διότι τη συζητάμε ακόμα. Ο Πρόεδρος της ΝΔ δε θέλησε να κρυφτεί σε κανένα θέμα. Είπε τη γνώμη του, μίλησε ρεαλιστικά για την κοινωνία και δεν κρύφτηκε. Κατέθεσε τη δική του πρόταση δίχως προεκλογικά στρογγυλέμματα και υπεκφυγές, ζητώντας καθαρή εντολή για μεταρρυθμίσεις στη χώρα.

Μετά από 14 χρόνια στις οργανώσεις νεολαίας, νιώθω την ανάγκη να τοποθετηθώ σε όσα ανέφερε ο Πρόεδρος της ΝΔ για το ρόλο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στα ΑΕΙ της χώρας. Θυμάμαι πολλές φορές τα τελευταία 7 χρόνια, να δεχόμαστε τόνους λάσπης για πράγματα που εκούσια ή ακούσια παραποιούνταν στο δημόσιο διάλογο. Κάθε φορά που ένας Υπουργός Παιδείας έφερνε τις δικές του αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στοχοποιούσε τις φοιτητικές παρατάξεις θεωρώντας πως έτσι θα πάρει μαζί του την κοινωνία. Και το κατάφερνε γιατί ήμασταν φοβικοί να αλλάξουμε μόνοι μας.

Στην πραγματικότητα, η συμμετοχή των παρατάξεων στη διοίκηση των ΑΕΙ καταργήθηκε με το νόμο Γιαννάκου το 2007. Τελεία και παύλα. Άρα φοιτητικές παρατάξεις έχουν πάψει να συμμετέχουν στη νομή της εξουσίας εντός των ιδρυμάτων που συνεχίζεται. Αυτό δε σημαίνει όμως, πως κάποιοι δεν τις χρησιμοποιούν ως μάζες της δικής τους εσωκομματικής εξουσίας ή ότι δεν πρέπει να αλλάξουν προκειμένου να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εκπαίδευσης.

Ας μη λέμε ψέματα. Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και εμείς οι ίδιοι το αναγνωρίσαμε αυτό. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός βάλτωσε και οι αναθυμιάσεις πνίγουν κάθε υγιή φωνή. Όσο και εάν τα λέγαμε ή τα γράφαμε σε πολλές πολιτικές διακηρύξεις, άλλο τόσο δεν τα τολμούσαμε. Είτε επειδή κάποιοι δεν επέτρεπαν την εξέλιξη των πραγμάτων, υπό το φόβο να χάσουν -υποτίθεται εσωκομματική δύναμη-, είτε επειδή εμείς οι ίδιοι δεν τολμήσαμε.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ γεννήθηκε ως δύναμη ευθύνης και εξέλιξης των ελληνικών Πανεπιστημίων. Και αποδείχθηκε στην πράξη, η μοναδική λογική δύναμη, όταν παντού επικρατούσε ο λαϊκισμός, ακόμα και όταν κανείς δεν υπερασπιζόταν τις θέσεις της στο δημόσιο διάλογο. Επιβίωσε για δεκαετίες, γιατί ήταν πάντα πολυτασική, φιλελεύθερη και φορέας πολιτικοποίησης ή κοινωνικοποίησης χιλιάδων ανθρώπων. Συνεχίζει να εμπνέει ακόμα και όταν κάποιοι τη χρησιμοποίησαν για προσωπικά τους οφέλη ή τη χρησιμοποιούσαν ως φέουδο στις κομματικές τους επιδιώξεις.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δεν είναι οι φοιτητοπατέρες, αλλά τα χιλιάδες παιδιά σε γενιές επί γενεών, που αγωνίστηκαν για ένα καλύτερο Πανεπιστήμιο, αλλά δε ζήτησαν και δεν πήραν τίποτα. Είναι οι άνθρωποι που κρατούσαν ανοιχτά τα πανεπιστήμια, όταν κάποιοι τους απειλούσαν με σωματική βία. Αλλά είναι και εκείνοι, που σήμερα αρκετά μεγαλύτεροι σε ηλικία, όντας επιτυχημένοι στις δουλειές τους, συνεχίζουν να δηλώνουν ΔΑΠίτες στην ψυχή, ως μια ένδειξη αγνής πίστης στις φιλελεύθερες αρχές και αξίες.

Απέναντι σ’ αυτούς έχουμε ευθύνη να στηρίξουμε την αλλαγή στο ρόλο της παράταξης μας, ώστε να μην πνιγούμε από το βούρκο της απαξίωσης. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ τα τελευταία χρόνια καταγράφει συνεχώς επιτυχίες, όμως το γήπεδο, το κοινό και η αξία της νίκης μειώνονται δραματικά. Η οργάνωση ασφυκτιά στο φθαρμένο κοστούμι λειτουργίας της, το οποίο η κοινωνία είχε απαξιώσει. Όχι πάντα με την ευθύνη να βαραίνει τη νεολαία, να είμαστε ξεκάθαροι.

Η πρόταση του Κ. Μητσοτάκη για ένα νέο Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών, είναι μια πρόταση που καταθέσαμε στην ΟΝΝΕΔ το 2011. Είναι μια προοπτική που θα απαλλάξει το φοιτητικό κίνημα από το φάντασμα της ΕΦΕΕ, θα σπάσει το απόστημα των φοιτητοπατέρων που κόβουν τους πιο ικανούς και στηρίζουν τους πιο πειθήνιους και θα προσφέρει τη δυνατότητα να ενωθούν οι δημιουργικές φωνές, που αντιπροσωπεύουν την κοινωνία σήμερα, με όσο το δυνατόν λιγότερες μικροκομματικές εξαρτήσεις

Καταλαβαίνω, πως πολλοί που έχουν δώσει την ψυχή τους για την οργάνωση αυτή, φοβούνται ότι με το ενιαίο ψηφοδέλτιο θα χαθεί η παραταξιακή συνείδηση και ότι θα αλλοιωθεί η πολιτικότητα μπροστά στις προσωπικές φιλοδοξίες. Αυτό δεν το πιστεύω. Είμαι βέβαιος πως η σημαία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θα συνεχίζει να κυματίζει, να παίρνει νίκες και να τροφοδοτεί με ιδέες το δημόσιο Πανεπιστήμιο και την κοινωνία. Γιατί στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ σημασία είχαν πάντα οι οι ιδέες και όχι ποιος θα τις εκπροσωπεί.

Ελπιδοφόρος Παπανικολόπουλος

Μέλος ΠΕ Νέας Δημοκρατίας